Voorbestemd.

4.

Als de wekker van Mona gaat, weet ze dat de vakantie erop zit. Met moeite slaat ze de dekens van haar af, en gaat rechtop zitten. Vandaag is de dag dat haar stage op het trainingscomplex van Ajax begint.

Als ze beneden komt zijn haar ouders al weg, op tafel ligt een briefje. Succes lieverd, mama en papa weten dat je het kan! Dikke kus x
Staat er op geschreven.

Als Mona gegeten heeft komt Kasper beneden. Hij heeft zijn trainingskleren aan, en duidelijk last van een ochtendhumeur. Mona pakt een kopje, en drukt de koffie aan. Als ze het gevulde kopje koffie voor haar broer neerzet knikt hij haar dankbaar toe.

Als hij een paar slokken koffie gehad heeft, en Mona net op het punt staat om weg te gaan, begint hij met praten.

 'Ready voor je eerste dag?' Mona knikt. 

'Zin in?' Gaat haar broertje verder.

 Mona schud haar hoofd.

 Kasper lacht. 'Komt goed Moon! Het valt vast harstikke mee!' 

Ze knikt slechts en wil de deur uitstappen naar haar fiets.

'Ik breng je wel, moet toch trainen.' Zegt haar broer.

Als ze vervolgens aankomen op de Toekomst zet Kasper de auto stil. 

'Nou succes zusje! Ik zie je om 17:00 uur weer.' 

Ze knikt, bedankt haar broer en loopt dan het sportcomplex op. Links van haar ziet ze een trainer druk in de weer met pionnetjes, rechts ziet ze een groep jongens op het veld zich opwarmen.

De leiding & staff. Staat er op 1 van de deuren geschreven, Mona klopt op de deur. Een man van ongeveer 50 jaar opent de deur. 'Jij moet Mona zijn?' 

Mona knikt. 

'Kom binnen.'

Mona staat nu voor het hele eerste van Ajax. Ze mag behandelingen uitvoeren bij B1 en B2, maar gaat observeren bij het eerste. 

De jongens staren haar aan. Bert, de hoofdfysiotherapeut van heel Ajax tevens begeleider van Mona stelt Mona aan de jongens voor. 

'Nou Mona, vertel eens wat over jezelf.' 

Mona wordt een beetje zenuwachtig van de vele ogen die op haar gericht zijn. Haar broer knikt haar even bemoedigend toe.

 'Oke uhm ja ik ben dus Mona Dolberg, 18 jaar, studeer fysiothearpie en focuscoaching. En ik kom hier een tijdje stage lopen, deze weken zal ik vooral bezig zijn met focuscoaching bij jullie, de tweede deel van m'n stage zal ik meer op het gebied van fysiothearpie gaan doen.' 

De jongens kijken haar geamuseerd aan. Een van de jongens maakt zelfs zachtjes de opmerking: 'Mona zei ze? Kun je wel zien minstens zo lekker als die toetjes.' De andere jongens lachen zachtjes. Kasper die het duidelijk ook gehoord heeft reageert gelijk.

'Het is mijn zusje, jullie blijven allemaal van dr af!' Zegt hij dreigend. 

'Goed goed Kasper, het is duidelijk, we gaan trainen.' Begint Frenk, de trainer van Ajax 1, en tevens de vader van Kasper en Mona.

'En jij Mona, jij mag plaats nemen in de dugout, de jongens gaan trainen. Je hebt al meerdere focuscoaching lessen gehad toch?' Zegt Bert. Mona die even overroelt is door de vele informatie knikt.

Als de jongens het veld aflopen om even pauze te houden kijkt Mona op haar papiertje. Er staat nog niks. 

Miranda de assistent van Bert ziet dat.  

'Mona, lukt het een beetje?' Vraagt ze. 

Mona schud haar hoofd. 'Ik snap het niet, focuscoaching is echt helemaal mijn vak, maar ik kom er gewoon niet uit nu.' 

Miranda kijkt haar aan. 'Hoe kan het komen? Is het je broer? De hoeveelheid jongens? Ik bedoel je bent jong, ik snap als het afleid..' 

Weer schud Mona haar hoofd. 'Nee het is de voetbal, ik heb gewoon geen interesse in die sport, ik zie nu m'n broer pas voor het eerst voetballen.' 

Miranda knikt begrijpend. 'Ik had precies hetzelfde, maar ik hield van geen enkele teamsport, ik wilde focuscoach worden van dansers, kijk waar ik nu werk? En ik wil hier nooit meer weg, ik coach ook dansers, maar hier heb ik een vastcontract en enorm veel plezier. Ik zeg niet dat het bij jou ook zo moet gaan, maar het bewijst wel, dat je je kan aanpassen, openstellen en een mooi resultaat kunt behalen. Probeer het maar, laat de sport los, laat los wat ze doen, maar kijk hoe ze het doen, kijk naar de lichaamstaal, concentratie, scherpheid, en dan groei je vanzelf de sport in.' 

Mona glimlacht dankbaar. 'Dankje Miranda.

Als de jongens het veld weer op komen lopen, staat Miranda op. 'Succes meis, ik zie je bij de vergadering van de training, na de training in de kantine. 

Mona knikt en kijkt kauwend op haar pen toe.

Als de jongens het veld aflopen, komt Kasper nog even langs lopen. 'En is het een beetje gelukt?' Mona kijkt tevreden naar haar nu wel volgekladde papiertje, en knikt. 'Wel aardig ja!'

Als ze 's avonds thuis komt met Kasper zijn haar ouders reuze benieuwd hoe het gegaan is. Haar vader vertelt beretrots aan hun moeder dat Mona zich heeft voorgesteld aan de jongens van Ajax. En vervolgens vertelt Mona over de eerste focusobserveer training. 

'Dus het bevalt je toch wel?' Lacht haar moeder als Mona uit verteld is. 

Mona kijkt bedenkelijk. 'Er valt me tot nu toe nog niet iets tegen, maar dat is puur omdat ik focuscoaching een leuk vak vind.' '

En omdat je toch voetbalgenen hebt, maar dat steeds wegdrukt, en tja op een voetbalclub is dat gewoon overheersend genoeg om tot uiting te komen.' Lacht haar vader. 

Mona kijkt haar vader streng aan. 'Dat ik nu stage loop op een voetbalveld betekent niet dat ik nu ook gek wordt van voetbal hoor!' Antwoordt Mona.