Genç kız, yerde yatan genç adamın önünde diz çöktü. Parmakları onun yüzünü avuçlarken yutkundu, genzi yanıyordu. Acı; damarlarından sızarak âdeta kanına karışıyor, her bir zerresinin kavrulmasını sağlıyordu. Aciz bedeni bunu kaldıramayacak kadar düş...
1.) Her Neyse - Özledim (Multimedya da var.) 2.) D.Ö.R.T - Kim Ölü, Kim Diri (Dinlemenizi tavsiye ediyorum... 🌹🌹)
Multimedya: Kayral Alkanoğlu 🌹
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dalya Akpolat'ın anlatımıyla
İçimde koskoca bir buzdağı vardı; sarsılmaz, kırılmaz ve her şeye rağmen dimdik durabilen. Onu, herkesten uzakta tutuyor ve zarar gelmemesi için tüm benliğimle koruyordum. Ah... Nerden bilebilirdim ki; ansızın çıkagelen birine yenik düşebileceğimi?
Okyanus gözlüyü buzdağının ardına almanın ne kadar iyi hissettirdiğini henüz yeni öğreniyordum. Lâkin bu benim elinden alınacak; okyanus gözlü ve koruduğum benliğim ile birlikte o yapıt baltalanacaktı.
Buna dayanabilir, yeniden darmadağın olmanın yükünü taşıyabilir miydim? İşte orasını hiç bilmiyordum...
"Sen orada ne arıyorsun?"
"Beni bırak şimdi. Hemen hastaneye gitmemiz gerekiyor!"
"Gerek yok! Neredeydin bu vakte kadar?"
Parmak uçlarından süzülen o kan damlaları yerdeki cam parçalarıyla buluştuğunda kalbimin sızladığını hissettim.
"Tamam, anlatacağım ama önce hastaneye gidelim. Lütfen..."
"Sakin ol biraz kızım ya! Kimseyi telaşlandıracak bir şey yapma."
Durdum ve ona bakmaya başladım. Sakin olmamı beklemesi saçmaydı. Ona yavru köpek bakışları atmakla yetindim bir süre. 'Hadi..' içimden kabul etmesi için dua ediyordum.
"Tamam. Düş önüme gideceğiz."
İşe yaramasının yarattığı o zafer sevinciyle birlikte derin bir nefes vererek arabanın yanına doğru ilerlemeye başladım.
Emniyet kemerini takarken onun acı içinde arabayı çalıştırmasını izliyordum. O an için ehliyetim olmadığı için derin bir iç geçirdim.
