Voorbestemd.

8.

'Matthijs De Ligt?' roept een vrouw met een blond staartje door de wachtkamer. Mona staat op, om Matthijs te duwen. Als ze bij de vrouw aankomen geven ze elkaar een hand. 

'Zo Matthijs' zegt ze als Matthijs op het witte bed zit in de kamer. 'Ik heb goed en slecht nieuws voor je' gaat ze verder. 'Begin maar met het slechte' mompelt hij. De vrouw die zich voorgesteld heeft als Xandra, lijkt Matthijs niet gehoord te hebben. 'Het goede nieuws is, dat het niet gebroken is.' Matthijs haalt opgelucht adem. 'Maar door de enorme zwelling, kunnen we geen scan maken om te kunnen kijken of je enkelbanden gescheurd zijn. Maar alle symptomen lijden er wel toe, we stellen voor  nu niks vast, en als de zwelling is afgezakt volgende week kom je terug, om een scan te maken.' Matthijs is geschokt. 'Ik kan dus niet voetballen?' 'Nee dat lijkt me wel logisch, vind je niet?' Matthijs slaat uit frustratie op het bed. Mona neemt het gesprek over. 'Hoelang denkt u dat dit gaat duren? Als we uitgaan van gescheurde enkelbanden?' De vrouw geeft zonder na te denken antwoord. '6 tot 8 weken, zoals de procedure dat zou u moeten weten als Fysiotherapeut in opleiding. Voor prof's maken we geen uitzondering hoor mevrouw.' Mona raakt geïrriteerd van de manier waarop de vrouw praat. 'Onder begeleiding van goede fysiotherapie, is na 4 weken mogelijk langzaam op te bouwen toch?' gaat Mona verder. 'Klopt, al weet ik niet of hij in goede handen is bij een fysiotherapeute in opleiding.' 'Heeft hij even geluk, we hebben Bert van Markel bij Ajax lopen, dé beste fysiotherapeut van Nederland, dat moet u vast iets zeggen?' bijt Mona terug. Xandra knikt. 'Als de dokter is langs geweest kunt u naar huis meneer De Ligt, Ik wens u een voorspoedig herstel.' En gauw verlaat ze de kamer. 

Matthijs laat zich achterover vallen in de kussens. Hij vloekt er flink op los. Mona die tot nu toe alleen nog heeft geluisterd begint nu te praten. 'Je ligt hier nu, je kunt er niks aan veranderen. Je kunt je alleen zo goed mogelijk inzetten voor je herstel.' 'Ik ben 17 ja? Ik sta in de bloei van m'n carrière, ik doe verdomme alles om fit te blijven. Ik eet gezond, ik drink niet, ik ga niet uit, ik doe helemaal niks wat niet mag, ik train alle dagen, en dan raak ik nú vlak voor het trainingskamp, vlak voor het gloed nieuwe seizoen geblesseerd, verdomme!' 'Jij ook met je *** gefocus!' Mona kijkt Matthijs aan. 'Oh het is mijn schuld?' 'Ja! Nee god jezus, ik weet het ook niet!' Mona ziet dat Matthijs zwaar geirriteerd is. En ze snapt het wel, voor hem ligt even zijn hele leven aan diggelen. 'Matthijs, relax, ik weet dat je dat niet wil horen, maar dit heeft ook geen zin.' 'Ik had niet op die bal moeten gaan, ik was veel te laat.' Mona kijkt hem aan. 'Waarom deed je het dan?' 'Ik liet de hele wedstrijd al steken vallen, ik was gefrustreerd was er niet bij met mijn hoofd, en ik moest iets doen.' Even blijft het stil. 'Je had verdomme gelijk, ik moet me beter focussen!' Mona wil wat zeggen maar wordt onderbroken door de dokter die binnen komt lopen. 'Meneer de Ligt?' Matthijs knikt. 

'Pech man, maar ik wens je een voorspoedig herstel, en ik denk dat dat wel moet lukken met zo'n mooie fysiotherapeute aan je zijde. Mona keek verbaasd op. 'Ze is m'n vriendin niet, maar toch bedankt meneer.' antwoord Matthijs. 'Mijn excuses.' Daarna loopt de dokter rechts de gang op, en Mona en Matthijs, die inmiddels op krukken loopt, links richting de uitgang.

De gehele autorit is Matthijs stil, Mona praat wat met haar moeder. Als ze op de Toekomst aankomen staan daar Kasper, haar vader en Joël. Kasper helpt Matthijs uit de auto. Frenk neemt Matthijs mee zonder ook maar een woord verder te zeggen tegen de anderen. Hij is boos dat ziet ze. Als ze even verderop haar vader tegen Matthijs ziet schreeuwen loopt ze naar haar vader. 'Pap, dit heeft geen zin. Matthijs heeft een fout gemaakt, hij ondervind hier de consequenties van, en dat doet al genoeg pijn, zowel fysiek als mentaal. Ik ga met Matthijs werken aan zijn focus, en zal Bert zoveel mogelijk ondersteunen in het herstel van Matthijs, niet waar?' Ze kijkt naar Matthijs. Ze hoopt maar dat hij instemt nu, anders weet ze wel wat er gebeurt, haar vader is woest. 'Ja Frenk dat klopt.' Haar vader haalt diep adem. 'Goed dan, nu naar huis en koelen die enkel jongen.' Mona brengt je thuis. 

Mona stapt in de zwarte Fiat Punto van Matthijs. 'Waar woon je?' vraagt Mona. 'Groeneweg 12' Mona start de auto. 'Hier links.' Mona draait de auto door de bocht, en parkeert hem op de aangewezen plek door Matthijs. 'Je rijdt best netjes.' zegt hij dan als ze de autosleutels uit het slot haalt en aan Matthijs geeft. 'Dankje, vrouwen kunnen best rijden hoor.' knipoogt ze. Matthijs struggelt met uitstappen, en na eerst de hulp van Mona af te slaan, vraagt hij dan toch hulp van haar. Mona pakt Matthijs zijn hand vast. Op dat moment gaat er een shock door haar heen, en voelt ze ineens een warm gevoel. Ze kijkt hem aan, en een kleine glimlach vormt zich op allebei hun gezichten. 'Bedankt voor je hulp' zegt Matthijs dan, en hij strompelt richting zijn huis.