BİR NEFES DAHA KAL

Ben hergün...

Ah bir bilsen keşke. Bir bilsen bilmediğin her şeyi. Kirpiklerinin ucana kadar aşık olduğum adam gözlerini her açıp kapadığında karşında ki ben olsam. Saçlarının her teline hayran olduğum adam. Koklaya koklaya öpebilsem o saçları. İsterdim sadece. Bilirisin istemek ayrı sahip olmak ayrı. Hayaller ve gerçekler çok farklı. Şanslı olan benim. Seni hissediyorum. Dokunmadan işitmeden... Çünkü sen şu sol yandasın.  Ve gülüşüne dünyalar sığdırabildiğim adam. Ne derler bilmiyorum sevenler. Kendi cümlelerimle sevmek bile sevmek zorlaştı. Kendi cümlelerimle sevemiyorum artık seni. Korkak her harfim. Ve gülüşü ömre beden sevdam. Ölüyor olsam bile gülümse. Ölümüm gülüşünden olsun.

10.03.2014; Pazartesi

Yağmur vardı bu sabah penceremde. Dün gece odamın çatasına damla damla düşmeye başlamıştı. En eşsiz müzik. Pazartesi. Yatağımdan kalktım. Aklımda hiçbir şey. O kadar uykusuzum ki aklımda bir şeyleri taşıyacak halim yoktu.

Okuldayım. Girdim sınıfa. İlk kez erken geldim. Tabi bi şaşkınlık. 

Pazartesiyi görmemem için eks aşkım devredydi bugün ama ben ilk tenefüs zilinde indim. Kantinin en köşesindeki masada arkadaşları ile oturuyordu. Görür gözmez büyüdü gözlerim. Eks aşkım ile sıradaydık. Kantin sırası.

''Gördü yine bak.'' dedi.

Karşıma geçip görmemi engellemeye çalıştı. Günün diğer geri kalanı ben pazartesiyi görünce gözlerimi kapatması ile geçti.

Artık ne eski heyecan var ne eski düşünceler. Hayallerim mi? Onlarda yok olma yolunda.

11.03.2014 : Salı

Duraktayız. Pazartesi bekleme yerinin bi köşesinde ben bi köşesinde. Aramızda ki durak bankları onu görmemi engelliyordu. Pazartesinin yanında sınıf arkadaşları ve bir KIZ. Benim yanımda cave man ve beyaz çikolata. Yetmez gibi biraz sonra bi posta daha kız geldi.

''Olum geliyor bunlar hala.''dedim.

Güldüler bana. Çok komik hahahaa. Göremiyordum. Ayakkabılarına bakıyordum. Kıza yakın değil. İyi bari oh. Uzaklaştım duraktan. Pazartesiyi görmek için türlü hallere giriyorum. Artık boşverdim. Cave man ve beyaz  çikolataya döndüm. Onlarla konuşuyorum. Ama ya bur bi kaz daha bakıyım.

ÇOCUK YOK LAN!

BİR DAKKA!

NERDE LAN!

1 DAKKADA NEREYE KABOLDU?

Bakındım. Durağın arka tarafında. Ona baktığımda o öne doğru biraz eğilmiş bana bakıyordu. OHA. Hemen cave man ve beyaz çikolataya döndüm.

''Bana baktı. İnanamıyorum o bana baktı.''

''Ama sevmiyosun.''dedi cave man.

''Sevmiyorum.'' dedim

Evet sevmiyorum. Bu yüzden gelen minibüsü durdurdum. Ben ve beyaz çikolata bindik. O kaldı. O kızla.

İneceğim durağa geldim. Beyaz çikolatayla birlikte indik. Bi minibüs daha geliyor. Bek içimde bişey oldu kesin onda. Minibüs geldi bizim indiğimiz yerde durdu. Sırtı bana dönükütü yanında o kız vardı. 

''Orda. Minibüste.'' dedim.

Baktı beyaz çikolata.

''Yanında o kız var.''

''Boşver lan.'' dedi beyaz çikolata.

''Tamam.'' diyip ayrıldık. 

Boşver diyince hal oluyor çünkü her şey.

12.03.2014; Çarşamba

Gözlerin kapalıyken ağlamak daha kolay. Göz yaşlarının akması için bir damla daha beklemeye gerek yoktur. Öylece süzülür. Karanlıkta ağlaladığını sanırsın. Hayır benim kapalı gözlerim en büyük aydınlık.  Ben ağladım bugün. Akıtamadım her zamanki gibi içime. Sım sıkı sarıldım giderken. Ağladım.

