A Love worth waiting ✔

Chapter 4

FOUR

Stephen

Hindi ko maintindihan ang aking nararamdaman. Ang mga salitang iyon mula kay Senyora Antonina ay nakakapagpagaan ng aking kalooban. Pakiramdam ko ay nabawasan ang bigat na aking dinadala at kahit papaano ay lumuwang ang aking pakiramdam.

"Ayos na po ako senyora. Hindi po ako nagtanim ng sama ng loob sa inyo. Hindi po ako galit sa inyo at naiintindihan ko din po ang naging desisyon ninyo noon" nginitian ko siya saka niyakap. I assured her that i am fine and that everything will be alright.

"Ang naging pagkakamali ko ay ang hindi pagkilala sa iyo. I know my son saw something in you. Now i know why he loves you too much-" bumikig ang iba pang sasabihin ng senyora. Pain was all over her face.

Naiintindihan ko ang kanyang pinupunto lalo na kong paano niya ako tignan.

Pilit ang naging ngiti ko.

Maybe. Were really not meant to be senyora. Hindi ko na isinatinig ang nasa isip at nag aya na ang senyora sa loob ng mansiyon.

-

Nakaupo ako katapat ang isang napakagandang babae. Nakangiti siya pero pakiramdam ko ay isang plastic na ngiti lamang yun.

Andress looks formal. Tinanggal lang niya ang amerikana niya at hindi na nag abalang magbihis. Nakatupi ang manggas ng kanyang polong puti at niluwangan niya ang kanyang neck tie.

He looks so devilish. Dashing and hard to achieve.

Kahit seryoso siyang nakatitig sa brochure ng wedding gowns na dinala ko at ipinakita sa kanila ay ni hindi man lang nabawasan ang kanyang ka gwapuhan. I can't even take my eyes off him.

"so, what do you think iha" senyora Antonina asked.

"right. She's the one who wants you to be our wedding planner" nagkibit balikat ang babae. She's Melinda. Yun ang pakilala niya sa sarili niya. Hindi narin nag abalang ipakilala siya ni andress sa akin. Siya ang kusang lumapit at naglahad ng kamay.

Hindi ko magets kong bakit ang pormal nila ni andress sa isa't isa. Hindi ba nila mahal ang isa't isa?

Ni hindi nga tinapunan ng tingin ni andress si Melinda.

Si Donya Antonina naman ay kanina pa nakatitig sa akin. Malapit na akong ma conscious sa tingin na kanyang ibinibigay. Kapag nagsasalubong ang tingin namin ay ngininginitian ko nalang siya.

Palipat lipat kasi ang tingin neto sa kanya at kay andress.

"I want a black gown. Yung kagaya sa wildflower ni maja salvador. Have you seen it?" napataas ang kilay ko.

Ano eto? Revenge din ba ang motive ng kasal niya. Shocks. Karamihan sa mga couples na kliyente ko ay sobrang in love sa isa't isa at halos hindi mo mapaghiwalay.

I even see those love in their eyes. But the woman in front of me just stared at me. Her eyes are full of hatred and vengeance and then there was none.

Kahit naguguluhan ay pinilit kong ngumiti

"are you sure miss Melinda?"

"why wouldn't I be sure?" tinaasan niya ako ng kilay.

Malapit ng tumaas ang presyon ko. She isn't even excited to be wed. Pakiramdam ko panget ang kalalabasan ng wedding na gagawin ko. Gusto ko ng mag quit.

"Antonina said that you're the best in this field. So I'm counting on you. Ayokong pumalpak ang lahat ng magiging plano ng kasal ko" natulala ako hindi sa kong gaano ka intense at katapang ang mukha niyang nakatitig sa akin kundi kong paano niya tawagin ang senyora sa pangalan lamang neto.

Who is she?

Nang tignan ko ang senyora ay nakaismid lang eto.

Nasa magkabilang gilid silang dalawa ni andress at pinagigitnaan nila eto.

Isang kakaibang meeting ng bride, groom at wedding planner. Weird.

