A

Kabanata 19

Kabanata 19- CAT

“Uy, nakita mo na ba yung DP ni Ate Venice tsaka ni Kuya Keith?”

“Ay oo! Kileeeg kileeeeggg! Lalo na yung kay Ate Venice!”

“Grabeeeeee! Sila kaya?”

“Hindi ko alam eh. Pero yung caption? Parang sila.”

“Ay oo! Waaaaahhhh. Girl naiiyak ako.”

“Bakit naman? Ang OA mo ah.”

I can’t help but smile. Umagang umaga, parang uod na inaasinan yung internal organs ko sa kilig. Pinagchichismisan ba naman yung DP namin ni Keith. Siyempre, kikiligin ako. Eneber. Weg nemen keyeng genyen. Ahihi.

“Girl. Saya mo ngayon ah.” Bati ni Hera sa akin

“Uy Hera. Di naman. Oh ano? Kamusta na yung tungkol sa ibang section?”

“Nako di ko na pinatulan. Hayaan mo na lng yun. Magsasawa din sila.”

Sabay kaming naglakad papuntang classroom. Pero parang may nakalimutan ako sa bahay.

Meron talaga eh. Ano ba yun?

AHH! YUNG CAT UNIFORM KO. WAAAAAHHH. AYOKONG MAGHIKAYAT MAMAYA!

Tumawag ako kay Yaya Andeng para ipadala ang uniform ko.

“Hello Ya? Pwede po bang padala kay Manong yung CAT uniform ko sa may sofa? Opo. Yung nasa paperbag. Salamat po.”

Urgghhh. Naging regular na ang CAT namin ngayon. MWF. Paano naman kasi? Nagloko yung mga kaklase ko nung Friday, kaya ayun. Ginawang regular ang CAT.

Klase na ni Sir DG at excited ang karamihan sa mga kaklase ko. Siyempre, wala kaming gagawin. Magpapractice lang kami para sa Ulalume.

“Good Morning Class.” Bati ni Sir

“Good Morning Sir.”

“Okay, just practice for your choric speech. At balita ko hakot likes yung dalawa sa Facebook ah. I’ve seen the display picture of the two of you.”

“Sir, nakakakilig diba?”

“I wanna congratulate you class, especially Trisha. You made a good choice. Malakas ang chemistry nila. Nakuha niyo agad ang attention ng audience. This will be a good fight. ”

Pokerface akong tumingin sa kanila habang ang iba’y ngtitilian. Ngumiti lang si Keith. Tumingin ako sa kanya. And I gave him a blank look.

“Ohhh. I guess they’re not the same in real life.”

Ngumiti na lang ako sa mga kaklase ko. Eto na naman yung pagpipigil ko sa kilig ko. Araw araw na lang bang ganito? Araw araw akong mahihirapan? Pero siguro naman worth it to sa huli. Sana.

Nagvovoicing ang mga kaklase ko, habang nagprapractice kami ni Keith ng sayaw. Kasama si Hera.

“Try mo nga siyang buhatin.” Sabi ni Hera

“Mabigat ako, wag na.” Banta ko.

Pero hindi nagpatinag si Hera. Nagiisip pa rin siya kung paano ang pagbubuhat na gagawin ni Keith.

“Ah! Alam ko na! Di ba, Skinny Love ang kanta. Ganito ang gagawin niyo. Harap ka kay Keith Aienne. Tapos—teka lapit pa.”

Oh shit. Isn’t this close enough? Konti na lang oh. Konting konti na lang.