Een blijvend litteken! [Voltooid❤]

7. ik smeek het je!

Heey Waddapp nieuw deeltje is er weer. Ik raad je aan dit lied heel de tijd  te beluisteren tijdens het lezen van dit deel . Is zo mooi nummer en geeft meer gevoel bij de tekst.

Jeremy p.o.v

Mijn ogen doen pijn van het huilen. Ik denk aan link. Wat zou er aan de hand zijn? Ik wil naar hem toe? Wat als dit de laatste keer zou zijn? Ik ben bang. Een traan rolt langs mijn lippen, ik zie hem op mijn broek vallen. Ik pak mijn telefoon en  app naar Joost en Harm.

Jeremy: 😞 jongens
Joost: jeremy wat is er?
Jeremy: link hij is meegenomen in de ambulance.
Harm: WAT!

Net wanneer ik  een nieuw bericht wil sturen word er aangebeld. Ik loop naar beneden en doe de deur open, er staat een vrouw met betraande ogen "ben jij Jeremy?" vraagt ze. "Ja dat ben ik" zei ik vragend, hoe weet ze dat? "Ik ben de moeder van link, hij is opgenomen in het ziekenhuis. W-wil je misschien mee naar het ziekenhuis". Ik knikte ja pakte mijn spullen en reed mee naar het ziekenhuis, het was doodstil in de auto. We waren aangekomen ik het ziekenhuis ik keek in het rond, dit komt mij bekend voor! Ik kreeg een akelig gevoel ik werd er verdrietig van " op welke kamer ligt link...." hoorde ik de moeder van link vragen. "verdieping 3, kamer 7" hoorde ik de receptioniste zeggen, we lopen naar de lift ik druk op knopje 3. Aangekomen op verdieping 3, het komt me steeds bekender voor. Als ik  naar boven kijk hangt er een bordje. Er staat een pijltje naar links er staat bij "onchelogie".  Er spring een traan in me Ogen, ik heb niet meer gelezen wat er bij het pijltje naar rechts stond naar de moeder van link zei dat we daar heen moesten. nu snap ik waarom het me bekend voor komt. Ik kijk nog even om naar de anderen Afdeling. Aangekomen bij link zijn kamer, met trillende handen maak ik de deur open. Er staat een dokter hij schudt me de hand al gauw zegt hij "link heeft geluk gehad als we te laat waren had hij het niet overleefd".  Er rolt een grote traan over mijn Wang. "Hij heeft een harde klap tegen zijn hoofd gekregen. Daarom houden wij hem voor de zekerheid even in coma we halen hem er straks uit. het gaat goed komen met zijn gezond heid. Sterkte ermee"  zei de dokter. De dokter neemt de moeder van link mee naar de gang.

link's moeder p.o.v

Ik loop met de dokter naar de gang ik kijk hem vragen aan. "Het gaat waarschijnlijk goed komen met zijn gezond heid. Maar mentaal niet hij heeft een blijvend litteken opgelopen door de problemen thuis" zei de dokter heel serieus. ik bedankte de dokter voor het inlichten en helpen.  mijn mobiel ging af en ik nam op:

Moeder link: hallo?
Tante link: je moet nu naar mij toe komen.  Het gaat niet goed met link zijn oma.(moeder van de moeder van link)
Moeder link: wat is er aan  de hand.
Tante link: weten we nog niet maar  ze heeft je nodig.
Moeder link: Oke ik kom er zo snel mogelijk aan.
 
Ik hing op. Ik loop richting link zijn kamer, Jeremy zit langs zijn bed. "Jeremy het spijt me maar ik moet gaan het gaat niet goed met mijn moeder en link zijn oma" zei ik. "Maakt niet uit veel sterkte ermee" hoorde ik Jeremy spijtig zeggen. "Kom je wel thuis?" vroeg ik. "Ja ik vraag wel of Joost me ophaald" zei hij. ik knikte, ik liep naar link en gaf hem een kus op zijn voorhoofd.

Jeremy p.o.v

ik had Joost en Harm al een appje gestuurd om naar link te komen in het ziekenhuis.  Ik pakte link zijn hand en wreef in zijn handpalm. "blijf bij me, ik smeek het je!" zei ik snikkend van verdriet en Eenzaamheid. Ik gaf hem een kus op zijn wang en stond op van mijn stoel. Wat is er gebeurd met link ik weet het nog steeds niet? En waarom moest zijn moeder mee naar de gang? ik keek uit het raam, ik voel me eenzaam en hebt het koud. Joost en Harm komen de kamer in lopen. "Wat is er gebeurd?" vragen ze tegelijkertijd. "Ik weet het niet" zei ik terwijl ik naar de grond keek. "Ik ga even wat drinken en naar de wc" zei ik bedroefd. Ik liep de kamer uit, ik hoef helemaal niet naar de wc en heb al helemaal geen dorst nu. Ik liep naar de afdeling onchelogie. Ik sjokte door de gangen tot ik aankwam bij kamer 23. Ik stopte daar met lopen, de deur stond open en de kamer was leeg. Ik liep naar binnen, dit was de kamer. In deze kamer is mijn opa overleden aan die fucking kut ziekte. "Ik haat kanker" snotterde ik. Mijn tranen bleven maar lopen. Ik keek weer rond, herrinering kwamen terug. Ik zie weer voor me hoe mijn opa lag levend en overleden, ik ging op een stoel zitten en staarde naar het ziekenhuis bed. Ik hoorde een  lieve stem in mijn hoofd "pas goed op jezelf, ik wil nog lang van je genieten. Als ik boven ben jer dan bewonder ik je nog net zoveel als nu" zei de stem. Ik herkende die stem uit duizenden, het was die van mijn opa. Hij zij dat een paar uur voor die overleed. Boos trapte ik de stoel weg. Ik ga met mijn knieën op de grond zitten, ik sla mijn handen voor mijn ogen "ik mis je opa, IK MIS JE! ik hou van je en wil bij je zijn" Schreeuw ik met mijn ogen vol tranen. ik stond weer op en liep weer richting de kamer van link.

