Genç kız, yerde yatan genç adamın önünde diz çöktü. Parmakları onun yüzünü avuçlarken yutkundu, genzi yanıyordu. Acı; damarlarından sızarak âdeta kanına karışıyor, her bir zerresinin kavrulmasını sağlıyordu. Aciz bedeni bunu kaldıramayacak kadar düş...
Bölüm Şarkısı: Çağan Şengül – Biter Rüyalarım (Multimedya'da var...)
Multimedia: Nefes - Dalya AKPOLAT
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hislerim, zihnimin içindeki girdaba doğru sürüklenirken belli başlı düşlerimin esiri oluyordu. Kelimeler düşlerimin içinde öylece dolanırken unutamadığım anılarıma çarpıyor ve her birini gün yüzüne çıkarıyordu. Zaman tüm anı olabildiğince silikleştirirken beni geriye doğru itmeye başladı. Oldukça geriye...
11 Mayıs 2012
Kasvetli gecenin siyahına boyanan en masum hayallerle bakıyordum; pencereme damlayan yağmur sularına... Sanki bulutlar bendim, suları ise gözyaşlarım. Her bir damla ölen onlarca umutlarımın izini taşıyordu. Bu düşünce yüreğimi sızlattı.
"Seninle birlikte; çocukluğumun en özel anılarını, içimde taşıdığım o küçük kız çocuğunu da o toprağın altında bıraktım... Öylece boşluğa bıraktım... Karanlıkla boğuşmanıza mani olamadım. Üşüdüğünüzde sizi saramadım... Üzgünüm... Her şey için..."
İntihar girişimim başarısız olmuştu. Ona kavuşamamıştım. Ona öyle yakın bir noktada sarılmayı beklerken ağabeyim beni ondan çalmıştı. Yine de ona kızamıyordum. Beni hayatta tutma çabasına, korumaya çalışmasına, beni yeniden gülmeye zorlamasını tepkisiz kalarak taktir ediyordum. Ne onun için, ne kendim için ne de Batıkan için elimden hiçbir şey gelmiyordu. Tek yapabildiğim onu yalnız bırakmamak olmuştu.
Ağabeyim ve ben bir şekilde idare edebilirdik. Peki, ya o... O küçük kız çocuğu onu koruyabilirdi, değil mi? Bununla başa çıkabilirdi... Buna inanmak istiyordum!
"Güzelim..."
Düşüncelerim kendini zihnimin içindeki yerine iterken odamın içinde can bulan sese dikkat kesildim.
"Yemeğe katılmak istemediğini biliyorum ama bir şeyler yemen gerekli."
Sesin sahibi ağabeyime aitti. Daha çok bana bahşedilen koruyucu bir melek... Bu düşünce içimde canlı kalmayı sürdüren hislerime dokunmuştu.
"Kapı kilitli değil."
Ses tonum oldukça mekanik bir şekilde yankılandı.
Bakışlarımı kapı kulpunun yavaşça dönmeye başlamasıyla birlikte o noktadan çekip dışarıya çevirdim.
"Kapının kilitli olmamasına sevindim."
Sesi daha yakından geliyordu. Tepkisiz kalmayı sürdürdüm.