Ben her gün aynı durakta bakliyorum. Bazen yanımda bir sürü arkadaşım ama yine yanlız bazensse sadece yanlızlığım. Bazen kahkahalar atıyorum aptal saptal hareketler yapıyorum geçenlere bazense yaslanıyorum bi duvara bekliyorum gitmem için gelecek minibüsü. Bugün yanlızdım. Ağlıyordum. Canım yanıyordu. Kalbim kırılmıştı.

Ben her minibüse bindiğimde en dibe giderim. Bazen boş bi koltuk bulur otururum. Bazen ise ayaktayayım. Bugün ayaktaydım. Dim dik ayaktaydım. İzliyordum yine ezberimde ki yolları. Susturdum kendimi. Olmaz herkesin içinde acı çekmek. Olmaz herkese canının yandığıını belli etmek.

Ben hergün aynı durakta inip 15 dakika mesafedeki evime yürüyorum. Aklımda yine binlerce düşünce. Bazen düşünüyorum aceba çok mu düşünüyorum diye. Sonra düşünüp düşünmediğimide düşünüyorum. Açıkçası bilmiyorum. Takıyorum kulaklıklarımı. Bazen hayaller dolu şarkılar dinleyip eşlik ediyorum. Bazen ise şu iç karartan şarkılar eşlik ediyor adımlarıma. Bugün ağlıyordum yürürken. Belki işe yarar diye son seste metal dinleyip eşlik ediyordum. Daha bi yanıyordu ama canım. Daha bir parçalanıyordum bugün. 

Ben hergün aynı bir sahneye çıkıyorum.  Hergün çığlıklar atıyorum ben o sahnede. Bazıları dalga dalga çarparken beni izleyenlerin suratına bazıları çığ olup yıkıp geçiyordu içimi. Ben hergün çığlık atıyorum. Bazen bütün gücümle ve bütün sesimle ve bazen bütün gücümle bütün sesizliğimle. 

Ben hergün evimin kapısını çalıyorum. Yarım dakika sonra çalan kapıyı açıyorum. Bazen içimde mutlulukla bazen yüzümde bi mutszlukla. Merdivenleri çıkarken sayıyorum bazen. Hergün farklı bi sayıya denk getirmeyi beceriyorum. Bazen koşarak çıkyorum. Bazenleri ağır ağır sırtımda ömrümün yorgunluğuyla. Kapıya geldiğimde açık olur hep. Ayakkabılarımın bağcıklarını açmaya sabırsızlanırım. Ama bazen parmaklarım işlemez olur. Ağır ağır. Bir ömrün düğümünü çözer gibi. Bugün yorgundu yüreğim. Yavaş yavaş çıktım merdivenleri. Durdum biraz.Derin bir nefes almaya gücüm bile kalmadığını anlayıp devam ettim. Saymadım bugün basamakları. Eğer kapı kapanmadan 3 basamak çıkarsam pazartesi beni sevecek gibi şeylerde yapardım. Bugün ise eğer 3 basamak çıkarsam her şey yoluna giricek dedim. İkinci basamakta kapının çarpış hızı ile kesildi adımlarım. Ayakkabılarımın bağçıklarını açmak 3 dakikadan fazla bir zamanımı aldı. Yavaşça kapadım bugün kapıyı.

Ben hergün gelir gelmez salonda ki koltuğa atlayıp uzanırım. Bazen karşımda annem olur. Ona anlatırım bir şeyler. Bazen uyurum. Çoğu zaman uyurum aslında. Üzerimi bile değişmeden. Bugün annem yok karşımda. Dışarı çıkmış. Ev sesiz. Uzandım. Kolumla kapadım yüzümü. Kaldım öylece uzun süre. Sonra kalktım. Uyumayacağım bu sefer. Geçmeyecek çünkü bu sefer. Geçmez. 

Ben hergün yazıyorum buraya. Bazen hüzün bazen adını bile kullanamadığım mutluluk. Yine yazıyorum şimdi. Yine yeni bir hüzün. 

Ve siz. Bu tarihi unutmayın.  12.03.2014; Çarşamba tarihini unutmayın. Bugüne yazmak isteyipte yazamadığım çok şey var çünkü. Birgün yazmayı umut  ettiğim çok şey. Bugün kendimden nertet ettim. Bugün kendime lanetlet ettim. Bugün kendime yeniden ihanet ettim. Bugün bi insanın canını yaktım. O insan benim huzurumdu. 

Benim bugüne yazacağım çok şey var. Sadece erteliyorum.