Voorbestemd.

13.

Mona is al een paar dagen ziek thuis. Ze heeft naar Matthijs geluisterd, en heeft zich er bij neergelegt.

Kasper loopt het veld op. Matthijs staat al op het veld. Hij loopt naar Kasper toe.

'Hey Kas!' Roept hij.

'Thijsssie!' 'Hoe is het met dat zusje van je? Is ze al wat bijgekleurd?'

Kasper schud zijn hoofd.

'Ze heeft het goed te pakken, eet al dagen niks, en is nog zo wit als slagroom. Maar ze zegt dat ze zich al wat beter voelt.'

Matthijs knikt. 'Wens d'r beterschap man!'

Hij knikt 'doe ik!'

'Wacht Thijss?'

Mathijs draait zich om.  'Ja?'

'Jij bent vanmiddag thuis of niet?'

Hij knikt.

'Wat doe je dan?'

Matthijs begint te lachen.

'Marathon hardlopen.' Lacht hij.

Kasper snapt het. 'Misschien kun je naar Mona, volgens mij kunnen jullie het wel goed vinden, en ze kan best wat gezelschap gebruiken. Ik ben de rest van de dag hier.'

'Ik denk niet dat ze daar op zit te wachten.' Lacht Matthijs.

'Het valt te proberen.'

'Ik zal er over denken.'

Als Matthijs 's middags op de bank ligt met zijn laptop op schoot kijkt hij naar het facebookprofiel van Mona. Hij denkt even na maar drukt dan toch op vriend toevoegen.

Al gauw accepteert Mona. Matthijs twijfelt niet en drukt op messenger.

Matthijs: Hey focuscoachje! Hoe ist? Voel je je al beter? Even eerlijk antwoorden he ;)

Mona: Hey! Gaat beter, maar nog bagger eigenlijk.

Matthijs: Je hebt het geaccepteerd dus!

Mona: Jup, maar het is dodelijk saai.

Matthijs: Daar overgesproken, ik verveel me ook, dusse als je op ziekenbezoek zit te wachten?

Mona aan het typen...

Mona verveelde zich inderdaad, maar ze weet niet of hij haar zo mag zien. Ze zit in een warme trui van Kasper met een legging eronder met een dekentje op de bank.

Mona: Zit er nou niet op m'n charmanst bij ;)

Matthijs: geloof dat niemand charmant is als die ziek is ;) Maar hey het is een aanbod he, wil je niet? Ook goed, even goede vrienden.

Mona die eigenlijk wel wat gezelschap wil, stemt dan toch toe. En een half uurtje later gaat de bel.

Mona opent de deur.

'Hey' zegt ze.

Matthijs loopt naar binnen.

'Hey! Ik zal maar niet vragen hoe je je voelt. Je stem zegt genoeg.' 

Mona kijkt naar Matthijs.

'Hey je loopt al weer!' Zegt Mona zijn opmerking negerend.

'Jaja, rustig en beetje bij beetje zet ik weer stappen op deze aarde.' Lacht hij.

Mona en Matthijs zitten de hele middag gezellig te praten. Mona voelt zich gelijk een stuk beter door het beetje socialiteit dat ze heeft nu. Matthijs brengt haar op de hoogte van de laatste nieuwtjes van de Toekomst, en Mona vertelt dat ze eigenlijk danst, maar tijdelijk gestopt is vanwege stage.