Geen Vrijheid (voltooid)

Hoofdstuk 3

Adiya

Het is al een week geweest.

Een hele week.

Ik weet niet of ik dit ooit kan vergeten wat ik heb gezien... het heeft me een trauma gegeven.

Met Lina gaat het goed, of ja tenminste beter.

De doktoren zeiden dat het met mijn moeder ook goed gaat ze was gewoon door al dat stress flauw gevallen, en zei kon gelukkig wel mee naar huis maar Lina...

Ze zeiden dat ze een nachtje in het ziekenhuis moest blijven slapen van de dokteren, maar ik wilde Lina niet alleen laten.

Mijn moeder is bij Lina gebleven en dus was dat de eerste nacht dat ik niet met Lina samen in onze kamer heb geslapen.

Ik weet niet of ik zo verder wil leven, maar er blijft altijd een stukje licht hoe klein het ook is, in mijn hart die me vertelt dat het goed komt.

Diep van binnen weet ik dat het een lange tijd gaat duren totdat het echt goedkomt.

Zuchtend sta ik op van mijn bed en loop naar de badkamer.

Ik stap in de douche en neem plaats op het krukje, ik begin het kleine schaaltje in de grote betonnen bak met water te gieten het warme water over mijn lichaam.

Ik kijk naar mijn lichaam... ik ben gebroken en mijn lichaam... mijn lichaam zit vol met blauwe plekken en littekens.

Littekens die hij me heeft gegeven... ik heb de Koran vaak gelezen en sommige delen ken ik uit mijn hoofd maar nergens staat erin dat het is toegestaan om je kind te mishandelen.

Soms hoop ik dat hij naar hel gaat dat hij brand voor de dingen die hij ons heeft aangedaan dat hij boet voor de pijn die hij ons heeft gegeven de angst die wij in dit huis hebben.

Ik stap de douche uit en bekijk mezelf in de spiegel, ik ben zo gebroken van binnen en buiten.

Snel droog ik mijn ogen haren en loop naar beneden waar ik Idris aantref in de woonkamer.

"Kom." Zegt hij.

"Waarnaar toe?" Vraag ik.

Hij zucht en Mohammed loopt naar binnen, inmiddels komt Lina ook naar de woonkamer.

"Papa heeft het gebouw gekocht, het lijkt erop dat het nu van ons is." Zegt Mohammed.

"Van hem." Verbeterd Lina hem.

"Hij wilde toch de restaurant kopen niet het gebouw ernaast wat is dit voor een onzin" Zeg ik.

Idris en Mohammed staren naar de grond en er heerst een kille stilte.

"We gaan vandaag naar het gebouw en hij gaat mensen inhuren, willen jullie mee?" Vraagt Idris.

Lina en ik kijken elkaar aan en denken precies hetzelfde.

"Hebben we een keus?" Vraagt Lina.

Idris en Mohammed kijken elkaar aan, en we wisten allemaal wat ze dachten.

"Maar ik snap het echt niet hoezo koopt hij het gebouw naast het restaurant als hij het restaurant wilt kopen dit slaat toch nergens op?" Vraag ik brutaal.

"Yallah! jullie vader wacht al in de auto! Opschieten!" Roept onze moeder voordat mijn broers antwoord kunnen geven.

We lopen met zn allen naar de auto.

"Maar we hebben helemaal nog niet ontbeten!" Zeg ik.

"We kunnen bij het restaurant ernaast wat eten kopen" Zegt Idris en kijkt naar Mohammed.