Voorbestemd.

9.

Bijna een week later strompelt Matthijs met zijn krukken het sportpark op. Mona die net een paar oefeningen met de aan zijn knie geblesseerde speler uit de B1 gedaan heeft ziet hem aankomen.

'Matthijs.'

'Mona' antwoord hij.

'Hoe gaat het?' Wijzend op zijn enkel.

'Hm veel pijn, kan 's nachts nauwelijks slapen.'

Mona ziet inderdaad dat Matthijs er moe uit ziet, nu ze langer kijkt. Donkere kringen zijn er onder zijn ogen te vinden, en zijn altijd fanatiek stralende ogen staan dof.

'Kom vanmiddag even langs, Bert is er nog niet, en Miranda is de middag vrij, maar misschien kan ik wat voor je doen? Ik heb om half 2 een plekje vrij.'

Matthijs knikt.

'Thijssieeeee!' Hoort Mona haar broer roepen.

Mona loopt richting haar kantoor. 'Wat was dat? M'n zusje?' Hoort Mona haar broer nog net zeggen.

Als Mona haar focusafspraken en fysioafspraken heeft volbracht, ploft ze achter haar bureau. Ze zit net in haar laptop als er op de deur wordt geklopt.

'Binnen!'

Miranda staat in de deuropening.

'Ziet er officieel uit meisje zo.'

Mona lacht.

'Daarover gesproken.'

Miranda neemt plaats in de stoel voor haar.

'Zoals je weet is Bert nog 2 weken in het buitenland.'

Mona knikt.

'En zoals je misschien wel gemerkt hebt gaat het met mij niet zo lekker de laatste tijd, ik ben naar de huisarts geweest en die heeft vastgesteld dat ik een burn-out heb, wat betekent, veel minder werken, en veel rust.'

Mona knikt.

'Ik wil vragen of jij de tijdelijke taken een beetje op je wil nemen? Er zal een vervanger komen, maar jij kunt al veel, en kent de gang van zaken hier etc..'

Mona is overduidelijk verrast, maar ik gelijk bezorgd.

'Ik vind het heel vervelend voor je, en ik snap dat je je rust moet pakken, ook echt doen. Maar weet je zeker dat ik dit kan?'
Miranda knikt vastberaden. 'Kijk even hoe je bijvoorbeeld de blessure van Johny uit de B1 heb opgelost? Hoe je bent omgegaan met Matthijs? Die had zonder jou de hele club bij elkaar gescholden hoor!'

Mona moet lachen.

'Nou dat was wel meegevallen hoor!' antwoord Mona dan.

'Ik heb vertrouwen in je Mona, je hebt talent.'

Mona bloost. 'Dankje.'

Een uurtje later klopt Matthijs op de deur. Ze opent de deur voor hem, en helpt hem naar de behandelkamer.

'Hoe is het met de zwelling?' Vraagt ze.

'Iets afgenomen, maar er blijft vocht inzitten.'

Mona knikt.

'Ik ga proberen te masseren, als het te veel pijn doet moet je het zeggen, dan stop ik.'

Mona begint zachtjes met haar handen over zijn enkel te gaan. Matthijs heeft zijn ogen gesloten.

'Gaat het nog?' Matthijs knikt maar houd zijn ogen gesloten.

'Dan legt Mona zijn enkel zachtjes op een kussentje aan het einde van de behandeltafel.

'Ik haal even een koelpack.' Matthijs knikt weer.

'Mona!' Hoort ze achter zich als ze onderweg is naar de koeling.

Als ze om kijkt ziet ze haar broer staan.

'Ja?'

'Waar is Matthijs? We hebben training.'

'Ik ben hem aan het behandelen, stuur hem straks wel.' Kasper kijkt even bedenkelijk maar knikt dan.

Ze loopt naar de koeling, en na het pakken van een koelpack loopt ze terug naar de behandelkamer.

'Matthijs' zegt ze als ze binnenkomt.

Geen reactie. Hij heeft nog steeds zijn ogen dicht en Mona kijkt naar de regelmatige ademhaling van de jongen op de behandeltafel. Dan glimlacht ze. Ja slaap maar even, je kunt best wat slaap gebruiken denkt ze. Ze pakt haar laptop uit haar aan de behandelkamer gevestigde kantoor en neemt plaats aan het kleine tafeltje in de behandelkamer. Even kijkt ze nog naar de slapende jongen, en dan richt ze zich op haar laptop.

Na een kleine driekwartier gaan de ogen van Matthijs open. Hij gaat moeizaam rechtop zitten en wrijft in zijn ogen.

'Goedemorgen slaapkop.' Zegt Mona als Matthijs zijn gezicht naar Mona draait. Matthijs die een beetje suf is kijkt verbaasd.

'Je bent hier op de behandeltafel in slaapgevallen toen ik een koelpack halen was. Scheelt, je hebt nu in alle rust gekoeld.'

Matthijs knikt. 'Sorry'

Mona schud haar hoofd. 'Ach joh, je had wat slaap nodig, lekker geslapen?'

'Ik geloof het wel' antwoord Matthijs een beetje hees. Mona kan er niks aan doen, maar dat klonk verdomd sexy.

'Hoe is het verder?' Vraagt Mona als Matthijs rechtop zit en zijn sok aan probeert te doen.

'Ik verveel me kapot. Ik ben gewend elke dag bezig te zijn, te trainen, of te werken. En ja het kan beide niet, ik zit op de bank en ja meer kan ik niet.'

Mona denkt even na.

'Weet je wat?' Matthijs kijkt Mona vragend aan.

'Ik neem je morgen wel mee!'

'Waarheen?'

'Naar de kinderboerderij.'

Matthijs ogen worden groot en hij begint te lachen. 'De kinderboerderij?'

Mona knikt. 'Ik help daar op dinsdagmiddag altijd, het is graag of helemaal niet.'

Maar dan knikt Matthijs toch. 'Laat maar doen dan.'

'Ik regel een rolstoel, morgen 13:00 uur rij ik langs. Matthijs knikt.

'Tot dan.' daarop loopt Mona weg.