A Love worth waiting ✔

Chapter 39

Thirty-Nine

"a-andress"

Hinawakan ni andress ang braso ko. Mahigpit. Napalunok ako. Natetensiyon. Sobra akong kinakabahan.

"where the hell have you been woman!"

"lagring, patayin mo muna yang niluto mo. Tara dito tayo sa labas."

"hindi. Dito lang ako-"

"ano ba lagring. Mamaya ma Cardo ka jan. Tara na nga. Mag thithirdwheeling ka pa jan. Hindi bagay sayo. Matanda kana uy"

"ano bang sinasabi mo jan ha, Coco martin?"

Nilingon ko ang nanay at tatay na nagsasagutan. Panira sila. Kinakabahan na nga ako eii.

Tapos hinila na lang ni tatay si nanay. Nagpumiglas si nanay pero pinandilatan lang siya ni tatay

Binalik ko ang tingin ko kay andress. Nakatitig parin siya saken. His not even leaving his stare in me.

"I am asking you Penelope. Where the hell have you been?" I gulped . Napaatras ako nang dahan dahan siyang lumapit sken.

"j-jan lang naman ako sa kabilang kanto"

"Fuck! Youre just staying a few blocks from here. At ang tagal kitang pinaghahanap"

"ei malay ko bang tanga pala yung mga inutusan mo para – "

"Damn woman. Stop talking. I'm really angry right now. Alam mo bang galit na galit ako. Alalang alala ako. Shit!" tapos nagmura na naman siya ng ilang beses. Nakatitig lang ako sa kanya

Ngayon ko lang din napagmasdan na parang pumayat siya. Tapos may dark shadows pa sa ilalim ng mata niya. Parang hindi siya napagtutulog.

Wala sa sarili kong hinawakan ang kanyang mukha. Papunta sa ilalim ng kanyang mata.

"natutulog ka pa ba?"

"I am so worried. I've been looking for you all over. I am so worried." maemosyong bulong ni andress na kitang-kita ang paghihirap sa mukha. Nakakatusok na ang stubbles niya.

Bigla niya nalang iniwas ang mukha niya sken ng maramdaman ko sa aking kamay ang pag-alpas ng kanyang pinipigilang luha. Nilamukos ang puso ko sa nasaksihan.

Napapaiyak na tuloy ako. I see how pained he is.

Pinipigilan lang ni andress na hawakan at ipaloob sa kanyang mga bisig si Penelope. All those days that his been missing her felt like years. At ngayong kaharap niya na ang dalaga ay unti unti nawala ang sama ng loob niya. Ang pangungulila ay nababawasan. Walang ibang nais at gusto si andress kundi ang mayakap, mahagkan si Penelope. And make sure she's not gonna leave him again.

"uhhm. May sa-sabihin pala ako"

Hindi na nakayanan ni andress. He hugged pen tightly.

"I missyou babe. I miss you so much. Don't do it again. Don't leave me again. Mababaliw ako. Not again babe."

Penelope returned the hugged. Niyakap niya rin si andress ng mahigpit. Hanggang sa hindi niya na napigilan ang sarili. Umiyak siya. An overwhelming feeling.

Nagsama sama na lahat ng pakiramdam.

Lungkot. Takot. Pangungulila. Ilang minuto bago kumalas si pen sa pagkakayakap kay andress.

"I'm pregnant, andress."

"w-what?"

"buntis ako andress at ikaw ang ama?"

Humigpit ang pagkakahawak ni andress kay pen. Hanggang sa ang pagkagulat ay napalitan ng isang tawa. Ang tawa ay napalitan ng halakhak

"my God. You made me happy babe" and andress kissed Penelope fully. Dearly.

"do you love me?" tumango si Penelope. She already said it to him many times while they made love.

Wala na siyang ibang hinihiling kundi ang makasama si andress. Mula noon magpa hanggang ngayon

"can you do something for me?"

"what is it?" kinakabahan si Penelope. Naiiyak na naman siya habang napaloob sa mga bisig ni andress. Ang mga mata ni andress ay punong-puno ng pagmamahal na nakatunghay sa kanya.

Hinawakan ni andress ang tiyan ni pen. Ngumiti at hinalikan ang kanyang ulo

"will you marry me, babe?"

Naiyak si Penelope. That question. That question she's been dreaming from a long time ago. Ang tanong na gustong-gusto niyang itanong sa kanya ni andress.

Naiiyak na tinitigan ni pen ang nagsusumamong mga mata ni andress

"Yes, I'll marry you babe"

Humigpit ang yakap ni andress sa akin

"I love you , pen. I will always love you"

Loveis patient, love is kind. It does not envy, it does not boast, it is notproud.Itdoes not dishonor others, it is not self-seeking, it is not easily angered, itkeeps no record of wrongs. Love does not delight inevil but rejoices with the truth. 7 Italways protects, always trusts, always hopes, always perseveres. 1 Corinthians 13:4-7

A/n:

Thankyou sa mga nagbabasa ng kwentong eto. Please leave some vote and comment. Give me your feedbacks please. Thankyou so much.