Geen Vrijheid (voltooid)

Hoofdstuk 13

          

Adiya

Hij zucht en we staan op en lopen naar boven.

Maar wanneer ik de deur openmaak van de logeerkamer krijgen we de schrik van onze leven...

"NESIM BEL DE AMBULANCE NU!" Schreeuw ik.

Ik ren naar Fahima en sla haar zachtjes op haar wang in hoop dat ze wakker word.

"Ja hallo... Kom zo snel mogelijk naar straat '....' er ligt een zwangere vrouw op de grond en ze word niet wakker" Hoor ik Nesim zeggen.

"Fahima Fahima lieverd word wakker!"

***

Het is al een uur geweest en Nesim en ik wachten op de uitslag van de dokter.

"Mevrouw Fahima '......'" Horen we een dokter zeggen.

We knikken en lopen naar hem toe en vragen wat er met haar is.

"Ze is flauwgevallen door de stress dat is normaal wanneer je zwanger bent we willen wel dat ze vandaag en morgen nog veblijft in het ziekenhuis maar overmorgen mag ze als het goed met haar is naar huis"

Nesim bedankt de dokter en ik loop alvast naar de kamer van Fahima.

Als ik binnenloop zie ik Fahima met een draad in haar arm waar bloed door een uitgaat en uiteindelijk in de bloedzak beland.

Bloed was nooit mijn favoriete iets om naar te kijken...

Ik loop naar haar toe en ze glimlacht zwakjes en ziet er moe uit.

"Gaat het lieverd we waren doodongerust!"

"Ja... ik heb het al vaker meegemaakt maar vandaag voelde de pijn gewoon 100x erger maar het komt wel goed"

"Inshallah... ik kreeg een hartaanval toen ik je zag" Lachte ik.

Ze lacht zachtjes mee.

"Het spijt me Adiya"

"Voor wat zuster?"

"Ik vertrek zodra ik ontslagen ben uit het ziekenhuis-"

"Dat hoeft niet je blijft bij ons" Hoor ik een stem achter me zeggen.

Ik draai me om en zie Nesim achter me staan met een bos bloemen in zijn handen.

Ik loop naar hem toe, pak zijn hand en glimlach naar hem.

We lopen naar Fahima toe en we kijken elkaar aan.

Ze sluit zachtjes haar ogen en valt in een diepe rustgevende slaap.

'Ik hou van je' miem ik naar Nesim.

'Ik meer van jou' miemt hij terug.

***

Daar staan we dan... in de nieuwe kamer van het kind dat van Fahima en Nesim is maar ik zal opvoeden en van zal houden voor de rest van hem/haar leven en de mijne.

Ik laat een traan vallen door de gedachte dat ik een kind ga opvoeden waarvan ik nu al zielsveel hou.

Ik voel dat ik zachtjes word gekust in me nek... opnieuw en opnieuw.

Ik geniet van het moment en draai me dan om.

Ik kijk naar een grijnzende Nesim en geef hem een lange kus op zijn mond.

"Kuch-kuch" Horen we achter ons.

We draaien ons om en zien Lina staan.

Inderdaad Lina... Ze heeft vakantie en logeert bij ons.