Voorbestemd.

10.

Blijkbaar was hoofdstuk 7 niet goed gepubliceerd, sorry! Mocht je hem nou nog niet gelezen hebben, nu staat die er wel op! En laat gerust weten wat je vind van het verhaal. Zou je mij blij mee maken!

Mona stapt in de auto, en rijdt naar Matthijs. Als ze aankomt rijden staat hij al buiten te wachten.

'Neem plaats.' zegt ze terwijl ze voorovergebogen de deur van de bijzitterkant opent.

'Klaar voor?' vraagt Mona als Matthijs plaats genomen heeft naast haar en ze de auto weer start.

Matthijs knikt. 'Ik hoop het, een beetje kijken naar geiten en konijnen is al avontuurlijker dan wat ik afgelopen dagen gedaan heb.' lacht hij.

'Kijk als je het zo bekijkt, kan het nog leuk worden ook.' antwoord Mona, en daarop zet ze de muziek aan.

Beide genieten ze van de muziek dat gedraaid wordt op de radio. Er is hangt een fijne stilte in de auto, totdat Mona de parkeerplaats van Kikkie de kinderboerderij oprijdt.

'We zijn er.' Mona helpt Matthijs in de rolstoel, en samen gaan ze richting de ingang.

'Hey Moon! Wat leuk dat je er weer bent! Wie is dat nou?' zegt Samantha, baas van Kikkie de kinderboerderij, wijzend op Matthijs. 'Je vriend?' voegt ze er wenkbrauw ophalend aan toe.

Mona lacht. 'Nee Samanth, dit is Matthijs, ik behandel hem nu hij geblesseerd is, hij voetbalt bij Kasper.'

'Oh hemel! Matthijs de Ligt?' Matthijs lacht en steekt zijn hand uit. Die Samantha gauw schud. 'Goh ik had je helemaal niet herkend, zo in burger. Ik hoor veel over je op het nieuws. Mijn zoontje is gek op je.' ratelt Samantha.

'Dat kan kloppen ja, de media zit bovenop onze voetbalcarriere's, uw zoontje zegt u? Is die hier ook?'

Matthijs die nu  toch niks te doen heeft, wil graag de kleine voetballiefhebber ontmoeten.

'Zeg maar je hoor! Ja zeker, hij is met wat vriendjes in het konijnenhof! Mona je brengt hem er wel even heen toch? Mag je daar vandaag wel beginnen.' Mona knikt.

'Doe ik.'

Ze haalt de rolstoel van de rem, en duwt Matthijs richting het konijnenhof.

'Ze is erg enthousiast.' onderbreekt Matthijs de stilte.

Mona lacht. 'Klopt ja, vooral bij nieuwe mensen, en ja bekendere mensen.'

Matthijs lacht. 'Iedereen wordt enthousiast daarvan.' zegt Matthijs nu serieuzer.

'Ik niet, ik heb niet eens door dat m'n bloed eigen broer bekend is, ik ben daar te nuchter voor.' antwoord Mona.

'Dat vind ik fijn aan je.' zegt Matthijs voordat er weer een lange maar fijne stilte valt. 

'Mooooona!' roept een klein blond jochie als Mona het konijnenhof binnenloopt.

Matthijs kijkt vertederend naar het jochie dat Mona nu stevig omhelst.

'Kijk is wie ik meegenomen heb?' zegt Mona wijzend op Matthijs. Het jochie, dat Bram heet kijkt opzij.

'Wow ben jij.. Ma Matthijs de Ligt?'

Matthijs knikt. 'Dat ben ik. En ben jij Bram?'

Bram knikt hevig. 'Jongens!! Matthijs de Ligt is hier!!!!!!!!!!' gilt Bram naar zijn vriendjes die nog druk bezig zijn met het aaien van de konijntjes. Als ze horen wat Matthijs gilt, stoppen ze hun handelingen en rennen als een gek naar Bram, Mona en Matthijs. Matthijs staat binnen de kortste keren rondom omsingeld door allemaal jonge jochies.

'Jij vermaakt je wel geloof ik' lacht Mona. En ze loopt naar de dichte deur in het konijnenhof. Ze trekt haar jasje uit en vervangt die voor een beige tuinjasje, bind de rode zakdoek in haar haren, en vervangt haar gympen voor laarzen. Vervolgens pakt ze een hark, en begint het vieze stro tussen de konijntjes door bij elkaar te harken.

Na een uur, is het hele konijnenhof weer schoon, en haalt Mona opgelucht adem. Ze gaat met de bolling van haar hand langs haar voorhoofd, en leunt even op de hark.

'Hey hardewerker!' hoort ze dan achter zich. Het is Matthijs met de jongens. Ze hebben gevoetbald, althans de jongens, hij was scheidsrechter.

'Hey, was het leuk?'

De jongens knikken hevig. 'We moeten naar mama, we moeten even wat drinken.' zegt Bram dan.

Hij geeft Mona een knuffel en Matthijs een high five en rent dan achter de jongens aan. Toch komt Bram nog even terug.

'Hey Matthijs, gauw weer op tv komen hoor, je kan zo goed voetballen.' Matthijs lacht. 'Ik doe m'n best.' Glimlacht hij.

Als Mona en Matthijs even later het geitenveld aankomen, zet Mona de rolstoel weer op de rem, en pakt de doos met brokken voor de geitjes.

'Mona?'

Mona kijkt om.

Matthijs lacht. 'Je hebt een hele zwarte streep op je voorhoofd.'

Mona gaat met de bolling van haar hand over haar voorhoofd. Nu begint Matthijs nog harder te lachen.

'Je maakt het alleen maar erger.' lacht hij.

'Kijk je hand.' Mona kijkt naar de zwarte streep op de bolling van haar hand.

'Kom hier.'

Mona loopt naar Matthijs toe. 'Buk is.'

Mona doet wat haar gevraagd wordt. Matthijs haalt de strepen van haar hoofd en als de strepen er af zijn wil Mona terug naar de bak met voer, maar Matthijs laat het niet toe.

'Waarom heb je dat aan? en op?' zegt hij wijzend op haar outfit en de zakdoek die om haar hoofd gebonden is.

'Hoe zie ik er nu uit?'

'Als een boerin.' antwoord Matthijs simpel.

Mona knikt. 'Ik ben nu onderdeel van het personeel van de kinderboerderij, dus dan lopen we wel in stijl.'

Matthijs lacht. 'Aha!' Dan loopt Mona wel naar de bak en begint de voederbakken te vullen. 

Als Mona en Matthijs weer in de auto terug naar huis zitten verbreekt Matthijs de stilte al vrij snel. 'Bedankt dat je me meegenomen hebt, ik heb het echt leuk gehad, beter dan dom op de bank zitten.'

'Dat is fijn om te horen. Ik doe het met plezier.'

'Jij mag me vaker meenemen.' Grinnikt Matthijs.

'Wat zei je?' Vraagt Mona, maar stiekem heeft ze echt wel gehoord wat Matthijs zei.