Is dit mijn mekteb...(deel 1)(herschrijvend)

81

pp Layla

Ik was nog even gezellig met Alae aan het praten over van alles en nog wat. Ik ben ondertussen al best wel veel over haar te weten gekomen! En zoals ik al had verwacht is het echt een geweldige meid met wie je wel uren achter elkaar zou kunnen lachen!

Maar opeens kwamen we bij het onderwerp : de liefde....

'' Zo mevrouwtje, hoe zit het in de liefde?'' vraagt ze me opeens terwijl ze me grijnzend aan keek. Uhgggg moet ze nou perse over dat onderwerp beginnen.

''nou uhm tja........'' en verder kom ik niet aan gezien ik de tranen al voel opkomen.                           '' Laat me raden, het is zeker Damin he?'' vraagt ze me terwijl ze me medelevend aan kijkt.

Langzaam knik ik als mijn antwoord op haar vraag. 

''Hoe raad je dat?'' vraag ik haar verbaasd.                                                                                                              '' Nou kijk, ik ken jou nog niet zo goed. Maar ik kan gewoon aan je zien dat elke keer als iemand over hem praat of wanneer jij zelf over hem praat, dat je ogen beginnen te glinsteren en je krijgt dan altijd zo een lichte maar schattige glimlach op je gezicht!'' zegt ze lachend.

'' Wauww, uhhh dat had ik zelf niet eens door!'' zeg ik ook lachend.

'' Tja zo zal je waarschijnlijk wel veel over je zelf niet door hebben!'' zegt ze. huh wat bedoelt ze daar nou weer mee?! Ach ja laat maar zitten........

'' Maar hoe zit het met jou en de l....'' verder kon ik mijn zin niet afmaken omdat Samir mijn naam riep en me helemaal overstuur riep. 

snel stond ik op en liep naar hem toe.

''Samir rustig, wat is er?'' vraag ik hem bang. Niet wetend wat me te wachten staat.

''Uhm Layla ik moet met je praten..." zegt hij schoor terwijl er een traan over zijn wang rolt.'' Tuurlijk Samir wat is er?'' zeg ik terwijl ik hem aan zijn arm mee trek naar de bankjes.

Via mijn ooghoek zie ik dat Alae weg gaat. Ik leg haar later wel alles uit.

'' UHm wollah dit is het moeilijkste wat ik ooit heb gedaan maar je moet het weten.'' zegt hij terwijl hij mij een brief in mijn hand geeft. maar voordat ik hem open maak pakt samir mijn hand vast en zegt;'' Layla weet wel, dat wat er in deze broef staat niks veranderd tussen ons 2. ik ga je niet anders behandelen.'' zegt hij huilend.

o mijn god, dit moet dan wel echt erg zijn want de laatste keer dat ik hem heb zien huilen was bij de dood van Rania.(rania was zijn tweelingszus)

ik knik rustig. maar van binnen ben ik doods bang voor wat mij te wachten staat.

langzaam open ik de brief en begin ik hem te lezen.

brief:

hierbij hebben we de antwoorden van het d. n. a onderzoek van de vrouw Layla el Idriss.we willen u mededelen dat de vrouw Layla el idrissi geen bloedverwant is aan de heer Samir el idrissi. dit houd in dat hun geen familie van elkaar zijn.

-

geschrokken laat ik de brief vallen en begin te huilen.

Ya rabbi waar heb ik dit leven aan verdient?! Ik word alleen maar pijn gedaan....

Zowat meteen voel ik de sterke armen van Samir om me heen.

'' Sttt hbiba rustig! Dit veranderd niks tussen ons! Je bent en blijft mijn kleine irritante zusje.'' zegt hij lachend door zijn tranen heen.

'' Maar hoe moet dit nu dan?! ik bedoel hoelang weet jij dit al ?'''vraag ik hem terwijl ik zijn tranen wegveeg.

''I weet het ook pas net een paar minuten. Dit is ook de reden dat je langer in het ziekenhuis moest blijven, zodat ze het onderzoek konden afronden voordat je weg zou gaan.'' zegt hij.

ik knik voorzichtig.

''W-w-waarom altijd ik? Waarom moet ik altijd de gene zijn die pijn heeft? Waarom is het mij niet gegund om geluk te hebben? ik wil gewoon dood , ik kan dit niet meer!'' zeg ik huilend terwijl ik mijn handen voor mijn gezicht sla.

'' Nee Layla zeg dat niet! Dat kan je me niet aan doen! Je kan me niet achterlaten! Ik wil niet dat ik nu al mijn 2e zusje kwijt ga raken!'' zegt hij huilend terwijl hij mijn gezicht tussen zijn handen neemt. 

''i-i-ik.... sorry ik kan dit niet!'' zeg ik huilend en ren weg.

waar ik naar toe ga?

ik weet het niet.......