Voorbestemd.

1.

Mona ligt lang uit op de bank. Ze heeft haar eerste weken van haar studie er op zitten, en mag nu twee weekjes genieten van een welverdiende vakantie. Na de vakantie start ze met haar stage op de Toekomst. Het trainingscomplex van Ajax. Al haar klasgenoten zijn jaloers, ze had graag met ze willen ruilen, want ze heeft niks met voetbal, en daarnaast werkt haar vader daar als trainer en haar broer voetbalt bij Ajax. Hij is een goede voetballer, dat weet ze alleen omdat dat door mensen om haar heen gezegd wordt, ze heeft nog nooit een wedstrijd van hem gezien. Misschien de eerste 5 minuten van zijn debuutwedstrijd, op tv.

Als Mona net een netflix- serie op wil starten komen haar vader en broer binnenstormen.

'Ga maar Moon, wij willen voetbal kijken.' Mona staat zuchtend op.
Het is ook altijd hetzelfde, altijd moet ze plaats maken voor dat stomme voetbal.

'Maaaam ik moet alweer plaats maken voor dat stomme voetbal' haar moeder lacht haar dochter bemoedigend toe.

'Je kan tv kijken op onze tv boven?' 'Daar kan ik geen netflix op kijken. Ik ben het zat, ik moet altijd plaats maken voor dat verdomde voetbal, terwijl boven ook gewoon voetbal gekeken kan worden.'  

Haar moeder probeert haar te sussen, maar Mona is niet te stoppen. 'Ik moet altijd naar boven, altijd, waarom kan er verdomme niet één keer boven gekeken worden, ik heb deze afgelopen weken amper de tv gezien, omdat ik bezig was met studeren? En wat heeft Kasper gedaan? Een beetje tegen een bal aan trappen!'

Haar vader wordt wit heet. 'Ga naar je kamer Mona, nu! Je broer trapt wel bij Ajax tegen een balletje. Wegwezen, en rap nu!'

Mona rent de gang in, en gooit de gangdeur met een klap in zijn gat. Ze hoort haar moeder tegen haar vader zeggen. 'Ga nou zitten, laat haar maar.' Ze ploft op bed en pakt haar laptop.

Als de eerste tonen van Gossip Girl haar kamer vullen, zit ze compleet bij de diva's aan de Upper East Side. 

Rond een uur of negen 's avonds wordt er op de deur geklopt. 'Moon?'

Zuchtend zet Mona haar serie op pauze. 'Ja?' antwoord ze vervolgens, en de deur gaat open. Kasper staat met een bord eten in zijn handen. 'Ik dacht je zal wel trek hebben.' Mona die zich nu pas bewust wordt van een inderdaad knorrende buik knikt voorzichtig.

Haar broer neemt plaats naast haar, als hij het bord eten aan Mona gegeven heeft. 'dus jij werkt hard en ik trap slechts tegen een bal?' Begint haar broer.

Mona voelt zich gelijk schuldig over wat ze beneden in een boze bui gezegt heeft, ze weet hoeveel moeite het haar broer kost om zo hoog te voetballen, hij is blessure gevoelig en traint iedere dag minimaal 2 uur.

'Na nee Kas, ik bedoelde het niet zo, ik weet dat je hard werkt, echt! maar ik wordt er gewoon gek van dat ik áltijd weg moet voor de tv voor voetbal.'

Op het gezicht van Kasper verschijnt een kleine glimlach. 'Sorry Kas' vervolgt Mona.

Kasper kijkt zijn zusje aan. 'Ach kom hier.' Hij pakt het bord eten uit haar handen en zet het op het kastje naast haar bed, vervolgens geeft hij haar een dikke knuffel.

Als Mona de volgende dag beneden komt zit haar vader aan tafel te ontbijten.

'Hey Pap' begroet ze haar vader. Haar vader kijkt haar aan. 'Hey Moon' Ze verwacht dat haar vader enorm tegen haar uit gaat vallen, maar in plaats daarvan zegt hij: 'kom zitten.' Mona neemt plaats aan tafel en wil haar excuses aanbieden, maar haar vader is haar voor. 'Luister Moon, sorry ik had niet zo mogen reageren, ik zal proberen wat meer intresse te tonen in jou studie en je sport.'

Mona danst al jaren, maar haar vader heeft nog nooit een optreden of wedstrijd gezien. Ze zijn best een hechte familie, die familie Dolberg, maar de intresse naar elkaar sporten is vrij laag.

Mona knikt na haar vader. 'En sorry van mij pap.' Haar vader staat op en geeft haar een kus op haar wang. 'Fijn dat het goed is meisje, ik moet training geven, tot vanmiddag.' 'Tot vanmiddag.' En even later hoort ze de deur dichtslaan.