"so its settled then" nalipat ang tingin ko ky andress. Shit! Hindi man lang siya magrereklamo sa kulay ng magiging gown ng bride niya at kong paano tawagin ng babaeng mapapangasawa niya ang kanyang ina.

Black is a bad luck. From the very start I know this wedding will be a disaster. I knew it!

Biglang sumakit ang ulo ko.

Wala sa sariling napainom ako ng juice na nakalatag sa maliit na mesa. And then silence envelope us.

Nanatiling nagbubuklat si andress ng brochure. Mga bulaklak naman ngayon ang tinitignan niya.

Ni hindi siya nag suggest. Basta lang siya nakikinig. Hindi siya nagrereklamo. This meeting is bad luck for me. Hindi talaga maganda ang mangyayaring kasalan. There is no love in their eyes. Like it was like some business merging. My heart jump again.

Umasa ka penelope. May chance ka na. Napakurap ako. Nag malfunction na naman ang utak ko.

Ayoko talagang tumanggap ng wedding preparations na parehas na walang pagpapahalaga ang groom at bride. I cleared my throat

"so what's the motif? Location? Do you have any place or church you want to be wed with?"

"just do your work. Plan everything. Pag nagustuhan ko. Iyon na ang susundin naten" walang kagana-ganang sabi ni Mel. Napasandal ako sa aking upuan. Naiinis na ako. This really isn't what I like about couples. Huminga ako ng malalim. Tinitigan ko si Melinda.

Hindi nalalayo ang edad ko sa kanya. I think she's in her 30's. She's pretty in a strong way.

"I'm sorry. I didn't want to interfere. But are you sure you two is really going to get married?" call me nosy or chismosa. Hindi ko mapigilan ang curiousity ko.

Totoo naman talagang pakialamera ka penelope!

Tumaas ang sulok ng labi ni andress at tinitigan ako ng mataman. He crossed is arms on his chest at sumandal sa kanyang upuan. Nilapag niya ang brochures sa mesa. Ngumisi naman sa akin si Melinda.

"fixed marriage. Have you heard about it?"

"hmmn" tumango ako at ngumiti. I know para na akong baliw dahil nakangiti ako at seryoso silang nakatingin sa akin. Shit! Can't even help but to smile. Some fake smile! Gosh

"so you really going to hire me for this fixed marriage of yours?"

"your good in this field. Anastasia's will be famous not only here in the Philippines but also abroad. De Chavez Hotels, Casinos and other conglomerates. Hindi ba't magiging sikat ang pangalan ng boutique ninyo kong iko cover ninyo ang kasal ng isa sa tinitingalang businessman sa business world" nakatitig ako ky Melinda. She's smirking. Taas ang kilay at naghahamon.

I want to tell her I don't plan wedding without love or any attachments involve. I want my clients to be satisfied. I want them to feel love. But then again this is my work at wala akong karapatang makipag-away sa isang kliyente.

I sigh.

Tinignan ko din si andress. Mataman siyang nakatitig sa akin. Nag-iwas nalang ako ng tingin.

"right! Let's plan your wedding" sumusuko kong sabi, much better na mabilis ko etong maiplano at maipa schedule mas mabilis ang trabaho ko. Makapagpahinga ako ng maayos.

But then even if I wanted to just throw everything away at hindi isipin ang bagay bagay ay bumabalik parin sa pakiramdam ko ang kahungkagan at panlulumo. Nasasaktan parin ako. Even if I wanted to embrace andress and hug him. I don't have the strength to do so. Kong kilala niya lamang ako. Kong natatandaan niya lamang ako.

Magpapakasal parin siya. Hindi sa akin kong hindi sa ibang babae. Kahit walang love na involve ay wala siyang pakialam.

"mommy" napalingon ako sa isang batang kakarating lang. I think magka edad lamang sila halos ni Anthony.

Kumunot ang noo ko. Ang nakapaskil na ngiti sa aking labi ay biglang nawala nang tumakbo ang bata at tumatawang tinatawag si andress ng

"daddy"

"stephen" masuyong bigkas ni andress.

Ang my heart crashed for my son.