My Super Seatmate (On-going)

MSS 37 - INTIMIDATED

This chapter is again dedicated to Skylene10 because nakakatats talaga hahaha. Salamat sa hindi mo pagiging silent reader! Sana may iba pang kagaya niya! SALAMAT SA'YO :*

***

Jenacia's POV

Magkakalahating oras na kami dito sa Mall but still no signs from Ice. Ano na kayang nangyari doon? 

Napagpasiyahan naming tatlo na bumalik na sa school dahil malapit nang matapos ang two hours vacant ng students. 

"May sinabi ba ang Principal na kapag late dumating ay 'di na papapasukin?" bigla kong natanong sa kanila habang naglalakad papuntang parking lot. Kaya ko natanong kasi 'di ba, may event sa school, so what's the use of not letting the late comers enter the gate kung wala namang hahabuling klase, right?

"Ewan ko din eh. Late na kaya ako dumating sa school kanina. Kakapasok ko palang nun nung nakasalubong ko kayo." sabi ni Pia

"Eh saan ka ba galing kanina?" napatingin naman ako kay sa kanya para maghintay ng sagot sa tanong ni Honey.

Nahalata kong nagpipigil lang siya ng ngiti but she still composed to have a straight, bored look. 

"Ya know, just run some errand, somewhere." sagot niya at lumihis ang tingin niya papuntang gilid. I know she's hiding something pero not a bad secret though.

"Errand ha?" parang naninigurado ko namang tanong. I didn't intent to pressure her, I just want to tease her, but I think napepressure siya dahil namumuo na ang pawis sa noo niya. 

Narating namin ang parking lot at mabilis na tinahak ang daan papuntang school. Pagdating namin doon, sobrang scattered ang mga students. Grabe. Tapos parang may naganap na--- what do you call that? Basta 'di ko maipaliwanag. Kung 'di lang masaya ang mukha ng mga estudyanteng dumadaan, siguro iisipin namin na may nagkaguluhan kanina dito. Hindi ko alam kung magandang kaguluhan or what. 

"What happened here?" looks like I'm not the only one who noticed the surroundings. 

"Malamang 'di din namin alam. Magkakasama tayo 'di ba?" pagtataray naman ni Pia kay Honey.

"Tss." tanging nasagot nalang ni Honey. Hinayaan ko nalang silang magharutan habang ako naman ay napapaisip kung anong nangyari kanila Cha nang may biglang humila sa akin.

Dahil nga sa nag-iisip ako, hindi kaagad nagsink-in sa utak ko na hinihila na pala ako papunta kung saan. Agad ko namang kinilala ang taong humila sa akin nang matauhan ako. 

"Uy, s-saan mo 'ko dadalhin?" 

"You'll see." ayan na naman 'yang linyahan na 'yan. I was suddenly distraught by that line. Ewan ko pero I'm bothered by him since 'that' day happened. I don't know but I'm really intimidated by his presence. Okay naman na kami nun eh, siguro nagbago lang ng konti ang pakikitungo ko sa kanya nung hindi siya nagreply sa text ko. Yes, napakababaw but that's a big deal to me. Hindi ko din alam kung dahil nga doon sa 'insidenteng' 'yon o dahil sa sinabi niya sa akin kaninang umaga. Kinikilabutan pa rin talaga ako kapag naaalala ko 'yon.

I was too preoccupied that I did not even noticed that he already stopped dragging mo to I don't have idea on the earth where.