31 oktober

Het witte konijn

  Als wij met zijn vieren de grote zaal betreden, is het feest al volop op gang. Het eerste wat mij opvalt is de overvloedige versiering. Zowel het eten als het decor, alles is rijkelijk op het thema afgestemd en ik geef mijn ogen de kost. Op een lange oude eiken tafel met gietijzeren poten staan schalen met Halloween-snoepen in alle vormen en kleuren. Er staan lolly's met doodskopen die ik gelijk aan Stef wijst. Hij knikt gelijk terug en als wij langs lopen stopt hij gelijk een paar in een zak van zijn kostuum. Ernaast staan mini heksenketels met groene Haribo kikkers, dropspinnen en muizen. In een diepe schaal heeft iemand afgehakte vingers van witte marsepein op een hoop neergelegd, het geheel bedekt met aardbeien jam om het gruwel-effect te versterken. In oude wekpotten drijven bloeddoorlopen ogen in een lichtgele vloeistof die mij even doen huiveren. Wij kijken verwonderd en lachen zenuwachtig naar elkaar toe. Overal staan zilveren kandelaren met zwarte kaarsen. Aan het plafond hangen piratenspoken, skeletten in bruidskleren en vallen slierten spinnen rag en bebloede stoffen doeken. Langs een muur zijn glanzende bijlen en hakken vastgehangen en ik kan het niet laten mij af te vragen of deze toch maar niet echt zijn. Door de rode spatten op de witte muur en de stukjes nep haar en bloed die eraan vastzitten lijkt het net of iemand zojuist in een woedeaanval zijn vrouw en kinderen heeft afgeslacht. In hoek van de kamer herken ik de lijkkist. Dit maal ligt er een vampier in maar ik durf niet te kijken of het om een pop gaat. Misschien ligt er iemand in die wacht tot je dichtbij genoeg bent om je de stuipen op het lijf te jagen. De drie andere lopen er gedecideerd naar toe en schrikken zich wezenloos als Graaf Dracula in een snelle beweging opkomt en zich mijn mond open en sissende geluiden naar hen toe draait. Ik hoor Eva een kreet slaken en daarna in de lach schieten.

"Wat een engerd! Ik dacht echt dat hij op mij afkwam"

"Ja", zegt Stef, "het blijft wonderlijk. Je weet wat je kunt verwachten, en toch schrik je je wezenloos als dat gebeurt! Daarom houden mensen van Halloween. Jezelf bang maken is gek genoeg een van de leukste dingen die er is. Wij zijn allemaal op zoek naar sensatie!"

"Vanaf nu ben ik op mijn hoede", roept Eva terug "ik ben gewaarschuwd"

Kris lacht lief naar aar toe, wat een gek gezicht is gezien zijn woeste piraten schmink met littekens en zwaar aangezette ogen, en haalt zijn nep zwaard eruit.

"En anders, ben ik er om de volgende die mijn piraten liefje laat schrikken de keel door te snijden", spreekt hij uit op een manier waarvan wij allemaal voelen dat onder zijn gespeelde toon meer schuilgaat.

Door de schmink heen zie ik Eva's ogen drie keer zo groot worden en op haar gezicht tekent zich langzaam een verrast doch tevreden glimlach. Jaren verwachtingen en spanning vallen in een klap weg, nu Kris haar "zijn piraten liefje" heeft genoemd. Kris zelf lijkt een beetje geschrokken door zijn eigen bravoure en wacht ademloos tot iemand wat doet of zegt. Stef en ik kijken elkaar aan, althans Darth Vader draait zijn hoofd naar mij toe waardoor ik ervan uit gaat dat hij mij aankijkt, maar blijven zwijgen en uiteindelijk verlost Eva de arme Jack Sparrow, die tot zijn eigen verbazing onverwachts de door de jaren heen opgebouwde muren heeft laten vallen en in een onbewaakt moment meer heeft losgelaten dan hij normaal doet, en waarschijnlijk dan hem lief is.

"Hartelijk dank, mijn dappere metgezel. Met jou aan mijn zij weet ik dat ik vanaf nu nooit meer voor enige griezel of vijand bang hoeft te zijn. Dankzij jou zijn deze zeeën voor mij voor eeuwig veilig. We kunnen het ruime sop op en alle scheppen om ons heen buit maken!! Enteren!!!" roept zij theatraal.

Zij pakt vastbesloten Kris bij de arm, haalt haar eigen zwaard tevoorschijn en samen lopen zij beiden verder, gerustgesteld en zeker van hun zaak, alsof zij zo met elkaar de hele wereld kunnen veroveren, wat zij zonder twijfel ooit zullen gaan doen. Zoals altijd heeft Eva met haar flair en humor zichzelf en Kris uit een benarde positie weten te redden, en al doende heeft zij ook nog eens subtiel Kris het een en ander duidelijk gemaakt. Stef en ik wisselen door zijn masker heen een korte veelzeggende blik en lopen achter hen aan.