31 oktober

Kris

"Ik weet niet hoe goed Eva Kris kent en wat zij zich precies bij zijn leven voorstelt. Ik heb geen idee of wat zij fantaseert en denkt de werkelijkheid is. Volgens mij is zij gewoon al jaren verschrikkelijk verliefd op hem en heeft zij zich daardoor erg ingeleefd in zijn muziek smaak, wat zijn lievelingsfilm is, wat hij graag in zijn vrije doet. Zelfs wat zijn Halloweenkostuum wordt heeft zij weten te achterhalen. Maar of zij de details van zijn privé leven kent, dat durf ik niet te zeggen. In ieder geval heb ík geen idee waar je het over hebt, want zij heeft mij er niets over verteld. Dat stotteren, bijvoorbeeld, dat heeft zij of voor het gemak verzwegen of gewoon niet opgemerkt. In dat geval maakt liefde maakt blijkbaar niet alleen maar blind maar ook eens doof"
"Ik gok het erop dat zij het gewoon niet weet. Of althans niet het hele verhaal. Eva is echt meestal overal van op de hoogte. Maar dit is iets waar Kris op let dat mensen niet achter komen. Laurens en mij vertrouwt hij wel. Maar nog denk ik dat ik meer weet dan Lau. En alleen omdat ik meer op kleine details let dan andere mensen en beter verbanden leg".
Intussen zijn we bijna klaar. We zoeken nog een goede plek voor de projector. Ik zie Stef af en toe  onopvallend schuin naar het huis kijken. Bij hem weet je nooit of er  iets aan de hand is of dat hij gewoon door elke kleine beweging in zijn gezichtsveld afgeleid wordt en aangespoord wordt om deze te analyseren en de bredere betekenis ervan bloot te leggen. Misschien wil hij gewoon kijken of de projector zo wel goed zit. Ik begin zelf van alles te zien en te bedenken dat er niet is, geloof ik. Dit huis lijkt omhuld door mysterie, alles prikkelt de zintuigen en triggert een nieuwe vraag. Het is duidelijk geen omgeving die je lekker onspannen kunt betreden.
"Denk je dat Kris het dan niet vervelend vindt als jij het er met mij over hebt? Je zei net dat hij je vertrouwt. Die vertrouwen moet je niet schaden, lijkt mij"
Daar is Stef even stil van.
"Ja, daar heb je een punt. Een goed punt zelfs. Maar als we dit samen willen oplossen, moeten we wel samenwerken en informatie delen, denk je niet? Misschien kunnen we het zien als een beroepsgeheim"
"Dat lijkt mij een goed plan. Ik wil gewoon niet dat jouw vriendschap met Kris onder druk komt te staan omdat jij mij dingen vertelt dat hij liever stil houdt. Ik beloof jou dat dit tussen ons blijft. Ik vind het niet leuk om voor Eva iets verborgen te houden, maar Kris moet zelf weten of hij het ooit met haar wil delen. Mochten zij ooit met elkaat durven praten"
"Maak je geen zorgen, wat dat laatste betreft, zorgen wij wel dat de gelegenheid zich voordoet, toch. Voor de rest, zal ik je een korte samenvatting geven"
Dan begint hij aan een verhaal over de familie van Kris en hoe dingen bij hem thuis aan toe gaan.
Zoals ik al begrepen had, is de moeder van Kris zwaar depressief. Zij is zelfs een paar keer opgenomen geweest in een inrichting. Volgens Stef gaan de geruchten dat zij in haar jeugd iets traumatisch heeft meegemaakt, maar niemand weet wat. Zij was van het type mooiste meisje van de klas. Stef heeft schoolfoto's van haar gezien. Zij viel erg op door haar uiterlijk. Zij was eerst het highschool sweetheart van de vader van Laurens maar kreeg daarna iets met de vader van Kris. Ik denk gelijk dat zij de reden is van hun ruzie maar dat is het volgens Stef niet. Dat gebeurde daarvoor al.
Kris zijn vader is een dominante man, wat men een narcist noemt. Eentje die zichzelf geweldig vindt en anderen overal de schuld van geven. Hij manipuleert en bespeelt de mensen om hem heen. Hij kan ook heel charmant zijn en niet iedereen ziet dat hij twee gezichten heeft. Thuis gedraagt hij zich als een tyran en hebben Kris en zijn moeder gewoon niets te zeggen. Van de buitenkant zien mensen alleen een perfect gezien. Mooie succesvolle mensen die het goed voor elkaar hebben. Maar als je het van binnen bekijkt zie je dat het maar een façade is. De schone schijn. Kris en zijn moeder leven eigenlijk in angst.
