Voorbestemd.

20.

Die avond staat het hele ajax team op een boot, ook Mona zit op de boot. De jongens staan lachend bij de reling, en Mona zit ergens in het midden van de boot op een wit bankje. Ze voelt zich rustig en geniet van het kleine mooie geluksmomentje. De zon die langzaam ondergaat, in het rustige water. Ze denkt terug aan afgelopen tijd. Haar stage bij Ajax heeft haar leven compleet veranderd, ze is alleen maar op de club te vinden, weet enorm veel van de spelers die ze hiervoor nog niet eens bij naam wist te noemen. En dan heb je Matthijs, een BLONDE jongen, die haar wel aantrekt, altijd heeft ze al geroepen dat ze niet op blond viel of zich aangetrokken voelde tot een blonde jongen. Maar Matthijs is anders, Matthijs is een jongen waarvan ze niet weet wat ze met hem heeft, maar er is een klik, een chemie die ze niet beschrijven kan.

'Mona?' Hoort ze achter zich, waardoor ze uit haar gedachten getrokken wordt.

Matthijs staat achter haar. Mona draait zich om en ziet ook dat de andere jongens verdwenen zijn.

'Hey' lacht Mona lief.

'Mag ik er bij komen zitten?'

'Tuurlijk, kom'

Mona schuift op en Matthijs ploft naast haar neer. 'Mooi he?' Zegt Matthijs met zijn hoofd knikkend naar de zonsondergang.

Mona knikt. 'Ja heel mooi, ik voel me ook heel gelukkig zo.'

Matthijs knikt.

'Gewoon de stage bij Ajax, een half jaar geleden had ik echt niet verwacht dat ik daar plezier zou hebben, ik heb zoveel meer ervaring nu, en een hele andere kijk op dingen.'

Matthijs knikt nogmaals omdat hij door heeft dat Mona nog niet uitgepraat is.

'Nu ik hier zit en er zo bij na zit te denken, heb ik bijna het gevoel alsof het zo heeft moeten zijn..'

Matthijs glimlacht. 'Alsof het is voorbestemd?'

Mona haar lippen krullen omhoog. 'Ja precies.' Zegt ze nog steeds kijkend naar de zonsondergang.

'Ik kan me wel vinden in je theorie, ik voetbal nu een tijdje bij Ajax, en eigenlijk draaide m'n hele wereld om voetbal.'

'Draaide?' De blik van Mona die net nog gericht was op de zonsondergang kijkt nu met een stoute tinteling in de nu ook op haar gerichte ogen van Matthijs.

'He sst! Luister nou ook even naar mij'  lacht Matthijs.

'Oh oeps sorry ja vertel.'

Matthijs glimlacht naar Mona en gaat verder. 'En laatst vroeg m'n moeder of mijn leven niet om meer draaide dan alleen voetbal, en eigenlijk wist ik daar geen antwoord op. Ja hun waren belangrijk voor mij, maar voetbal stond altijd overal boven.'

Mona kijkt hem aan. Ze kan zich dit echt totaal niet voorstellen maar luistert wel goed naar wat hij zegt.

'En ik wist wel dat ik wilde kijken of er meer was dan alleen voetbal, maar verder dan voetbal vergelijken met series kwam ik niet.'

'Tot er ineens een blessure op kwam spelen, en een meisje mij mee nam naar een kinderboerderij.'

Mona begint te glimlachen.

'En dat meisje, die zit hier nu naast mij, en dat meisje heeft mij laten zien dat er niet alleen voetbal is, dat er ook zoiets is als plezier maken met een meisje, en iets voelen voor een meisje waarbij jezelf niet weet wa'

Mona wacht zijn zin niet meer af, maar zoent hem vol op zijn mond.

En daar zitten ze dan, op een boot, ergens op zee, met de zonsondergang op de achtergrond, vol in een passievolle zoen.