Voorbestemd.

14.

Mona die inmiddels weer beter is, loopt de Toekomst op. Haar laarsjes met hakken maken een zacht geluid op de stenen tegels waar ze overheen loopt.

'Hey Moon! Je bent er weer!' Matthijs staat op het groene veld dat naast de stoep waar Mona overheen loopt ligt. Hij ziet Mona aankomen. Mona loopt naar Matthijs, hij heeft zijn Ajax trui aan, en een zwart leren jasje in zijn handen. Het weer wordt langzaam aan steeds kouder, het is eind oktober, en de beginnende herfsttemperaturen hebben nu plaats gemaakt voor de echte herfsttemperaturen.

'Ja, helemaal fit!' lacht ze. 'Jij weer zonder krukken zie ik?' zegt ze wijzend naar zijn voet. Matthijs is in de week dat Mona ziek was veel bezig geweest met rustig opbouwend lopen. Hij heeft geluisterd naar de tips van Mona. Tips als wordt niet gelijk boos als het een keer niet lukt, pijn hoort erbij, maar moet niet de overhand nemen, en het balans daarin vinden, is een hele uitdaging en helemaal voor Matthijs. 

Matthijs knikt. 'Ze staan daar, ik loop veelal zonder. Ik probeer ook veel gebruik te maken van je tips' glimlacht hij.

Mona knikt goedkeurend. 'Goed bezig, zie je wel dat je het kan,  nou wanneer mag je beginnen met fysio?'

'Nou er zijn 2 weken om, dus uhm deze week..' 'Ik dacht misschien dat jij het leuk vind om me fysio te geven?'

Mona knikt. 'Tuurlijk, maare je moet wel aan de bak hoor! Ook bij mij. Al zul je ook zeker trainingen en massages van Bert of MIranda krijgen, ik ben nog maar een fysio'tje in opleiding he.' 

'I know. Maar dat moet goedkomen.'

Mona denkt even na. 'Je kan vanmiddag, rond half 5 wel langs komen? Ik heb als ik het goed zeg uit mijn hoofd, om 16:00 uur mijn laatste afspraak! Kunnen we beginnen met wat oefeningen en misschien een massage. Ik wil ovoral eerst evn kijken hoe het met je enkelband gesteld is, en of er al vooruitgang zit in het herstel. Sommige enkelbanden herstellen nou eenmaal beter en sneller dan de ander.'   

Matthijs knikt en stemt vervolgens toe. Matthijs loopt verder het groene grasveldje op, en Mona loopt vervolgens naar haar kantoor. Ze opent de deur, verwisseld haar hakjes voor haar gympen, pakt haar Ajax batch en opent vervolgens de deur om te beginnen aan haar eerste afspraken. 

-

Matthijs komt de behandelkamer in. 'Hey neem plaats.' zegt Mona wijzend op de behandeltafel.

Matthijs doet wat van hem gevraagd wordt, en Mona begint te masseren.

'Ik dacht dat we begonnen met wat oefeningen?' zegt Matthijs terwijl hij met zijn hoofd omhoog komt en recht in de groene ogen van Mona kijkt. Mona die even verdrinkt in de blauw ogen van Matthijs beseft ineens dat Matthijs een vraag stelde, en antwoord snel.

'We kunnen wel beginnen met balansoefeningen, maar onthoud, zodra je pijn voelt, stop!'

Matthijs knikt, en staat op. Mona trekt haar iets omhoog gekropen shirtje naar beneden en ziet de blik van Matthijs over haar lichaam gaan. Een gek kriebelend gevoel ontsnapt er in haar buik, ook haar wangen willen gaan blozen, maar Mona draait zich gauw om, en geeft Matthijs opdracht wat hij moet doen.

Als Matthijs en Mona een half uurtje later klaar zijn, en Mona alles afgesloten heeft lopen ze samen naar buiten.

'Nou bedankt Mona!' zegt Matthijs lachend.

'Heel graag gedaan! Hoe ga je eigenlijk naar huis?' Samen lopen ze richting de parkeerplaats vlak bij de Toekomst. 

Matthijs kijkt haar aan. 'M'n moeder bellen, dan haalt ze me op.' 

'Ah joh, ik heb de auto mee, ik breng je wel even langs.' zegt Mona.

Matthijs knikt. 'Dat is aardig van je, daar zeg ik geen nee tegen natuurlijk.'