Bölüm Şarkısı : Elyas & Taha - Gece Mavisi
BÖLÜMÜN TAMAMI GELDİ! KEYİFLİ OKUMALAR ÇİÇEKLERİM! ❤️
Oy ve yorumlarınızı esirgemeyin lütfen... Yazmak için inanılmaz bir motive benim için. Sağlıklı ve güzel günler diliyorum çiçeklerim... 🌺
Hayatta sayılı anlar vardır; zihnin en ücra köşelerine işlenen ve çoktan ruhuna kazınmış, ölsen dahi seninle birlikte gömülecek olan...
Ve tam da bu anlardan birini yaşarken okyanus gözlü de bana eşlik ediyordu. Bu özel an tüm benliğimle bir nakış gibi işleniyordu.
Bu düşünce ile gözlerimi kapatırken beni kendine çekti ve ılık nefesi usulca yüzüme çarptı.
Bu his bedenimi sararken tüm uzuvlarımı da alaşağı etmeye çalışıyordu... Direndim... Ona rağmen direnmeye devam ettim.
Dizlerimin titremesine aldırmamaya çalışırken parmaklarının yüzümü kavraması durumu daha da zorlaştırıyordu. Bu anın yarattığı tüm güzelliğin sanki hiç bitmesini istemiyor gibi ağır hareket ediyordu.
Bu düşünce kalbimin yerinden çıkmasına fazlasıyla yetmişti.
"Biliyor musun, çiçek... "
Derince bir nefes ciğerlerinden firar ederken usulca yutkunduğunu işittim.
"Görünmeyen bir halat tarafından gün geçtikçe sana doğru daha çok çekiliyorum."
Gözlerimi açtığımda kalbimi titreten okyanus gözler görüş alanıma girdi. Sanki yüzümü zihninin en derin kuytularına kazınır gibi kısık gözlerle beni izliyordu.
O an dudaklarımda hissettiğim sıcaklık ve baş döndürücü duygu yoğunluğu bedenimi esir aldı. Okyanus gözlü beni öpüyordu...
Dudakları dudaklarımın üzerinde küçük bir hakimiyet kurarken bize meydan okuyan yağmur damlaları da bu anın bir parçası olarak rolünü almıştı.
Sanki zaman varlığını yitirmiş gibi hareket ediyordu ve ben bu hisse öyle kapılmıştım ki bitmesine zerre tahammül edemeyecek gibiydim.
Birkaç saniyenin ardından geri çekilmiş ve alnını benimkine yaslamıştı. Bir süre böyle kaldığımızı o kesik ve duraksayan nefesiyle konuşmaya başlayana kadar fark etmemiştim.
"Sen benim sığındığım limansın, çiçek. Senin yanında öyle huzurluyum ki..."
Islanmış saçlarımı kulağımın ardına iterken buruk bir tebessümle konuşmaya devam etti.
"Bu yaşadığımız öylesine özel bir şey ki adını koymam mümkün değil. İnan bana hiçbir kelime tarifini yapmaya yetmiyor..."
Dilini dudaklarının üzerinde gezdirirken sanki zihnin girdabına saklanmış kelimeleri de gün yüzüne çıkarmaya çalışıyordu. Başını geriye doğru attı ve bakışlarını gecenin karanlığına doğru çevirdi.
"Uzun zaman sonra yaralarla dolu kalbim senin sayende kabuk tuttu. Düşmüş bedenim seninle birlikte ayağa kalkıyor. Ben seninle iyileşiyorum, çiçek..."
Haklıydı. Fakat eksik anlattığı bir şey daha vardı. O bilmiyordu ama bende onunla birlikte iyileşiyordum. Kalbimin acısını hafiflettiği gibi kanayan dizilerimin yarasını da temizlemiş ve kabuk tutmasını sağlamıştı. Ben onunla ayağa kalkmıştım.
Sağ elimi kalbinin üzerine koydum ve yutkundum. Kendime yaptığım itirafı ilk kez sesli bir şekilde dile getirecek ve onun da duymasına izin verecektim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMDEKİ MELEK
Ficção AdolescenteGenç kız, yerde yatan genç adamın önünde diz çöktü. Parmakları onun yüzünü avuçlarken yutkundu, genzi yanıyordu. Acı; damarlarından sızarak âdeta kanına karışıyor, her bir zerresinin kavrulmasını sağlıyordu. Aciz bedeni bunu kaldıramayacak kadar düş...
