Voorbestemd.

6.

Frenk, Bert, Miranda en Mona zitten in een klein kamertje op de Toekomst. Bert bekijkt de door Mona uitgewerkte resultaten van de focustraining. Dan knikt hij tevreden.

'Ziet er goed uit Mona.' Mona glimlacht. 

'Ik zie dat Matthijs geen vooruitgang gemaakt heeft?' Mona schud haar hoofd.

'Klopt, ik heb het gevoel dat hij te eigenwijs is, hij ziet het focussen als onzin en snapt niet wat ik überhaupt probeer te bereiken.' 

Bert knikt. 'Ik heb het plan bij hem om hem eerst de tijd te geven, maar wel aan te blijven spreken, dan zal hij vanzelf zijn focusproblemen zien. Het is een jongen die het graag goed wil doen denk ik.' Bert knikt weer. 

Miranda neemt het over. 'Matthijs is een jongen die eerst moet voelen dat zoiets als dit nut heeft, hij is heel puur. Heeft alles voor voetbal over, en wil ook zeker zich zelf verbeteren. Maar hij ziet het nut van de focus niet in.' 

'Dan ga ik hem die in laten zien.' Zegt Mona vastbesloten.

'Frenk, die dochter van jou, ze is een aanwinst!' Hoort Mona achter zich, vlak voor ze de hoek omgaat. 

Ze lacht zachtjes in zichzelf; en hun maar denken dat ze dat niet heeft gehoord.

Mona staat in de behandelkamer. Max uit de B1 komt binnenlopen. Hij heeft een kuitblessure. Als Max op de behandeltafel ligt, pakt Mona zijn kuit vast. Het voelt hard aan. '

Heb je gevoetbald Max?'

 Max schud zijn hoofd.

 'Zeker weten van niet?'

 'Oke 1 balletje getrapt' zegt Max dan voorzichtig. 

Mona mompelt wat en begint dan hardhandig te masseren.

'Oke oke, ik heb een kwartiertje meegevoetbalt met de jongens gister voor de training' roept Max. 

Mona die haar massage stopt begint Max uit te leggen wat gevolgen kunnen zijn als hij geen rust pakt.

Als ze Max zijn kuit zo goed mogelijk los gemasseerd heeft, verlaat hij de behandelkamer. Mona ziet Matthijs langs lopen.

'Matthijs?' Matthijs kijkt op. 

'Ja?' Een vriendelijk gezicht kijkt haar aan. 

'Heb je even tijd?' 

'Hm over een kwartiertje begint m'n training.'

'Kan ik even met je praten? Het duurt niet lang.' 

Matthijs kijkt nu serieus. 'Zolang het niet over dat gefocus van je gaat; prima'

 Mona knikt. 'Waarom reageer je zo fel op me?' 

'Ik vind jou gefocus onzin.' Antwoord Matthijs simpel.

'En als je er nou beter van wordt?' 'Mijn concentratiegehalte is gewoon laag, altijd al geweest, ik ben een voetballer, geen onderdeel van een stageopdracht over focus.' 

'Weet je hoe belangrijk focus is? Je moet met je hoofd bij de wedstijd zijn. Focussen op je doel, op de bal, op de plek waar je wil schieten.' 

'Tegen de tijd dat ik mis, en niks meer van mn sport bak, klop ik wel een keer aan.' 

Mona tovert een lach op haar gezicht. 'Prima, maar ik blijf je er op attent maken wanneer ik zie dat er niet genoeg focus is, dat is tenslotte mijn taak.' 

'Best' antwoord Matthijs.

Een dag later bij de training, zit Mona op een bankje langs het trainingsveld. Matthijs bakt er niks van. En ook Joël is er niet met z'n hoofd bij. 

Frenk, haar vader komt naast haar staan. 'Straf ze maar als ze er niet met hun hoofd bij zijn.' 

Haar vader is het waarschijnlijk ook opgevallen dat niet al zijn spelers even scherp zijn. 

'Joël, Matthijs rondje op het veld.' Roept Mona. Joël kijkt verbaasd om. 'Jullie zijn er niet bij, hup!' 

Joël doet wat hem gevraagd wordt, Matthijs niet. 

'Jij ook Matthijs.' 

'Bitch' hoort ze hem mompelen als Matthijs langs rent. 

Als Mona 's avonds thuis op de bank ploft is ze doodmoe, de hele dag bezig zijn met voetballers is zeer vermoeiend. Maar ze zal toch van de bank moeten komen, want Kim komt vanavond. Mona loopt naar boven, en stapt onder de douche. Als ze de stralen over haar hoofd voelt gaan, wordt ze rustig, en is het alsof ze alles van de dag van zich afspoelt.

 'Moon schiet op! Ik wil douchen' hoort ze haar broer roepen. 

'Jaja!' Ze draait de kraan dicht, en droogt zich af.

'Moon!' roept haar vriendin als Mona de deur opendoet. Lachend omhelst ze Kim. Kim heeft 2 weken tentamen weken gehad op haar Rechten studie, waardoor ze weinig tot geen tijd had om af te spreken. 

'Nou vertel, hoe gefocust zijn die Ajax 1 spelertjes van je?' begint Kim als ze eenmaal gevestigd zijn op de bank met allebei een wijntje en chips.

'De ene beter dan de andere, en de ene luistert ook beter naar mijn tips de ander.' antwoord Mona.

'En is er al eentje waar jij je focus op hebt?' Mona kijkt haar vriendin aan. 

'Het was ook wel weer te verwachten he!' lacht ze.

 'Je geeft geen antwoord men'

 'Nee ik heb geen focus op een van die jongens'

 'Aah Moon kom op, er zitten een paar jonge jongens tussen! Kijk even hoe knap ze zijn.' 

'Het is maar goed dat jij geen fysio en focus studeert, zou niks worden!' lacht Mona. 

Kim haalt haar schouders op. 

'Maar Kimmie vertel is, hoe is jou altijd oh zo spannende liefdesleven' 

Kim lacht. 'Nog steeds een crush op je broer, maar verder, gaat het wel goed. Tom uit de sportschool appt me veel, en ik denk dat ik hem een keer op dat ga vragen. Of eerder zorgen dat hij mij op date vraagt.' 

Mona lacht. 'Kasper is te druk met zijn voeten tegen een bal aan trappen, we worden nog geen zusjes hoor.' 

'Nou en, ik blijf hem verleiden.' grinnikt Kim. 

Typisch Kim, ze zorgt dat alle jongens voor haar vallen. Ze is ook zeker een mooie dame, blond haar en blauwe ogen. Mona is soms wel jaloers met haar licht blonde uitzakkende krullen, op de altijd goed zittende lokken van haar vriendin maar ach voor jongens heeft ze toch geen tijd.