"Ik weet niet of die man fysiek gevaarlijk is, maar mentaal heeft hij zijn vrouw en zijn zoon helemaal onder de duimen. Het is niet gek dat zij flipt en Kris vroeger stotterde. Kris zijn vader is net zijn oom, je weet wel, de andere tweelingbroer, de opa van Marie. Die twee zijn eng"
"Ik denk niet dat Eva dat weet. Wat vreselijk. Je merkt er inderdaad niets van"
"Kris is qua uiterlijk het evenbeeld van zijn vader maar zijn karater heeft hij van zijn moeder. Zij zijn allebei zachtaardig en bescheiden. Nooit zullen zij die ouwe tegenspreken of in opstand komen. Ook lijkt hij op zijn opa, hij is vriendelijk en behulpzaam. Kris is gewoon een heel fijne jongen die de pech heeft dat zijn vader een eikel is die de boel terroriseert en zijn moeder allang de strijd heeft opgegeven"
"Dat is heel heftig. Hoe mensen dat kunnen verbergen ook. Op school zie je niets aan hem. Kris komt over als een zelfverzekerde mysterieuze "out of your league" hunk"
"Tja, hij is er in getraind niets te laten merken en mooie weer te spelen. Als je je hele leven je zo gedraagt wordt het vanzelf een tweede natuur. Die jongen zal pas zichzelf zijn als hij ver van huis zit of als zijn vader iets overkomt, hoe erg dat ook klinkt"
Ik zie hem intussen weer van die stiekeme blik naar het huis werpen.
"Is er iets? Je blijft die kant op kijken alsof iets aan de hand is"
"Heb jij niets gemerkt dan?"
"Nee, waar heb je het over?"
"Kijk dan heel voorzichtig. Zie je die raam daar boven? Die  helemaal links"
"Met de lichtblauwe gordijnen bedoel je?"
"Ja, die. Is er je niets opgevallen?"
"Nee. Ik heb er ook niet bewust naar gekeken. Wat is er? Zag je een zombie naar ons kijken of zo?"
Hij vindt mijn grap dit keer niet zo leuk.
"Nee, niet gelijk een zombie. Maar ik weet zeker dat ik die gordijnen een paar keer heb zien bewegen"
"Echt? Weet je het zeker? Het kan gewoon het kamermeisje zijn geweest, of de butler om te kijken of we echt goed bezig zijn"
"Ja, dat kan best, maar ik voelde me bespied. Iemand houdt ons in de gaten. Dit gevoel heb ik hier altijd. Alsof dit huis ogen en oren heeft"
"Heb je dan ooit iemand anders gezien dan de butler en het kamermeisje?"
"Ja, een keer een tuinman, maar dat is het niet. Er is hier iemand die stiekem kijkt en luistert, dat weet ik zeker"
"Of ben je gewoon te achterdochtig misschien? Os dat niet jouw tweede natuur?"
"Zou kunnen. Maar ik wil het wel zeker weten. We gaan de spullen netjes naar binnen brengen alsof niets aan de hand is en daarna gaan we samen dit huis verkennen"
"Ja hoor... als je me nu vertelt dat iemand ons in de gaten houdt, lijkt  dit me dus geen goed idee. Als iemand ons observeert dan weet diegene precies wat we doen"
"En dan nog? Moet hij of zij zich laten zien en weten we hoe het zit. Misschien is er wel een reden voor dat jij en ik hier zijn gekomen. Dit is misschien wat iemand wil"
"Dat lijkt me wel vergezocht"
Maar ik vergeet niet dat ik met iemand praat die het een aannemelijk idee vindt dat de tsunami van 2004 niet aan natuurgeweld toe te schrijven is, maar aan nucleaire proef door het Amerikaanse leger. Of gelooft dat Marylin Monroe door de CIA is uitgeschakeld omdat zij een verhouding had met de Amerikaanse President, dezelfde president die een jaar later niet zomaar door Lee Harvey Oswald is vermoord maar in opdracht van dezelfde CIA eventueel in samenwerking met wapenhadelaren omdat hij een einde wilde maken aan de oorlog in Vietnam !!! Als dat voor iemand de realiteit, dan kan het proma kloppen dat we hier zijn omdat iemand ons hiet wol hebben. Maar het liefst kom ik diegene niet tegen want Stef's theorieën blijven theorieën tot tegendeel bewezen is. Ik voeg gelijk toe:
"Okee, laten we gaan. Maar ik blijf niet wachten tot we gepakt worden. Je moet me beloven dat we gelijk weg zijn als iets gebeurt dat we niet vertrouwen"
"Is goed"
En zo keren we terug naar het huis. Voor het eerst voel ik mijn hart harder kloppen en vraag ik me af wat ons te wachten staat.