spotted | malik ✔️

22

05./06.07.

-Proszę zapiąć pasy. Za chwilę lądujemy.

Trudnością było zaginięcie czy Leah jest zła na Zayn i czy Zayn jest zły na Leah. Siedzieli osobno. Dziewczyna obok rozgadanej staruszki. Chłopak przy rekreacji Harry'ego Pottera. Po dwóch różnych stronach: On na skrzydle, ona na końcu samolotu.

Babcia, obok której siedziała Leah, opowiedziała jej wszystkie najciekawsze historie ze swojego życia. Pomimo, że była sędziwego wieku, miała wspaniałą pamięć - Dziwne, że nie pamiętała swoich narodzin. Miała trójkę dorosłych dzieci i mnóstwo wnuków. Jej mąż umarł kilka lat temu, jednak ona się nie załamała, ale postanowiła zwiedzać świat za swoją wysoką emeryturę.

-Teraz jednak musiałam przerwać swoją podróż. Mój wnuk się żeni! -krzyknęła uradowana. Leah się uśmiechnęła. Pomimo, że miała już dosyć jej gadania, to nie chciała być niemiła i jej przerywać. -Kto wymyślił wesele w Portugalii! Ja miałam wesele na farmie! A kiedy musiałam wyjść, by obrobić zwierzęta, to narzucałam na sukienkę koszulę i leciałam! -blondynka cicho zachichotała, po czym zdała sobie z czegoś sprawę. -Coś nie tak?

-Nie, nic. -uniosła kącik ust do góry. Staruszka spojrzała jeszcze na nią kątem oka, zjadła cukierka, który był przepełniony alkoholem i znów zaczęła opowiadać.

(...)

-Gdybyś ty widziała tego dzieciaka! -krzyknął Malik, oblepiony na twarzy czymś w rodzaju gumowych cukierków. Dziecko-Potter, kiedy mężczyzna spał, postanowił pobawić się jedzeniem. Gdy tylko wyszedł z samolotu i na lotnisku odnalazł Leah, od razu ruszyli do męskiej toalety. Tam stanęli przed lustrem i brunet zaczął zmywać ze swojej twarzy, różowe, klejące się gumy. -Miał na sobie czarną pelerynę, na nosie gogle, a w ręku swoją a'la różdżkę i miał może dwanaście lat. -był zły, ale na szczęście Leah nie wspominał o jej pracy, ani o tym, że przez nią o mało nie spóźnili się na samolot. Miała nadzieję, że jej pracę uznał za temat tabu i nie będzie do niego wracać. Był zbyt grząski

-Chodź po bagaże. -przytaknął głową i oboje wyszli z łazienki, by po chwili z taśmy ściągnąć swoje walizki.

Usiedli na ławce, stojącej przy oknie i wyczekiwali na Carina, który zadeklarował swój przyjazd po nich. Lizbona był pogrążony w ciemności, która oświetlana była przez pojedyncze lampy, usadowione wzdłuż wyjścia z lotniska i obok parkingu. Panowała między nimi przyjemna cisza, która nie przeszkadzała żadnemu. Leah wpatrywała się w oszkloną ścianę zaś Zayn swój wzrok miał skupiony na dłoniach. Jego palce były usiane różnego rodzaju pierścieniami, które przekręcał, skręcał, ściągał i zakładam.

-Denerwujesz się? -zapytała nagle.

-To ja powinienem o to pytać. -uśmiechnął się pod nosem. -Nie, nie boję się. Nie kocham jej. A go nie cierpię. Te dwa tygodnie miną jak z bicza strzelił. -wzruszył ramionami. Zostawił swoje dłonie w spokoju i zaczął w odbiciu kafelek, układać swoje włosy. -Jutro. Jutro pójdę i je zetnę.

-Też uważam, że to jest dobry pomysł. Wyglądasz jak mop. -te słowa wywołały śmiech u nich.

Drzwi się rozsunęły, a do środka wszedł Carin. Porozglądał się na boki, po czym podążył za rozchodzącym się śmiechu. Widząc jak na ławce siedzi brat z Leah szeroko się uśmiechnął i podążył w ich kierunku. Cieszył się, że Zayn znalazł kogoś dla siebie. Po tym co wydarzyło się tak wiele lat temu, myślał że cała sprawa odeszła w niepamięć i że oboje zakopali topór wojenny. Nic podobnego. Zayn Malik był upartym człowiekiem, który zapamiętuje wszystkie krzywdy, jakie mu wyrządzono. Sprzątnięcie ukochanej dziewczyny sprzed nosa to jedna z takich złości. Nie mógł poradzić, że również zakochał się w niej. Była ideałem kobiety z okładek gazet. Problem był taki, że była zajęta. Na dodatek przez własnego brata. Carin wątpił, że kiedykolwiek Zayn mu to wybaczy, jednak mógł udawać, że jednak wszystko gra jak należy.