Genç kız, yerde yatan genç adamın önünde diz çöktü. Parmakları onun yüzünü avuçlarken yutkundu, genzi yanıyordu. Acı; damarlarından sızarak âdeta kanına karışıyor, her bir zerresinin kavrulmasını sağlıyordu. Aciz bedeni bunu kaldıramayacak kadar düş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
DalyaAkpolat
Okyanus derinliklerini anımsatan gözlerinde birçok duygu barınıyordu; hüzün, pişmanlık, kararsızlık, saf acı... Dalgındı, varlığımız onun dikkatini bile çekmemişti. Bakışlarını anlık bir zaman diliminde bize çevirip, tekrar önüne döndürdü. Çok kısa bir bakışmadan ibaretti.
Derin nefes aldığından göğsü hızlı hızlı inip kalkıyordu. Ensesini sıvazlayarak duruşunu dikleştirdi.
Yüzüne yerleşen buruk gülümsemenin ardından dilini alt dudağının üzerinde yuvarladı.
Ellerini kot pantolonunun cebine iliştirip, umursamaz bir tavırla ilerlemeye başladı.
Tuhaftı... Fazlaca tuhaf.
Kolay şeyler yaşamadığı belliydi. Aksi halde bu değişimin mantıksal bir açıklaması olamazdı.
Görüş alanımızdan çıktığında ağabeyimin sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp, ona döndüm.
-"Şu kendilerini halkalayanları hiç anlamıyorum. Bir insan neden bedenine onca işkenceyi reva görür ki?"dediğinde tüm ifadesizliğimle ona döndüm.
"Babaannem gibi konuşmayı bırak..."dediğimde burnunu kırıştırdı.
"Burada beklemene gerek yok, hem ev buraya fazla uzak sayılmaz. Kendim gelirim."dediğim de kaşları çatıltı, parmaklarını çenesine götürüp, yeni çıkmaya yüz tutmuş sakallarını kaşımaya başladı. Kafasında muhakeme yapıyordu.
"Emin misin?"dedi sorgular bir tavırla.
"Emin olmasam bunu dile getirmem. Hem biraz yürümek iyi gelir,"diye yerindim.
Başını onaylama anlamında salladı.
"Bir sorun çıkarsa mutlaka ara."diye konuştu uyarıcı bir tonda.
"Peki,"diye mırıldandım.
Yanıma gelip, başımın üzerine sahiplenici bir öpücük bırakıp, geri çekildi.
