Geen Vrijheid (voltooid)

Hoofdstuk 18

          

Adiya

Kots misselijk ben ik en verschrikkelijk duizelig.

Zou mijn moeder gelijk hebben?

Zou ik haar een volgende kleinkind geven?

Zou IK zwanger zijn van een kind/kinderen van mij en Nessim.

"Lieverd laten we naar een dokter gaan en kijken of je een kind hebt want die zwangerschap testen moet je niet geloven" Zegt mijn moeder.

Ik knik en Lina pakt de telefoon en toets de nummer van de dokter in.

"Hallo... Adiya Youssef... nu... hetzelfde" En ze hangt op waarnaar ik haar vragend aankijk.

"We kunnen nu gelijk naar de dokter gaan en kijken of je zwanger bent"

Ik voel vlinders in mijn buik... ookal is vandaag een slechte dag voor me voel ik me gelukkig om alleen maar aan te denken dat ik zwanger zou worden.

Oh.... Wat mis ik Mijn vader, Mohammed en Samira.

Ze waren mijn familie en zijn er nu niet meer...

Ik mis ze vooral op de speciale momenten bijvoorbeeld nu zou Samira helemaal enthousiast zijn en ook nog is met haar kind of misschien wel kinderen...

En mijn vader... misschien was hij niet de beste vader maar ik leerde hem kennen en heb zijn zwakke punten gevonden die heel gevoelig lagen.

Maar alsnog zou ik hem willen vertellen dat nu... op dit moment dat ik misschien zwanger ben en hem opa weer zou maken.

Het doet pijn maar we moeten verder leven, door gaan.

***

De radioloog doet een koude gel op mijn buik en wrijft het door mijn hele buik.

Ik pak Lina's en mijn moeders hand vast, de radioloog doet een lang apparatuur op mijn buik en draait ermee.

En dan zie ik een kleine eitje... zo mooi lief onschuldig en zo... klein en gevoelig.

Ik huil als ik naar mijn kindje kijk met Lina en mijn moeder.

"Het is zo mooi" Zegt mijn moeder.

"Je wordt de sterkst mooiste en geweldigste moeder van de wereld Adiya geloof me" Zegt Lina vervolgens.

Ik geef ze alletwee een knuffel en kijk naar de echo van mijn kind.

"Nou u heeft tot nu toe een gezond kind van 1 maan" Zegt de radioloog.

Ze loopt weg en kom terug met de echo foto's ze knikt en ik glimlach breed.

"Ik heb een baby" Zeg ik met tranen in mijn ogen van vreugde en enthousiasme.

Mijn moeder begint hard te joelen en we kijken elkaar allemaal blij aan.

Ik heb een kind....

Geloof me Adiya misschien hou je wel van kinderen maar ze zijn niet makkelijk en je moet ze 24 uur beschermen en onderhouden een kind van 3 en nog een baby.

Pas op met wat je nu zegt want later zul je spijt Krijgen.

***

Mijn broer is thuis met Nessim en Aras.

Het is rond etenstijd en ik wil ze tijdens het toetje vertellen dat ik zwanger ben.

Ze lopen depressief naar de keuken waar het eten klaar is.

Sinds de dood van Mohammed en Samira zijn ze alledrie zo.

Wanneer het eten klaar is brengen Lina en mijn moeder alles maar binnen terwijl ik een taart met in grote letters baby heb staan naar binnen en doe om hun drie slabbertjes om hun heen.