Love Happens - ft. Niall Horan (Vervolg op I'm Right Here)

I'm Right Here (Niall Horan) ~ Chapter 16

'Niall... Zijn we er al? Je zei een kleine twee uur..' Ik keek sloom voor me uit. Hoe langer we in de auto zaten, hoe warme en vooral hoe benauwder het werd. 'Ik weet het niet.. We zouden er allang moeten zijn.. Ik zie geen strand.. geen zee en al helemaal geen strandhuisjes..' Niall zuchtte. 'Laten we eerst een provinciekaart gaan opzoeken aan de kant van de weg, dan zoeken we het dan wel uit.'

Ik knikte en sloot mijn ogen weer. Inmiddels waren we al bijna drie en een half uur onderweg en nog steeds geen stukje herkenning. Ergens in de verte zagen we dan eindelijk een kaart. Niall reed erheen en stapte uit om te gaan kijken. Ik stak mijn hoofd uit het raam in de hoop voor een beetje frisse lucht. 'Ik weet het! We moeten hier heen!' Niall tikte met zijn vinger op de kaart. 'FINALLY!' schreeuwde ik het uit. Niall kwam lachend naast me zitten. 'We hebben vierkantjes gereden.. We moeten deze straat uit, over een groot museumplein en dan zie je het strand. Dan moeten we alleen nog ons nummer opzoeken!' Niall had gelijk, na een klein kwartiertje reden we de parkeer plekken bij het strandje op. Het water zag er heerlijk koel uit. Niall ging de sleutel van het huisje halen en kwam terug lopen. 'Nummer twaalf!' schreeuwde hij naar me. Ik haalde de koffers uit de auto en sleurde die achter mij aan. Niall liep voorop en probeerde ons huisje te vinden. 'Hier is het!' Hij opende de deur toen ik kwam aanlopen en nam een paar tassen van mij over.

Ik liep onderzoekend door het huisje. Het viel me nog mee hoe groot het was. Een huiskamer met een keuken daarbij in en twee aparte slaapkamers. Er was ook een kleine badkamer, bestaande uit een toilet, een eenvoudige douche en een wasbak met spiegel. Ik nam de grootste slaapkamer en gooide daar mijn koffers vast neer. Ik zag Niall bij de achterdeur staan, die naar het strand en dus naar de zee leidde.

Ik rende naar hem toe, duwde hem aan de kant en keek speels achterom. 'Degene die als laatst in de zee ligt, moet vanavond de drankjes betalen!' Ik zag Niall twijfelen. 'Maar we hebben onze zwemkleding niet aan!' Ik schoot in de lach en keek naar zijn verbaasde gezicht. 'So what..? Die kleren van jou drogen heus wel weer hoor!' Niall zette het op een lopen, maar door mijn voorsprong bleef ik hem steeds een stukje voor. Vlak voordat ik het water raakte, schopte ik nog snel mijn sandalen uit en sprong het wilde water in. Niall kwam me lachend achteraan. Hij duwde me kopje onder en wachtte tot ik proestend weer boven kwam. Ik kuchte een paar keer en haalde met mijn hand de natte haren uit mijn gezicht. Niall wees naar mijn mascara die inmiddels tot onder mijn kin zat en kwaad veegde ik het weg.