31 oktober

Vriendschap

Ik volg Stef naar de voortuin. Hij sleept verlengsnoer achter zich mee en ik volg met een tas vol spots en een koffertje met een projector. Hij moet vanuit de tuin de gevel zo belichten dat zaterdagavond een heel tafereel zich erop afspeelt. Alles wordt via een software bediend dat Stef en zijn vader hebben geprogrammeerd en zal zich op het seconde af afspelen. Precisiewerk dus! Stef heeft al bedacht waar alles moet komen te staan en hangen. Hij loopt dan ook gedecideerd naar verschillende plekken toe, de onmisbare lolly in zijn mond. Ik heb de neiging daar wat over te zeggen, want op die manier houdt hij geen tanden aan over. Maar aan de andere kant heb ik toch bewondering voor zijn toewijding aan de wetenschap. Ik heb ooit gehoord over een man die ervan overtuigd was dat hij een manier had gevonden om van grote hoogtes te springen zonder op de grond neer te storten. Zijn vleugel was een voorloper van de parachute en hij wilde zelf zijn uitvinding testen. Hij wist zeker dat die vleugel perfect werkte en zijn val zou breken. Dat wilde hij iedereen bewijzen. Hij sprong moedig van de Eiffel Toren, crashte en overleed. Sommigen vonden die man gek, anderen zagen in dat het pad van de vooruitgang niet zonder offers  verloopt en dat wetenschappers weleens een hoge prijs moeten betalen, soms wel de hoogste prijs. Zoals degenen die de radioactiviteit ontdekten en onderzochten en aan kanker overleden. Het hoort blijkbaar bij het vak, hoe droevig dat ook is. Maar zij laten zich niet tegenhouden en elke keer staat weer een nieuwe generatie bevlogen uitvinders en ontdekkers op die geen andere focus heeft dan de wereld naar voren te trekken, of het nu door de wereld op een houten schip rond te varen in de overtuiging dat een nieuw continent aan de andere kant van het oceaan ligt of door een reis naar Mars in een hypermoderne ruimteraket te plannen. De mens is niet tegen te houden en Stef zeker ook niet. Ik kan hem beter gaan steunen en aanmoedigen. Wat zijn een paar tanden vergeleken met een mensenleven, denk ik dan. Ik wil ook niet in de weg van een grote doorbraak staan en bedenk me dat hij binnenkort zijn theorie zal bevestigd of ontkracht hebben en dat zijn tanden weer veilig zullen zijn. Hopelijk bevat zijn volgende projecten minder risico voor eigen gezondheid.
Terwijl we samen in de tuin alle spullen gereed maken, praten we over allerlei dingen. Ik hou in mijn achterhoofd dat ik de beloofde date nog moet regelen en ook misschien wat nuttige informatie over mijn nieuwe schoolgenoten kan krijgen. Wie weet wat te ontdekken valt. Ik zou zomaar wat nieuwe verbanden kunnen leggen.
"Zijn jullie altijd zulke dikke vrienden geweest, Laurens, Kris en jij?"
"Oeh, dat is best een ingewikkelde vraag eigenlijk"
"Hoezo dan ? "
"Omdat je onze drieën nu in een zin noemt, terwijl we eigenlijk geen drie musketiers zijn"
Dit verbaast mij, want ik zie die jongens zo vaak met elkaar dat ik ervan uitgegaan was dat zij een drie-eenheid waren. En aan de hand van wat Eva mij tot nu toe verteld heeft, had ik geen reden om iets anders te vermoeden. Dat zeg ik hem ook.
"Dan heb je toch de verkeerde conclusies getrokken en ik zou Eva daarin niet vertrouwen. Als Kris erbij betrokken is, kan zij niet meer normaal nadenken"
Ook dit verbaast mij. Eva's geheim is dus niet zo geheim.
"Ow... je weet het dus van Eva..."
Stef schiet gelijk keihard in de lach.
"Ja, dit valt wel een beetje op, he. Maar je kunt haar geruststellen, Kris zelf heeft niets door. Hij is door zijn eigen onzekerheid daar totaal blind voor. We helpen die twee straks wel een handje. Ik vraag hem of hij met zijn vieren naar het feest wil. Dat wilde je mij toch vragen, of niet soms"
Dat laatste zegt hij met een grote knipoog. Hij vindt het geloof ik heel geestig en ik heb niet veel van terug.
"Hoe weet jij dat weer? Is er iets dat jij niet gelijk opmerkt, of afleidt, of deduceert?"
"Ach, niet boos zijn, Ninon. Ik plaag je een beetje. Eva is jouw beste vriendin en jij gaat naar een feest met een van de beste vrienden van die jongen op wie zij al, laat me nadenken..., 10 jaar een oog heeft, zo niet meer? Ik hoef echt niet eens mijn brein te gebruiken om te bedenken wat jullie volgende move is. Ik vraag het vanavond aan Kris en geloof mij, hij zal daar heel blij mee zijn"
"Fijn. Dank je wel. Eva zal het ook fijn vinden. Maar vertel, hoe zit het precies met die vriendschap, als jullie toch geen Athos, Portos en Aramis zijn?"
