Genç kız, yerde yatan genç adamın önünde diz çöktü. Parmakları onun yüzünü avuçlarken yutkundu, genzi yanıyordu. Acı; damarlarından sızarak âdeta kanına karışıyor, her bir zerresinin kavrulmasını sağlıyordu. Aciz bedeni bunu kaldıramayacak kadar düş...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
°°°
Kayral ile konuşmamızın üzerinden birkaç saat geçti. Test kitabından başımı kaldırdığım da ise çoktan öğle arasına girmiş olduğumuzu gördüm.
Herkes yemeğe inmiş, koskaca sınıfta her zaman olduğu gibi yine tek kalmıştım. Bu durumdan gocunduğum da yoktu, hem böylesi daha iyiydi. Bir arkadaş çevremin olması beni ve kazanacağım sınavı olumsuz yönde etkileyebilirdi.
Sahi, Kayralbugüntam dabunoktayadeğinmemişmiydi?
Bana açıkça arkadaşı olmamı teklif etmişti. Belki de daha çok dert ortağı gibi... Biz, aynı kaderin sillesinden nasibini almış, canı yanan, iki yaralıydık.
İkimizindecümleleriacıdenizinedökülmüyormuydu?
Acıya doymuş insanlardık biz.
'Biz seninle aynı kaderin çizgisinde yürüyen iki ayrı bedeniz...'
Onun cümlesi zihnimin duvarlarında yuvarlanıp duruyordu. Ona güvenebilir miydim?
Belki se güvenmeyi deneyerek öğrenecektim.
"Birileri yine mesai yapıyor anlaşılan,"
Boş sınıfı dolduran tok ses irkilmeme neden olsa da umursamadan sesin sahibine, okyanus gözlüye döndüm.
Vücudunu kapının pervazına dayamış, kollarını ise birbirine kenetlemiş, fütursuzca beni izliyordu.
"Birileri her zaman çalışmak zorundadır. Senin aksine,"
"Bravo! Yine lafını dokundurdun,"
"Senin tuzun kuruysa, benim suçum ne?"
Usulca bir gülümseme yerleştirdi yüzüne. Ardından bana doğru gelmeye başladı. Varlığımı yok sayar gibi kitaplarımı tek tek çantama yerleştirmeye başladı.
"Ne yapıyorsun?"
"Fazla dağınık çalışıyorsun. Hem acıkmış olman gerek, bak..."
Midesini işaret ediyordu.
"Nasılda gurulduyor kerata,"
Şaşkınlığıma aldırmadan kitaplarımı çantama yerleştirmeye devam etti.
