Kalbime Gelenler

Küller

13. bölüm

Sonunda ölüm anıma kadar yakamı bırakmayacak, hayatımı belirleyecek olan sınav geldi çattı. Bir sürü insan benim gibi krizlere girdi, belki de bir daha çıkamadı. Hayatımın en zor iki haftasını ve en zor sınav öncesi gecesini yaşadım. Yeri geldi testteki bir soruyu çözemiyorum diye ağladım, yeri geldi Yusuf ile biz olur muyuz ki diye ağladım. Gerçekten mal gibiydim. Bu mallık dönemimde beni hiç yalnız bırakmayan bir adet "pasiflora" ve her derde çare anne kucağı vardı. Kadın benden daha çok helak oldu. Sınavdan bir gün önce annemler test çözmememi, kafamı dersten uzat tutmamı söylese de ben yine de son ana kadar çalışanlardandım. Ama hep yararını da gördüm.

Gece rahat uyuyabilecek durumda değildim, sakinleştirici de bir işe yaramadı. Çok büyük bir baskı altındaydım. Hayallerim, hayatlarım hepsinin bir bir dengesi şaşmıştı. Odamın balkonuna çıktığımda haziranın sıcak esintisi bedenimi sarmış, içtiğim sakinleştiricinin etkisiyle de biraz daha gevşemiştim. Ama yine de stress benden uzaklaşmıyordu. O sırada telefonumun mesaj sesi ile ürperdim. Koray'dan mesaj vardı.

Davar: Yarın ki sınavda başarılar Serancık, iyi olan kazansın J

Ben: Yarışta olduğumuzu bilmiyordum. Sana da başarılar, davarcık!

D: Davarın yarın ki sınavda ful çeksin de gör!

B: Ne o! Ösym ile mi anlaştın ya da sınavın şifresini mi çözdün? Hayırdır, hem nereden benim davarım oluyormuşsun?

D: Senden başka bana davar diyen mi var, yok, o yüzden bu sana özel...

B: Hehe, tamam, tamam. Yatacağım ben, iyi geceler!

D: Sana da iyi geceler, bu arada unutmadan söyleyeyim, mezuniyet gecemiz olacak LYS bittikten sonra, biliyorsun değil mi?

B: Ben onu tamamen unuttum, keşke hep unutmuş bir vaziyette kalsaydım. Yaşadığım stresin üzerine bir de balo- gece kaygısı mı yaşayayım. Bilerek yapıyorsun değil mi, seni pis davar!

D: Sence "öpücük emojisi"

Pis davar, sanki bana başımdakiler yetmiyor, daha sonra hatırlatsana şimdi neden hatırlatıyorsun, bir bu eksikti. Telefonuma tekrar mesaj geldi, yine davarın hası ne hatırlatacak diye düşünüyordum ki numarayı görünce şok oldum.

050? 45? ?9 34: Numaranı Koray'dan aldım. Sınav da başarılar diliyorum. Kesinlikle başaracağına da eminim. Yusuf

Aman Allah'ım, sana geliyorum, cennetine al beni! Yanlış mı görüyorum, bana mesaj attı, mesaj... Ne yazsam ki, ya da yazmasam cool mu olsam. Of sen coolluktan ne anlarsın ki yaz gitsin, biraz Kezban ol!

Ben: Teşekkür ederim, çok incesin.

Abi bu ne ya! Ben sanki İngiliz hanımefendisiyim de beyefendisine kur yapıyorum. Oha! Gönderdim bile, acaba bir şey yazar mı? Yirmi dakika sonra hala yazmayınca bende olsam yazmazdım diye söylenmeye başladım kendi kendime.

"Yeter artık, mesaj gelmesini beklemen için cevap verilecek şekilde yazman gerekirdi, ama sen bunu düşünemedğin için sabahtır söyleniyorsun neden mesaj atmıyor diye; hem unuttun mu sabah sınav var, git zıbar artık. Ne aşkmış ya gözünü kör etti senin" diyen iç sesim keşke haklı olmasa, sınavı hatırlatmasa ve beni stresin hop diye kucağına bırakmasaydı. 

Yapamayacağım, olmayacak ağlayışları altında son kez notlarıma göz attıktan sonra beni sabaha kadar uyutmayacak düşüncülerle yatağa girdim. 

"Ağabey, beni ne olursunuz sınava alın, bakın benim saatime göre daha 9:43 gösteriyor, kulunuz köpeğiniz olayım beni sınava alın. Geleceğimi yakmayın"