Love Happens - ft. Niall Horan (Vervolg op I'm Right Here)

Love Happens (Niall Horan) ~ Chapter 45

POV Niall (#Anne-Jessy 9jaar)

'Honey, de papa van Rosalyn is hier over dertig minuten voor haar kinderfeestje. Zorg je dat je dan je rekensommen af hebt?' Ik liep met een dienblad naar de kamer en zette deze op de salontafel. 'Anne?' Zuchtend liep ik naar de trap. Ze was vast op haar kamer gaan spelen. Ik wachtte even voor haar slaapkamerdeur om te checken dat ik haar niet zou storen. Geen geluid.  Voorzichtig deed ik de deur open. In de deuropening bleef ik verward staan. Langzaam voelde ik hoe de tranen opwelden in mijn ogen. 'Sweetie... Come here...' Huilend legde Anne-Jessy het fotoboek weg en rende in mijn armen.  Met lange uithalen schokte haar kleine lichaam tegen mijn romp. Ik sloot mijn armen om haar heen en suste stil.  'Ik wil haar zo graag zien...' Met een gebroken stemmetje vertelde Anne-Jessy mij wat haar dwars zat.

 Ik trok haar omhoog en wreef met mijn hand over haar hoofd. 'I know, lievie. Ik ook.. Ik ook.'

'Waarom heeft iedereen een echte mama en is mijn mama dood? De mama van Rosalyn heeft samen met Roos haar verjaardagscadeautjes gekocht.. Een mooie jurk en een nieuwe barbie... Mijn mama kan dat niet meer... Waarom Daddy? Waarom is mijn mama dood?' Huilend nam ik plaats op haar bed en duwde haar strak tegen mij aan. 'I miss her to sweatheart-.. She loves you... I know she does. Toen ze moest kiezen tussen voor zichzelf of jou, koos ze voor jou. Ze wil dat je happy bent Anne-Jessy!' Het bleef een tijdje stil. Ik bewoog rustig heen en weer, maar liet mijn dochter geen seconde los. Ik wist dat dit moment komen zou. Het moment dat Anne-Jessy verlangt naar een moeder.

‘Je hebt mij altijd hier, love… I stay next to you.’ Opnieuw viel er een stilte. ‘En Demi is er ook… Demi houd van je, dat weet je toch?’ Anne-Jessy kwam langzaam wat omhoog en keek me met haar roodbetraande oogjes aan. ‘Kan Demi niet mijn mommy zijn? Ze is toch bijna mijn mommy?’ Ik glimlachte door mijn tranen heen en schudde mijn hoofd. ‘Je weet dat dat niet kan, sweetie. ‘

Anne-Jessy keek op en duwde toen een kus op mijn wang. 'I know Mommy loves Daddy. Net zoals ik van Daddy houd!'  Glimlachend pakte ik het fotoboek, bladerde naar de laatste pagina en trok daar de foto van de bladzijde af. Ik keek er voor een paar seconden naar, maar mijn besluit stond vast. Langzaam stak ik Anne-Jessy de foto toe.  'Die is voor jou. De enige foto van ons drieen. Jij zat nog in mommy 's buik...' Anne-Jessy schoof van mijn benen af en liep naar haar bed.  Ze bestudeerde de foto in haar handjes en  duwde toen haar lipjes erop. 'Nu moet ik gaan Mommy.. Ik heb een feestje bij Rosalyn. De mommy van Rosalyn is ook super lief maar ik weet zeker dat jij liever bent! Byee mommy!' Tevreden droogde ze haar tranen en liep mij voorbij de trap af. Ik bleef verslagen achter. Mijn hoofd leek te ontploffen van gedachten en voor de eerste keer in mijn leven had ik het gevoel dat ik er niet alleen voor stond. Terwijl er langzaam nog een traan vanaf mijn ooghoek over mijn wang naar beneden droop, keek ik achterom en staarde naar de foto. 'Ze wordt zo snel groot Jessy! I wish you could she her...’ Mijn stem was bijna niet verstaanbaar en door de tranen slikte ik sommige woorden zelfs in. Ik zuchtte diep en liet mijn schouders hangen. Al veel vaker waren en moeilijke moment in ons leventje geweest, maar nog nooit voelde ik me er zo gerust onder. Gebroken en gestild stond ik langzaam op en deed het licht uit.  ‘Love you.’