Geen Vrijheid (voltooid)

Hoofdstuk 23

          

Adiya.

Destiny is for losers.

It's just a stupid excuse to wait for things to happen instead of making them happen.

~Blair Waldorf

***

Ik maak Nora en mezelf klaar om te vertrekken naar de radioloog.

Ik doe Nora's haar in 2 vissengraat en zet mijn hoofddoek goed.

We trekken onze schoenen aan en lopen naar de auto.

Mijn moeder en Lina komen ook mee en Nessim ook.

Hij was eerst boos over dat ik die deal maakte met Amine en Nora.

Maar vond het uiteindelijk goed.

Ik snap niet waarom hij zo'n grote ego heeft.

Maar ik ging daar niet op in anders zouden we ruzie krijgen en daar had ik echt geen zin in ik was al misselijk genoeg.

En hij heeft ook alles aan mijn familie verteld... dat Nora zijn dochter is en ook van Fahima.

Iedereen was eerst boos maar daarna lieten ze het maar want uiteindelijk is Nora alsnog mijn dochter.

Maar Aras en Idris zijn nogsteeds boos tegen hem...

Maar ik praat wel met ze maar laatste tijd doen ze veel werken maar ik snap niet waarom we hebben geld genoeg.

Maar ik vertrouw ze en ik weet dat zij weten wat ze doen.

"Oké is iedereen klaar?" Vraagt Nessim.

We knikken allemaal en stappen in de auto.

***

"Mevrouw Youssef u bent aan de buurt"

Ik loop nerveus naar de radioloog en schud hem een hand en dat doet de rest ook.

We gaan naar binnen ik mag gelijk plaatsnemen op het bed.

Ik neem plaats erop en doe mijn shirt omhoog.

De vrouw doet er een koude gel op mijn buik en wrijft het over mijn gehele buik

Ze doet dan een apparaat op mijn buik en via het beeld zien we mijn baby...

Mijn mooie mooie kleine baby...

Ik begin te huilen van vreugde en ik zie iedereen lachen.

"Owh mooie kleine baby" Giegelt Nora.

We lachen allemaal om haar opmerking.

"Willen jullie het geslacht weten?" Vraagt de vrouw aan Nessim en mij.

Ik kijk hem aan en hij glimlacht.

"Dat is aan haar de keuze"

Ik draai me om naar de vrouw en knik.

Ze draait nog eventjes rond.

"Gefeliciteerd het is een meisje"

Ik begin te huilen en lachen van vreugde.

Er komt een flashback bij me op...

Flashback

Ik neem plaats naast haar maar xe kijkt nog steeds voor zich uit.

"Ik zij tegen je dat je voor je geliefde moest vechten en dat heb je gedaan Adiya" Zegt ze met een trotse glimlach op het laatst.

"Je was in mijn leven daarna mijn dromen en nu weer mijn leven waarom...?" Vraag ik onzeker.