Joost p.o.v

"harm jer is wel lang weg hoor" zei ik ongerust.  "laat het maar, hij heeft het zwaar" zei Harm geruststellend. Er komt een dokter binnenlopen, hij stelt zich eigen voor en zegt "willen jullie even de kamer verlaten wij  gaan link uit zijn coma halen. Harm en ik lopen weg. Ongeduldig loop ik rondjes in de gang. De dokter loopt weer naar  buiten "Hij moet nu weer rustig bij bewustzijn komen" zei de dokter. Ik hoor een opgeluchte zucht uit Harm zijn mond komen. Daar komt Jeremy aangelopen.

Harm p.o.v

"Heey jer, link is net uit zijn coma gebracht en hij komt nu rustig weer bij bewustzijn" vertelde ik opgelucht.
Hij keek me opgelucht aan. Jeremy loopt richting de deur en maakt hem aarzelend open. "Ik durf niet , en ik weet niet waarom" zei hij. Joost wreef over zijn rug "zullen we dan samen de deur verder open doen" vroeg Joost aan Jeremy.

Jeremy p.o.v

samen met Joost liep ik samen naar binnen. Ik ging weer op de stoel zitten bij link zijn bed. Ik pak rustig link's hand. Ik krijg een klein kneepje in mijn hand, ik kijk Joost en Harm aan " hij kneep me" zei ik tegen ze. Ze keken blij terug, nu nog wachten tot hij weer bij bewustzijn is.

Link p.o.v

Ik haal mijn neus op. Wat ruikt het raar hier? Voorzichtig doe ik mijn ogen open. "Waar ben ik? HELP ME HELP!" roep ik geschrokken." blijf maar rustig link" zegt een hele lieve stem die me bekend voor komt. Ik draai mijn hoofd het is jer! Ik ga rechtop zitten. Aaghhh wat heb ik last van mijn hoofd en ik leg mijn hand op mijn hoofd. Opeens schiet alles me weet naar binnen, hoe ik de klap opving van mijn moeder en hoe ze om hulp schreeuwde en ik herinner me dat ik in de ambulance lag.  Ik pak jeremy's hand die op mijn bed ligt en zeg "ik hou van je". ik zie Jeremy rood worden. "Ik ben Moe, ik ga zo slapen" zei ik "Harm en ik gaan zo, Jeremy rijd je mee?" vroeg Joost aan jer. ik keek Jeremy Smekend aan. Blijf bij me als je gaat voelt het weer leeg en alleen dacht ik in mezelf."ik blijf nog mijn moeder haalt Me straks op" zei jer. opgelucht keek ik Jeremy blij aan. "Wij gaan weer link sterkte he!" zei Joost en hij gaf me een knuffel. "Houd je rustig makker" zei Harm en hij knipoogte naar me.

Jeremy p.o.v

De jongens zijn net weg. Ik sta op en ga op link zijn bed zitten. link laat zijn hoofd op mijn schouder leunen en zegt "fijn dat je er bent" ik haal mijn hand door zijn warige haar. "Je denkt toch niet dat ik je in de steek laat" zei ik en ik gaf hem een kus op zijn wang. "Ik ben moe jer ik ga slapen" hoorde ik link ook slaperig zeggen. Ik ging weer in de stoel langs het bed zitten, ik pak de hand van link stevig vast. Wat heeft link toch zachte handen en ik lach bij die gedachten. ik zie link in slaap vallen ik hou zo nog een half uur zijn hand vast, opeens begint link hevig te trillen in zijn lichaam "Link? link! Wat doe je? Heb je een paniekaanval?" schreeuw ik naar hem, ik hoor opeens een harde piep die maar door blijft gaan. Tranen lopen uit mijn ogen over mijn wangen. "DOKTER" schreeuw ik paniekerig. Er stormen 4 mannen binnen. "Blijf bij me link je kunt me niet alleen laten. IK SMEEK HET JE!"  ik krijg het heel benauwd alles gaat zo snel. Ik ben door een dokter op de gang gezet. De deur gaat dicht en ik hoor de dokters door de deur heen schreeuwen" 1..2..3.. LOS!" en zo gaat het een paar keer.  Blijf bij me link ik smeek het je, de gedachte blijft rondspoken "1..2..3.. LOS! ..."

WHOOO  deel 7 alweer. Vinden jullie het boek nog leuk? Ik vond het stukje van Jeremy's p.o.v op de andere afdeling moeilijk schrijven. Komt nog al dicht bij mij. ❤ (1665 woorden)