Voorbestemd.

24.

Mona zucht. Ze heeft net haar haren los over haar schouders gehangen, en een blousje aangetrokken. Ze heeft geen enkele zin om uit eten te gaan, en de schijn te moeten hoog houden tussen haar en haar vader. Als hij denkt dat het hiermee weer goed is, nou mooi niet. Ze is er klaar mee, totally. Als hij denkt dat Matthijs door haar zijn focus verliest, na alles wat zij al voor hem doet, dan wordt ze boos. 'Mooon we gaan.' Roept haar moeder vanaf beneden. 'Ik kom' antwoord ze en ze drukt de lichtknop in om de lamp uit te doen.

'Een zoete witte wijn alsjeblieft.' Zegt Mona als de ober vraagt wat ze wil drinken. Haar vader kijkt haar met een boze blik aan. Mona negeert het. 'Mag ik uw ID-kaart zien?' Mona knikt en haalt haar ID- kaart tevoorschijn, de ober knikt en richt zich vervolgens op haar broer. Als de ober wegloopt, kijkt haar vader haar vernietigend aan. 'Het is een doordeweekse dag Mona.' Mona haalt haar schouders op. 'Ja dus?' 'Je weet wat de afspraken zijn, Mona Dolberg.' Haar moeder probeert haar vader te sussen. Mona haalt haar schouders op. 'Ach 1 wijntje kan wel.' en nonchalant gooit ze haar haren over haar schouder. Haar vader zucht diep.

Als de ober het drinken heeft gebracht, en ze in de kaart aan het kijken zijn vraagt haar vader of iedereen het eens is met het 3-gangen keuze menu. Kasper knikt. 'Prima, wel graag alleen vlees, die vis was de vorige keer niet te eten.' Zijn vader knikt. 'Prima, en jij Mona?' Mona haalt haar schouders op. 'Ik heb liever geen keuze menu, ik wil liever iets van salade of soep als voorgerecht.' Haar vader zucht. 'Je eet hier altijd keuze menu, je bent gek op het vlees hier.' Mona zucht ook. 'Ja en vandaag heb ik daar geen zin in.' Haar vader raakt geirriteerd. 'Mona doe nou gewoon even mee, dat is mooi makkelijk.' Mona zucht. 'Ja Mona, doe gewoon even wat je vader zegt, dat is mooi makkelijk.' zegt Mona zachtjes met een gek stemmetje. Haar vader zucht diep, ze ziet dat hij zich in moet houden. 'Mona, gedraag je eens, zo hebben we je niet opgevoed.' bemoeit haar moeder zich ermee. Mona opent haar mond om er tegen in te gaan. Maar sluit hem weer als ze de blik op Kaspers gezicht ziet, en zijn hand op haar been voelt. 

De ober neemt de bestelling op, en Mona geeft ongeïnteresseerd haar bestelling door, de irritatie op het gezicht van haar vader is goed af te lezen. Alleen maar mooi denkt Mona, ze zal hem is laten voelen hoe ze er over denkt, en dat hij haar dit niet zomaar kan flikken. In afwachting van het gesprek wordt er druk gepraat, eerst gaat het even over de werkdag van haar moeder, maar het onderwerp wijkt al snel af naar voetbal. Wat wil je dan ook in een semi voetbal gezin. Hun moeder praat gezellig mee, maar zij ergert zich. Ze zucht en pakt haar glas wijn. Terwijl ze een slok neemt begint haar vader over Matthijs. Hun moeder luistert aandachtig. 'Pap' begint Mona. Haar vader stopt met zijn verhaal. 'Mag ik je een ding vragen?' Haar vader knikt. 'Waarom begin je over Matthijs tegen mam? Het boeit haar echt geen flikker dat hele voetbal.' Haar moeder kijkt Mona boos aan. 'Let op je taalgebruik.' Kasper kijkt zijn zus indringend aan. 'Mona, hou op, ik ga hier niet met je in discussie.' De ober komt eraan met de eerste voorgerechten, maar Mona was echt niet van plan om te stoppen, ze is er eigenlijk wel klaar mee. Terwijl de ober het voorgerecht voor Mona neer wil zetten, schiet ze overeind uit haar stoel. 'Zoek het uit.'

De voorgerechten schieten van de arm van de ober af, Mona kan zichzelf wel voor d'r hoofd slaan. Als een gek rent ze weg het restaurant uit. Haar ouders en Kasper blijven achter. De ober excuseert zich, en rent ook de keuken in. Hun vader wil uit zijn slof schieten maar hun moeder houd hen tegen. Hun moeder verontschuldigd zich bij de bediening. Kasper kijkt zijn moeder aan, en gebaart dat hij achter Mona aan gaat. Haar moeder knikt. Haar vader bekijkt de ravage op de grond. 'We gaan.' buldert hij. De omzittende tafeltjes kijken nieuwsgierig naar de ravage in het restaurant. Moeder van Kasper en Mona rekent het volledige bedrag + 25 euro fooi en heel veel verontschuldigingen af en loopt achter haar man aan naar buiten.

Mona hoort haar broer achter zich maar ze rent door, ze is er helemaal klaar mee. Al die voetbal, de media, Kim haar beste vriendin met haar broer, en haar gevoelens voor Matthijs. 'Mona, wacht nou even!' 'Nee, rot op!' schreeuwt ze achterom.