Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

deel 83 +

van te voren wil ik even mededelen dat ik mijn boek: Bad choices dadelijk ga verwijderen. Aangezien ik echt totaal geen ideeën heb voor dat boek. Maar binnen kort komt een nieuw boek  online! En natuurlijk komt het tweede deel van is dit mijn mekteb vandaag nog online. zowat meteen na dat ik dit deel heb geplaats. En please niet gelijk na dit deel dit boek uit je bieb halen aangezien ik na dit deel nog een deel ga plaatsen met daarin nog wat informatie over het nieuwe boek EN nog wat over dit boek.

pp Damin

Toen ik de brug zag dacht ik al dat er iemand opstond, ook al stond ik mega ver van de brug vandaan. Maar hoe dichterbij ik bij de brug kwam, hoe zekerder ik wist dat het mijn Layla was die daar staat. Precies op het moment dat ik nog maar 2 meter van haar vandaan ben gaat ze op de rand van de brug staan. Ooh god dit kan je niet menen toch?!

'' Layla wat ben je aan het doen!?'' roep ik boos naar haar terwijl ik haar aan haar arm naar beneden trek. Ze kijkt me verbaasd aan.

''M-m-m-maar je was toch dood?"' zegt ze verbaasd.                                                                                ''Schat als ik dood was stond ik hier nu niet.'' antwoord ik met een kleine lach.                                    '' Maar waar ben jij mee bezig?'' zeg ik dan weer op mijn boze toon. Ik weet dat zij er niet tegen kan als ik boos op haar ben.

''Ik kan dit niet meer! Ik wil hier niet meer zijn. Ik heb niemand hier. Mijn broer die blijkbaar niet mijn broer is, Rania die ik niet normaal mis, mijn ouders die ik niet ken. En wat nog meer? wat staat me nog meer te wachten?! Ik heb echt niemand meer"' roept ze huilend naar me.

Wollah dit doet me zo een pijn om haar zo te zien. Ik wil haar niet zo ongelukkig zien!

'' Je bent helemaal niet alleen! Je hebt mij nog!'' zeg ik terwijl ik haar in een knuffel trek. '' Ja precies zo als je het nu zegt, ik heb jou nu NOG. Maar waarschijnlijk duurt het ook niet lang meer voordat ik jou ook kwijt ben !''

'' Nee Layla dat is niet waar en dat weet jij net zo goed als dat ik dat weet. Ik zou jou nooit, maar dan ook echt nooit in de steek kunnen laten.'' zeg ik mega wanhopig tegen haar. Ja je leest het zeker weten goed, ik ben nu niet normaal wanhopig.

Ze schud weer hevig haar hoofd na mijn woorden en zegt dat het misschien toch beter is als zij voor altijd weg zou zijn.

''Nee dat zou het absoluut niet. Layla , je kan me echt niet in de steek laten! Ik houd van je!"' roep ik tegen haar. En meteen na mijn laatste worden kijkt ze me opeens aan, in haar ogen zie je een sprankje hoop.

''Layla ik hou van je! Je kan me niet achter laten. Ik kan niet zonder je.'' zeg ik terwijl de tranen ook al over mijn wangen beginnen te stromen. Wejow ik lijk wel gay dat ik hier loop te huilen       ( ik heb niks tegen mensen die gay zijn! )

Soms als ik zo naar ons kijk, zou ik willen dat het zo was als 8 jaar geleden. Toen we nog 12 waren, en toen alles nog makkelijk voor ons was. of nou ja makkelijk, ik dealde als sinds mijn 10e dus voor mij was het niet altijd even makkelijk. En Samir dealde sinds hij was 8. We werkte beide voor zijn oom.

We zaten elkaar zo aan te staren terwijl er over allebei onze wangen de tranen stroomde. Ik dacht dat ik haar niet meer zou kunnen helpen totdat ze opeens op stond en op mij sprong. Gelijk sloeg ik mijn armen om haar heen. 

'' I-i-ik hou ook van jou Damin, niet normaal veel zelfs.'' zegt ze terwijl ze haar gezicht in mijn nek begraaft. ik voel haar tranen in mijn nek en haar zachte warme adem kriebels licht.

Voorzichtig duw ik haar een beetje van me af terwijl ik haar gezicht tussen mijn beide handen neem.

''Layla, ik wil dat je me iets beloofd!'' zeg ik da plots tegen haar. Ik weet niet waarom maar ik wil perse dat ze het me beloofd.

''tuurlijk!'' zegt ze terwijl ze hevig ja knikt.

''Je moet me beloven dat je me niet meer in de steek gaat laten!'' zeg ik dan. Ik wil gewoon dat ze het me beloofd.

''Nooit ga ik je meer in de steek laten.'' zegt ze en gelijk na deze woorden geef ik haar een kus op haar voorhoofd.

''Nou uh-uh-uhum, L-l-l-Layla er is nog i-i-i-iets dat ik je wil vragen..........'' stotter ik dan.           WTF sinds wanneer stotter ik?!

'' Wat wil je me vragen?'' vraagt ze me onzeker. Je kan gewoon aan haar stem horen dat ze onzeker en bang is.

Ik haal even diep adem voordat ik het haar vraag....pfffff

''Lieve Layla, wil je met me trouwen?'' vraag ik haar terwijl ik haar beide handen vast pak. Ik weet dat het niet echt romantisch is maar ik wil gewoon het antwoord weten.

Het lijkt stil te blijven aan haar kant totdat ze opeens op me springt. Ik sla gelijk mijn armen im haar heen en doe mijn handen op haar boven benen zodat ik haar omhoog kan houden zodat onze gezichten bij elkaar komen.

''haha dit neem ik aan als een ja?!"' zeg ik lachend tegen haar.

'' Het is zeker een ja!" roept ze blij terwijl ze me een kus op mijn wang geeft. Dit is wat ik nodig heb! samen zijn met mijn vrouwtje.............

einde