Terwijl hij door gaat met kabels trekken begint hij aan zijn uitleg.
"Het zit zo in elkaar dat ik en Kris vrienden zijn en Kris en Laurens vrienden zijn. Lau en ik zijn daardoor vaak met elkaar maar echte vrienden zijn we niet. Ik vind hem wel aardig hoor. Hij mij ook, maar een diepe band hebben we niet. Vraag me niet waarom, maar het klikt verder niet zo. We hebben elkaar niet veel te vertellen. Andere interesses. Hij is natuurlijk meer met sport bezig, gaat al sinds de eerste met Silvia en samen hebben zij zo hun eigen leven. Op de zaterdag helpt hij zijn vader bij de apotheek, met schoonmaken en spullen opruimen. Het is een echte familie business, Lau's opa is ermee begonnen, als kruidenier-apotheker en zijn vader heeft het overgenomen. Zijn opa is er ook nog op zaterdag en zijn moeder doet de administratie. Daarna gaat hij wedstrijd doen en met de jongens van het team wat drinken. We zien elkaar alleen op school. Dat geldt trouwens ook voor Kris en hem. Naast het voetbal en school zien zij elkaar nooit. Dat mag niet van Lau's vader"
Ik onderbreek hem even
"Hoe bedoel, het mag niet van Lau's vader? Het mag nú niet? Hebben zij iets gedaan en hebben zij nu straf? Of mag het nooit?"
"Het mag nooit. Zij hebben nooit met elkaar mogen omgaan. Er is ooit iets tussen die twee vaders gebeurd en sindsdien is het nooit meer goedgekomen. Volgens mij onstond het rond de tijd dat Kris zijn opa begon met drinken. Lau's vader heeft hem vanaf dag één verboden om met die "schorem" om te gaan en wil daar niet van afwijken. Toeval wil dat Kris en Laurens een soort Danny Zucco en Kenickie zijn, en voor elkaar door dik en dun gaan. Alleen mogen de pa's het niet weten"
"Ook balen zeg! En jij daartussen? Hoe ben jij met Kris bevriend geraakt? En gebleven? Want jullie vormen wel een aparte stel zo"
"Beauty and the beast, bedoel je soms?"
"Nee, dat zeg ik niet. Maar jullie zijn wel erg anders zo op het oog. Ik zou jullie niet gelijk aan elkaar koppelen, qua vriendschap"
Stef denkt een seconde na en geeft toe:
"Daar heb je wel gelijk in. Als je ons zo bij elkaar ziet, matchen we niet echt. Maar dat komt omdat jij Kris nog niet zo goed kent. Hij is niet zoals jij denkt. Hij heeft zijn uiterlijk niet mee, wat dat betreft"
Ik moet daar om lachen maar snap gelijk wat hij bedoelt. Door zijn uiterlijk wekt Kris een bepaalde indruk dat misschien niet helemaal klopt met wie hij is. Als ik zie hoe verlegen en bescheiden hij is als Eva zich in een perimeter van minder dan 20 meter bevindt, kan wat Stef zegt best kloppen. Ik zie hem ook nooit met een meisje en andere vrienden dat Stef en Laurens heeft hij eigenlijk niet. Hij is wel populair maar lijkt geen aandacht voor anderen dan die twee te hebben. Ik dacht juist dat hij zich meer voelt dan de rest en daarom zich niet met anderen bezig houdt maar mogelijk is dat niet de reden.
"Vertel mij dan meer over Kris? Wie is hij? Hoe ken je hem?"
"Kris en ik gaan terug naar de peuterspeelzaal. Daar zijn we zandbakmaatjes geworden. Daarna zijn we samen naar de basisschool gegaan en vrienden gebleven. Kris mag dan erg knap zijn, dat had hij als klein kind niet door. Hij was extreem verlegen, stotterde, en door de situatie thuis, was hij niet echt zelfverzekerd. Daarentegen dacht ik zelf dat ik de bink van de klas en ging ik onbevreesd door het leven. Ik nam hem mee op de sleeptouw. Hij is daarna steeds groter en gespierder geworden, steeds knapper ool waardoor hij een natuurlijk charme uitstraalt en mensen hem op een afstand bewonderen. Maar hij is altijd trouw aan onze vriendschap gebleven, zelfs toen Laurens in beeld kwam"
"Wat je nu zegt had ik nooit verwacht. Maar je zei iets over zijn thuissituatie? Is er dan bij hem thuis iets aan de hand?"
"Ik denk dat Eva je vast iets erover heeft verteld. Maar of zij alles weet, geen idee"