Voorbestemd.

21.

De volgende ochtend zitten de jongens van Ajax al weer vroeg aan het ontbijt, Matthijs mag vandaag weer zachtjes meetrainen, eigenlijk mag het nog niet maar omdat er 3 fysio's en een focuscoach mee is, heeft Frenk  het samen met de Ajax staff goed gekeurd. Matthijs heeft er over duidelijk zin in, want de hele ochtend zit hij al met een glimlach aan het ontbijt, of dit komt omdat hij weer mag trainen, of omdat hij een lichtelijke goedkeuring gekregen heeft van Kasper om te daten met zijn zusje is natuurlijk de vraag.

Mona die tegenover Joël Veltman zit, vraagt aan Donny naast hem of ze de boter mag. Donny geeft haar de boter, maar doordat de boter net iets te ver weg staat voor hem tikt hij met zijn elleboog tegen de kan jus' dorange. De kan valt om, en alle jus orange verspreid zich richting Mona. Mona haar hele broek, en een deel van haar shirt zit onder de jus orange. Donny springt gelijk op. 

'Oh sorry!' roept hij. De rest van de Ajax leden beginnen te lachen. 'Ik hou wel van Jus orange, en aangezien Mona al lekker is, moet de jus orange het alleen maar lekkerder maken.' lacht Joël. Mona rolt het haar ogen, terwijl ze opstaat van haar stoel. Kasper en Matthijs kijken beide Joël boos aan. 'Doe normaal Veltman.'

'Oh heeft Mona nu niet een, maar twee bodyguard, nou Matthijs, misschien moet je je meisje maar is gaan helpen.'

Matthijs die allang was opgestaan kijkt Joël vernijnig aan. 

Frenk aan het einde van de tafel begint zich er nu ook mee te bemoeien. 'Jongens, wat is hier allemaal aan de hand?' Een kan jus orange die omgegooid wordt, betekent toch niet gelijk dat er een derde wereldoorlog uit moet breken?' lacht Frenk, duidelijk alleen zelf zijn grap grappig vindend.

-

'Lukt het een beetje?' vraagt Matthijs terwijl Mona haar broek probeert schoon te krijgen.

'Nee niet bepaald, en dit was stiekem m'n laatste schone broek.' lacht Mona.

Matthijs begint te lachen. 'Een meisje, zoals jij? Heeft niet tien reserve broeken mee?'

Mona schud haar hoofd. 

'Dan moeten we na de training maar even het dorp in om een nieuwe broek voor je te scoren, of wil je de hele tijd in een jus orange broek lopen?'

'Nee liever niet.'

'Dan doe je nu een van mijn trainingsbroeken aan, en dan halen we vanmiddag na de training samen een nieuwe broek voor jou.'

'Oke dan.' antwoord Mona. 

'Ik heb één trainingsbroek mee, die kan ik nog wel aan.'

'Die heeft een enorm groene vlek, niet heel charmant als je naar het dorp gaat.'

'Een te grote broek wel dan?'

'Nou beter dan een groene vlek, en het staat leuker want mijn rugnummer staat erop.' zegt hij lachend terwijl hij Mona in haar zij port. 

-

Een uurtje later lopen de jongens het trainingsveld vlak bij het hotel op. Mona loopt samen met Bert, Miranda en Frenk ook het veld op. De jongens beginnen met inlopen, de warming up redden ze zich zelf. Mona kijkt naar de rennende jongens, Matthijs rent achteraan op een heel rustig tempo achter de groep aan. Mona kijkt naar zijn gezicht, hij heeft een neutraal gezicht, dat zal betekenen dat hij nog geen pijn voelt.

Na een kwartiertje roept Frenk de jongens op, in de tussentijd heeft hij een parcourtje klaar gezet, de jongens moeten over kleine hekjes trippelen, dan slalom met de bal, en doorschieten naar de speler die links of rechts van hen staat. De jongens maken een rijtje, en ook Matthijs staat in de rij, als Mona dat ziet loopt ze op hem af. 

'Wat dacht jij dan? Ik ga mee doen met gelijk een parcourtje?'

Matthijs knikt beschamend. 'Het viel te proberen?'

'Lijkt me geen goed plan, een beetje je verantwoordelijkheden pakken De Ligt.' zegt Mona streng.

Matthijs knikt en loopt naar de zijlijn, om daar vervolgens te gaan zitten, het is langzaam aan bijna een vast plekje voor Matthijs, en ineens baalt hij er enorm van. Mona ziet terwijl ze terug naar de dugout wil lopen dat Matthijs met zijn hoofd naar beneden zit. Ze stopt, draait zich om en loopt naar hem toe.

'Vertel.' zegt Mona als ze zich naast Matthijs laat ploffen.

'Wat vertel?'

'Nou, je zit er niet vrolijk bij.'

'Ik heb geen reden om vrolijk te zijn.'

Mona kijkt verbaasd. 'Na Matthijs kom op zeg, je mag mee trainen vandaag!'

Matthijs mompelt wat.

'Wat zeg je?'

'Ik mag een beetje joggend als een hondje achter de andere aan huppelen ja, en als ik geluk heb straks een keer tegen de bal aantrappen, maar niet te hard, want ik moet pijn scheuten voorkomen. Mona dit is voor mij geen meetrainen, dit is voor mij hell.'

Mona blijft stil.

'Ik mag niet vol uit trainen, ik moet iets wat ik ongelofelijk graag doe, op een laag en rustig niveau doen. Dat kan ik niet Mona, dat gaat niet.'

Matthijs staat op, en loopt weg. 

Mona laat hem, dit is een proces waar hij doorgaat, hij zal zelf moeten beseffen dat hij niet van 10 naar 0 en dan gelijk weer naar 10 kan. 

Als de andere jongens klaar zijn, staat Matthijs weer langs de zijlijn, de jongens lopen allemaal langs hem heen, de een zegt wat, de ander zwijgt en geeft hem slechts een klopje op zijn schouder.

Als Mona bij Miranda staat te praten komt Matthijs langs. 'Nou zullen we even die broek gaan halen?' vraagt Matthijs het gesprek met Miranda onderbrekend.

'Ohja, wacht even. Ik ga zo mee.' 

'Oh joh ga maar meisje.' knipoogt Miranda.

Mona loopt achter Matthijs aan.

'Ik rijd wel.' zegt hij.

Mona die eigenlijk wil zeggen dat dat misschien niet goed is voor zijn voet, houd haar mond en gaat slechts naast hem zitten.

Als Mona en Matthijs na een rustige en vooral stille autorit aankomen in het dorpje isde sfeer omgeslagen en is Matthijs ineens heel gezellig, lachend lopen de twee door de straatjes van het dorp, en maken foto's samen of van elkaar. Als ze even later terug in de auto zitten met een nieuwe broek, gaat de muziek keihard aan, en zingen ze luidruchtig mee met de muziek.