Voorbestemd.

18.

Ik probeer zoveel mogelijk bij te schrijven, dat ik weer vaker kan uploaden. Omdat ik nu een tijdje geen upload heb geplaatst, hierbij nog een hoofdstukje. Ik schrijf zeker door met dit verhaal, heb er ook veel plezier in, en weer veel inspiratie! Dus ik zou zeggen: ENJOY, AND LET ME KNOW XX

'Jongens, de kamernummers staan op de pasjes die ik nu uitdeel, over een uur verwacht ik jullie weer hier.' Zegt Frenk tegen de jongens. De jongens pakken de pasjes aan en binnen een aantal minuten zijn de jongens weg.

'Zo en deze is voor jou' Frenk richt zich op Mona en houd haar een pasje voor.

Mona knikt haar vader dankbaar toe.

'Ik heb je ingedeeld op dezelfde gang als Kas, mocht er wat zijn 's nachts ofzo, mochten je nachtmerries terugkomen nu je weer in het buitenland bent dan kun je naar hem toe.'

Mona knikt.

'Oh en voor jou over een uur op het traningsveld hierachter.'

Mona knikt nogmaals. 'Dankje pap'

-

Een uurtje later loopt Mona gekleed in haar traingsbroek en trainingstrui van Ajax het veld op.

'Moon!'

Mona loopt naar haar roepende broer.

'Wat is t?'

'Ik heb m'n kniebrace in mn kamer laten liggen, wil je hem even ophalen?' Vraagt Kasper zijn pasje voor haar houdend.

'Is goed'

Mona loopt naar de kamer van Kasper en opent hem met het pasje. Maar haar hart slaat even over als ze ziet wie er bij Kasper op de kamer slaapt. Matthijs ligt half zittend op het bed naast Kasper.

'Hoi' zegt Mona gauw voor ze zich voorover buigt om de kniebrace van Kasper uit de tas te pakken.

'Mona' begint Matthijs.

'Even over..'

'Ik moest even de kniebrace van Kasper pakken, sorry wist niet dat jij hier zou zijn, in vervolg zal ik kloppen' en nadat in een enorm snel tempo gezegd te hebben beent ze gauw de kamer uit.

Mona loopt op de gang, en baalt hoe ze net deed in de kamer van Kasper en Matthijs, ze had het gewoon echt niet verwacht en wist niet wat ze moest zeggen. Ze zal het finaal verpest hebben. Maar iets anders was toch geen optie geweest, Kasper zou gek worden.

Met frustraties, en een balend gevoel loopt ze terug het veld op en gooit Kasper zijn brace toe.

De hele training is Mona scherp en streng, ze heeft Daley, Davinson en Jaïro 3 strafrondes laten lopen en Jasper heeft wel 45 keer moeten opdrukken. Frenk geeft het signaal dat het einde training is.

'Jezus Mona je was streng vandaag man' zegt Lasse terwijl hij langs loopt.

'Tja' antwoord ze schouderophalend.

Als de rest van de jongens haar voorbij gelopen zijn wil Mona ook gaan.

'Mona, wat is er?' Hoort ze achter zich. Ze herkent de stem van haar broer.

'Niks Kas, ik ga douchen, maar je was in vorm vandaag, mocht je je afvragen waarom jij niet een van personen was die strafrondes liep.' Zegt ze tonguitstekend.

'Pas op he!' Lacht Kas terwijl hij gauw richting de kleedkamers rent.

Als Mona die avond in bed ligt, denkt ze aan die avond in de hotelkamer in Bonaire, haar ouders waren oude vakantie vrienden opzoeken en Kasper was bij de buren. Zij lag gewoon wat te lezen in haar bed toen in eens de deur open ging. Ze dacht dat het Kas was, dus riep zijn naam maar in plaats van Kasper die tevoorschijn kwam was het een man met een zwarte jas en broek, hij had een mes en wilde al het geld van Mona. Ze had 15 euro in haar portemonnee, en dat heeft ze hem gegeven. De man pakte het aan, en ging weg, ze was zo in shock dat Kasper haar 's avonds strarend naar de muur aantrof.

Maandenlang daarna ad ze nog nachtmerries, en steeds als ze in een hotel slaapt komt het terug. Nu ze alleen in het donker ligt voelt ze weer haar hart kloppen zo snel als die avond. Ze probeert zichzelf te leiden met muziek maar ook dat werkt niet. Ook aan Matthijs denken bereikt niet een gewenst resultaat.

Ze wil naar Kasper, maar waar Kasper is, is ook Matthijs. Ze besluit Kasper te appen.

Mona: Kas? Ben je nog wakker?

Kasper: Ik wel ja, Matthijs slaapt al.

Kasper: Wat is er? Had je een nachtmerrie?

Mona: nee ik kan niet slapen, ik ben bang.

Kasper: Als je zachtjes doet, kom je maar even, dan knuffel ik je wel even plat ;p

Mona: Dankje Kas

Mona sluipt haar kamer uit richting de kamer van Kasper. Kasper staat al bij de deur, en ze valt bij hem in de armen.

'Ssst Moon, het is goed.' Zegt hij terwijl hij zijn zusjes zachtjes voelt snikken tegen zijn borstkas.

'Kas die kamer is zo donker.'

'Moon rustig, je moet eerst rustig worden, ik kom met je mee, ik heb nog wel een lampje in mn tas, zit er een stopcontact bij je bed?'

Mona knikt snikkend.

'Oke blijf even staan. Dan pak ik het lampje.

Terwijl Mona blijft staan loopt Kasper terug de kamer in. Matthijs opent zijn ogen. 'Kas wat doe je?'

'Ik moet even naar Mona, ben zo terug.'

'Mona?' Matthijs schiet rechtop.

'Wat is er aan de hand?'

Kasper kijkt hem aan. 'Niks ergs, ik loop even met haar mee, kun je zo de deur open doen, nu je toch wakker bent, anders moet ik eerst dat vervloekte pasje zoeken.'

Matthijs knikt. 'Doe ik.'

Als Mona en Kasper op de hotelkamer van Mona zijn, helpt Kasper met alle liefde zijn kleine zusje. Dan is ze toch weer even het kleine zusje dat hij moet beschermen, in plaats van de Focuscoach/fysio van Ajax. Mona gaat liggen, Kasper aait over haar hoofd. Mona draait zich om en 5 minuten later hoort hij een regelmatige ademhaling en ziet hij een vredig slapend meisje. Voorzichtig staat hij op, en loopt richting de deur. Als hij hem open doet, schrikt hij van de gedaante voor hem.