Love Happens - ft. Niall Horan (Vervolg op I'm Right Here)

Love Happens (Niall Horan) ~ Chapter 36

Wieeeeeeeeeh,  trommelgeroffel en de voeten stamp klaaar?

De winnares van mijn quizje ( met 20 van de 24 vragen goed !? )... is geworden...  Wieeee.. Wooooooeeee....  @CrazyChickenEgg  (:

Omdat jij mij zooooo goed kent, is dit hoofdstukje voor jou (:

 

- - - - -

POV Niall

‘We moeten praten!’ Jessy viel mijn kamer binnen en zakte neer op mijn bed. Ik draaide mijn stoel richting Jessy en deed mijn benen over elkaar. ‘Okee? Let’s talk?’ Ik keek Jessy,  terecht, heel verbaasd aan. Ik zuchtte diep en volgde Jessy toen ze iets uit haar broek trok en het zonder naar me te kijken, in mijn handen duwde. Toen ik mijn handpalm opende, trof ik een klein staafje aan. Het gaf twee dunne streepjes aan. Even was ik in de war en keek van het staafje naar Jessy en weer terug.

‘Je bent zwanger?’ Met open mond staarde ik naar mijn zusje. Ze knikte langzaam.

‘Je moet het Harry vertellen, hij is immers de va-‘ Jessy schoot overeind. ‘Dat is hij niet! Dat kan niet.’

Ik keek haar verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je? Hij is niet de vader?’ Jessy schudde haar hoofd. ‘We hebben nooit.. je weet wel.’ Ik verschoot van kleur en probeerde Jessy niet aan te kijken. ‘Niall? Is het wat ik denk dat het is?’ Ik stond op en begon nerveus rondjes te lopen.

‘Ik kon het niet helpen. Je had veel gedronken en we waren alleen in dat huisje… Je wilde het zelf. Wie was ik om het je te weigeren?’ Ik sloeg mijn handen voor mijn hoofd en zakte tegen de muur. ‘Ik had het nooit moeten doen! Ik ben ook zo stom geweest!’ Jessy schoot overeind en trok mij naar zich toe. ‘Dat was je niet!’ Ze pakte mijn hand en legde die op haar blote onderbuik. ‘It’s ours.’

Er verschenen tranen in mijn ooghoeken toen ik ook mijn andere hand op haar middel legde.

‘Ik houd gewoon zoveel van je…’ fluisterde mijn stem zacht.  ‘Love you to!’ Jessy glimlachte en pakte mijn hand. ‘Nu onze ouders nog…’

Niall’s POV

‘Ben je al klaar?’ Ongeduldig trok ik mijn jas aan en liep de trap op. Jessy stond voor de spiegel in haar nieuwe jurk. De verkoopster verzekerde dat het haar zwangerschapbuikje niet in de weg zou zitten.  Jessy keek vol afschuw naar haar eigen lichaam. Haar buik begon al aardig te groeien en haar lichaam nam andere vormen aan. Ik liep onzeker naar haar toe en legde mijn armen om haar heupen.

´You look great…´ Er verscheen een kleine, maar dankbare glimlach op haar gezicht.

´Geloof me. Zoveel mensen weten het nu al… Ze kijken je heus niet vreemd meer aan.´ ze keek me achterdochtig aan. Ik wist zeker dat ik gelijk had. Ongeveer een maand geleden hebben we het grote nieuws de wijde wereld ingebracht. De jongens, inclusief Harry, wisten het nu. Hij reageerde verbazingwekkend normaal over het nieuws.

´Laten we hier nog even kijken!´ Jessy trok me een gezellig, klein winkeltje in en baande zich een weg tussen de kinderwagens door. We kwamen uiteindelijk bij de afdeling met kinderkamerspullen. ´Kijk hoe schattig!´ Jessy trok een roze stof uit een van de rekken en liet haar handen er overheen glijden. ´Perfect voor de gordijnen!´ Ik glimlachte en pakte haar hand. ´Lieverd, we weten niet eens of het een meisje is… Stel dat het een jongetjes is, die gaat roze gordijnen echt niet leuk vinden!´ Jessy schoot in een zachte giechel en duwde de stof terug op de goede plek. ´Je hebt gelijk. Laten we voor iets neutraals gaan.´ Ik knikte eenstemmig en liep een stukje verder. ´Dit is misschien een mooie stof?’

Jessy kwam aanwaggelen en bekeek de stof in mijn handen. ‘It is perfect.’ Zuchtte ze. In een reflex vouwde ze haar handen rond haar romp en keek me kort aan. ‘It moved.’ Ik keek heer verbaasd aan.

‘Ik weet dat je het heel graag wil, maar naar vijf weken, kan die kleine nog niet zo goed bewegen, dat je het voelt…’ Jessy schudde haar hoofd en klampte haar handen steviger om haar buik.

‘I swear, it moved!’ Ik glimlachte. ‘Ik geloof je. Laten we deze stof nu maar betalen en dan lekker naar huis gaan. Okay?’ Hand in hand liepen we naar de kassa, waar de vrouw ons heel vriendelijk onthaalde. ‘Wat leuk! Een kleine op komst?’ ze gebaarde naar Jessy, waarop ik antwoordde met een korte knik. We wilde het nog niet iedereen vertellen, dus tot nu toe wisten alleen onze ouders & een paar familieleden het. Ik betaalde de stof en bedankte de vrouw. Lachend verlieten we de kinderwinkel en strompelden de winkelstraat weer op. Mijn glimlach verdween echter, toen ik een heel bekend krullenkopje boven een groep mensen zag uitsteken. ‘Harry.’ Zuchtte Jessy. Ik hield haar hand stevig vast en kneep er zachtjes in, als teken dat ik haar niet alleen zou laten.

‘Hee, Jessy. Hee Niall!’ Harry liep in een versneld tempo onze kant op. Hij gaf mij een vriendschappelijke boks en sperde toen zijn armen naar Jessy uit. Even liet ze mijn hand los en sloeg haar armen om de brede schouders van Harry heen.

Toen Harry weer een stap terug deed en ons onderzoekend aankeek, versmolt de vriendelijke lach, in een pijnlijke, maar vooral neppe glimlach. Ik twijfelde en zocht naar de juiste woorden. Het was alleen niet nodig. De hand van Jessy, klemmend om haar wat opgezette buikje en mijn twijfelende blik, zeiden genoeg. ‘Gefeliciteerd!’ bracht Harry uit. Ik glimlachte. ‘Thanks.’

Alle drie, zoekend naar woorden, keken elkaar kort aan. ‘Hoever ben je?’ Hij keek Jessy recht aan, dus liet ik haar zelf het antwoord geven. ‘Vijf weken en drie dagen.’ Zei ze zacht. ‘Wat gaaf!’ Jessy knikte kort en deed een stap naar Harry. Ze sloeg haar armen weer om hem heen  als afscheid en stapte toen weer naar achteren. Twijfelend pakte ze mijn hand en keek Harry aan. ‘Tot snel.’

----------------------------

TumTumTum..

Okay Okay... Jullie krijgen gelijk. Ik kan inderdaad niet zomaar stoppen met schrijven. Ik ad het verhaal allang ten einde willen brengen, maar dat zit er nog even niet in. Hou maar rekening met nog minimaal 5 hoofdstukjes, voordat jullie van me af zijn (:

 

Eigenlijk ben ik een beetje aan het zondigen, want ik moest nu eerst heel hard met school bezig zijn, haahhaa.

Nu dus heeeel snel verder met de opdrachten..

ByeeeByeeeee (: (: