KOMBAT

"The Real Byun Baekhyun"

Chanyeol pazar sabahına kadar gitmedi. Baekhyun'a kahvaltı hazırladı, o ise bu davranışı hem sevimli hem de sinir bozucu buldu.

Chanyeol'un kendisine iyi davranmasını, onun için bir şeyler yapmasını, fark ettirmeden hayatında, kalbinin yakınlarında kendine bir yer edinmesini istemiyordu. Bu çok, ama çok kötü olurdu.

Bu yüzden yumuşacık omletle hafif krepleri yemekten, küçük mutfakta, üzerinde sadece kot pantolonuyla yemek yaparken çaldığı ıslığı dinlemekten hoşlansa da kendini kaptıracak değildi, olanların hiçbir anlamı yoktu.

Altı, sekiz -veya yirmi defa inanılmaz bir şekilde sevişmişlerdi, Chanyeol da gücünü koruması için Baekhyun'u besliyordu sadece. Büyütülecek bir şey yoktu.

Chanyeol'un yemek yapmasının da, devam etmekte ısrarcı olduğu ve daha zevkli, yaratıcı şeylere yol açan çıplak örgü derslerinin de bir anlamı yoktu.

Ama babasının telefonunu bir kâğıda yazıp eline tutuşturduğunda Baekhyun'un şaşkınlıktan dili tutulmuştu.

Chanyeol uzanıp dudaklarına hafif bir öpücük kondurmuş, ona veda etmiş, kapıyı arkasından çekip çıkmış ve Baekhyun yerinden kıpırdayamamıştı.

Chanyeol kendi evine gidiyordu. Yapması gereken işler olduğunu söylemişti ve Baekhyun yakında yine görüşeceklerinden emindi. Penalty Box'ta karşılaşmasalar bile Chanyeol örgü dersi almak ve çılgınca sevişmek için kapısını çalardı.

Aralarındaki kalıcı bir şey değildi. Ne zaman Chanyeol tarafından orgazma ulaştırılsa bunun hayatında yaşadığı en büyük, en iyi, en inanılmaz deneyim olduğunu düşünüyor; bir daha kendisine dokunmasına izin vermeyeceğine, kalkıp giyinip Chanyeol'u kapının önüne koyacağına, bir daha gelmemesini söyleyeceğine dair yeminler ediyordu.

Ve her seferinde teslim oluyor, kendini inanılmaz bir zevke bırakıyor, dünyanın en büyük öküzü olmadığını anladığı bu adamın arkadaşlığından keyif alıyordu ama kariyerinin ve özel hayatının önemli bir kısmını Chanyeol'a hakaret etmeye dayandırdığından bu son düşüncesini kendine saklamaya karar vermişti.

Kapalı kapılar ardında ne yaptıkları, baş başayken ne kadar iyi anlaştıkları önemli değildi. Bu iş uzun sürmeyecekti.

Chanyeol'un da bunu bildiğinden emindi. Aralarındaki her neyse doğal akışını izleyecek, sonra ikisi birbirlerinden nefret etmeye devam edeceklerdi.

Peki neden giderken Baekhyun'a babasının telefonunu verip, "Babamı ara, sana yardımcı olur," diye fısıldamıştı?

Neden Baekhyun'un yeterince parası olmadığına dair korkularının üstesinden gelmesine yardım etmeye çalışıyor, ileride köşesinde ondan üstü pek örtülü olmayan, aşağılayıcı sıfatlarla bahsedeceğini bile bile ailesiyle temasa geçmesine izin veriyordu?

Elindeki kâğıda bakarken hemen o anda Chanyeol'un babasını arayıp finansal geleceği konusunda fikrini almayı düşündü.

Onunla konuşup neyi doğru, neyi yanlış yaptığını, neleri düzeltebileceğini öğrenmeyi gerçekten istiyordu ama sadece bilgili bir muhasebeciyle konuşmanın sorunlarını çözebileceğini sanmıyordu, en azından hepsini çözmeyecekti.

İçinden bir ses endişelerinin kaynağının, para biriktirdiği tasarruf hesaplarının, yatırım fonlarının sayısından çok daha derinde olduğunu söylüyordu.

Korkularının altında yatan nedenleri yok ettirmedikçe olumlu adımlar atamayacak, ilerleyemeyecek, rahat bir nefes alamayacaktı.

Baekhyun bunları düşünürken kendini televizyonda program yapan psikologlar gibi hissetti.