Το παρελθόν μπροστα τους

Κεφάλαιο 9

Το απόγευμα,η Αλεξία πήγε στο σπιτι της Μαρίας,γιατί της ζήτησε βοήθεια για το τι να φορέσει αύριο. Τελικά αποφάσισαν να βάλει ένα μαύρο ψηλομεσο παντελόνι,ένα κίτρινο πουκάμισο και τα superstar της. Αφού ήπιαν κι εν αν καφέ,η Αλεξία έφυγε.
Το πρωί,όταν ξύπνησε η Μαρία κοίταξε στο κινητό της την ώρα. Ήταν 10:00. Σηκώθηκε,ήπιε τον καφέ της,ετοιμάστηκε και περίμενε να ερθει η ώρα για να ερθει να την πάρει ο Νίκος.
    Ακριβώς στις 12.30,η Μαρία άκουσε την κόρνα του αυτοκινήτου του. Βγήκε έξω και στην αρχή δίστασε. Η καρδιά της χτυπούσε άτακτα. Το βλέμμα του μέσα από το αμάξι ήταν πάνω της. Αυτό την έκανε να νιώσει ακόμη πιο άβολα. Γύρισε να φύγει,όταν άκουσε τη φωνή του.
-Νικος:Μαρια;που πας;δε θα ερθεις;
-Μαρια:Εεε νόμιζα ότι κάτι ξέχασα,αλλά τελικά όλα καλά.
-Νικος:Ωραία! Πάμε,λοιπον;τη ρωτάει και της ανοίγει την πόρτα πόρτα του συνοδηγού κι αυτή μπαίνει και φεύγουν.
-Μαρια:Που θα παμε;
-Νικος:Έλεγα να πάμε στην καφετέρια που αυχναζαμε τότε. Να θυμηθούμε τα παλιά!της είπε και το μυαλό της Μαρίας πήγε στο παρελθόν. Γέλια,χαρές,χαζομάρες. Όλοι μαζί σαν παρεα κι αυτή να αποζητει ένα βλέμμα του. Μα οχι! Φτάνει είπε στον εαυτό της δυνατά.
  -Νικος:Το επαθες;
  -Μαρια:Τίποτα. Όλα καλά. Πάμε εκεί.
  Όταν έφτασαν εκεί,έκατσαν,παρηγγειλαν να πιούνε καφέ,αλλά υπήρχε μια αμήχανη σιωπή,την οποία έσπασε μετα απο λίγη ώρα ο Νίκος.
-Νικος:Λοιπόν,Μαρία. Τι κάνεις στη ζωή σου; εδώ Θεσσαλονίκη μενεις;
-Μαρια:Όχι. Είχα περάσει στη Δράμα και σπουδάζω εκεί νηπιαγωγος. Εσυ;
-Νικος:Εγώ πέρασα στην Κατερίνη και σπουδάζω εκεί μετεωρολόγος.
-Μαρια:Ωραία! Οπότε ο καθένας ζει μακριά από τον τόπο του.
-Νικος:Ξέρεις τι θυμήθηκα τωρα; θυμάσαι που ήμασταν παλιά κάθε μέρα εδω;
-Μαρια:Ναι,φυσικά και το θυμάμαι.
-Νικος:Βγαίναμε πολλές φορές τότε μαζί,αλλά γενικά με τις κοπέλες της παρέας σου δεν είχα πολύ επαφή κι η αλήθεια είναι ότι μια από αυτές μου άρεσε πολύ,αλλά ντρεπόμουν να της το πω.
-Μαρια:Γιατί ντρεποσουν; είναι ωραίο να λέμε αυτά που αισθανομαστε κι ας μην είναι αμοιβαία τα αισθήματα.
-Νίκος:Απλά δεν ένιωθα ότι μπορούσα να της τα πω. Ήθελα απλά να έχουμε ένα Γεια,γιατί κι αυτή δεν έδειχνε να με συμπαθεί κι αν της το έλεγα απλά θα με κορόιδευε.
-Μαρια:Δε θα σε κορόιδευε. Δε θυμάμαι καμία να είχε τέτοιο χαρακτήρα κι αν δεν ήθελε ειμαι σίγουρη ότι θα στο έδειχνε με το δικό της τρόπο.
-Νικος:Ακόμη και σήμερα,Μαρία αυτή την κοπέλα δεν την έχω ξεχάσει κι απλά νιώθω ηλίθιος που δεν της μίλησα τότε.
-Μαρια:Κρατάτε ακόμη επαφες;
-Νικος:Τη συνάντησα μια μέρα από αυτές εδώ στη Θεσσαλονίκη και βγήκαμε για καφέ να τα πούμε λίγο.
-Μαρια:Και γιατί δεν της μίλησες έστω και τωρα;
-Νικος:Προσπάθησα να της το εξηγήσω,αλλά δεν καταλάβαινε!της λέει την ώρα που χτυπάει το κινητό του.

Γεια Σας! Πώς ειστε; Για να άκουσω γνώμες. Η καινούρια μου ιστορία πως σας φαινεται; Αν σας άρεσε το κεφάλαιο,πατήστε το αστεράκι. Και γραψτε το δικο σας σχόλιο για να με βοηθήσετε να μάθω την αποψη σας για αυτήν την προσπάθεια.
Φιλιά πολλά. Τα λέμε στο επόμενο!