Geen Vrijheid (voltooid)

Hoofdstuk 21

Fahima

Isn't it sad...

When you get so much hurt...

You can finally say...

And you can say...

"I'm used to it"

***

"Amine luister ik moet ernaar toe ik moet weten hoe het met hun gaat!" Zeg ik boos naar Amine.

Ik moet terug naar Kobani om te kijken hoe het met hun gaat of zo nog leven of niet na die aanslag...

"WAAR WAS JE DAN IN DIE 3 JAAR TIJD HÈ!?"

"IK WAS BEZIG MET GELD VERDIENEN OM JULLIE TE ONDERHOUDEN"

"DAT IS MIJN WERK"

"VERTEL ME NU VOORDAT IK KWAM WAS ER NIKS IN DE KOELKAST NU IK KOM HEB IK WAT ETEN IN DE KOELKAST GEZET JULLIE KUNNEN NU NORMAAL ETEN EN HET HUIS IS SCHOON"

"GELD MAAKT TOCH NIET GELUKKIG ALLAH IS MET ONS EN ALS ALLAH DIT WILT DAN WILT ALLAH HET EN WAT VOOR WERK DOE JE DAN!"

Ik ben stik en kijk hem boos aan.

Hij weet wat voor werk ik voor hun deed...

En hij weet dat ik elke ochtend huilend thuis kwam.

Omdat ik het moest doen voor het geld, ookal wilden zij het niet.

Het was het enige wat we konden doen om meer geld te verdienen.

Anders zouden we dood gaan aan alleen maar honger... net zoals Youssef.

Ik ren naar boven en doe al mijn spullen in mijn grote koffer.

Ik pak nog een koffer en zet alle spullen van Nora erin.

Nora komt de kamer binnen en kijkt me met grote ogen aan.

"Wat doe je..." Zegt ze zachtjes.

Ik kijk haar aan.

"We gaan weg" Zeg ik snel.

Ze loopt naar me toe en pakt alletwee mijn handen vast.

"Adem in en uit"

Ik adem in en uit, maar of het helpt...

"Ik moet naar ze toe ik moet weten of ze oké zijn Nora..."

Ze knikt.

"Maar Fahima ik kan niet mee... dat moet je begrijpen in deze afgelopen paar jaar heb ik hier veel opgebouwd en als ik nu weg gaan is alles voor niks gebeurd"

Ik knik begrijpelijk maar ergens voel ik me weer alleen, dat zelfs mijn bloedeigen zusje niet met me wilt zijn.

"Ik ga maar Norah hier..."

Ik pak uit de koffer 3 kwart van mijn geld en geef het aan haar.

Ze kijkt met grote ogen naar de stapel brieven.

"Woow dat is veel-"

"Geld ja ik weet en gebruik het goed inshallah kom ik snel terug"

"Inshallah" We knuffelen elkaar sn ik geef haar en kus en loop met mijn grote koffer naar beneden.

"Fahima" Hoor ik Amine achter me zeggen net wanneer ik wil vertrekken.

Ik draai me om en zie een verdrietige Amine.

"Ga asjeblieft niet weg... ik smeek het je het is te gevaarlijk ik wil jou ook niet verliezen"

"Ik hou ook van jou... en als het niet nodig was zou ik niet gaan... maar dit is heel belangrijk en ik kan hij niet laten zitten"

"Wie zijn die mensen"

Ik glimlach alleen maar ik de gedacht van die liefde behulpzame Adiya en die koppige Nessim en dan als volgt mijn lieve mooi dochter Nora.

"Ik leg je het uit als ik terug kom en zo niet... dan vertelt Nora het wel"

"Zeg dat niet je komt sowieso terug inshallah" Hij trekt me in een knuffel en ik voel zijn tranen op mijn schouder.

"Ik hou zoveel van je Amine"

"Ik wil je niet kwijt ik hou te veel van je asjeblieft ga niet weg"

"Ik kom terug... ik kom terug dat is en belofte en zo niet... dan zien we elkaar inshallah boven"

***

Voordat ik uit de bus stap doe ik nog snel mijn niqaab aan en stap uit de bus.

Ik pak vervolgens mijn grote koffer en sms Nora en Amine dat ik ben aangekomen.

Ik weet de weg nog naar hun huis, maar het is te ver om te lopen dus ik pak een taxi.

Uiteindelijk stopt er taxi en stap ik in.

Het is een man met lange baard een kleine bril en een groot hoofd.

"Waar naar toe" Zegt hij afkeurend Waneer hij mij alleen ziet.

"Naar straat "..." astublieft oom"

Hij brengt me ernaartoe en ik betaal het geld dat gewoon te veel kost maar oké.... ik zeg er niks over.

Ik stap de auto uit en loop zachtjes naar de deur.

Ik draai me om en zie nogsteeds de taxi daar staan.

Raar...

Ik sms nog snel Amine en Nora via een groep.

Amine Nora ik ben hmdl veilig aangekomen in de stad en nu bij het huis ik wil jullie alleen maar vertellen dat als ik er niet meer ben... dat ik altijd al van jullie heb gehouden en dat Mama Papa Youssef en Hicham en natuurlijk ik altijd al trots op jullie 2 waren jullie waren zo sterk en zagen in alles hoop en ik wil jullie gewoon vertellen dat ik zo trots op Jullie was, ben, en dat altijd al zal zijn waar ik ook ben.

Ik hou van jullie en moge Allah jullie zegenen met alles wat jullie willen...

Fahima.

Ik verstuur de bericht en klop op de deur.

Opeens hoor ik achter me iemand schreeuwen.

"ALLAHOE-AKBAR!" Ik draai me in een fractie om en zie de taxichauffeur staan en hij heeft een rode knop in zijn handen.

Ik begin te huilen en smeek hem om het niet te doen.

Ik huil hard , ik steek mijn vinger op en spreek de shahada hard uit.

"Eshhedoe an laa ilaha illallah, wa eshhedoe enna moehammaden abdoehoe wa rasoeloeh!"

Maar dan... Hij drukt op de knop.

Ik sluit mijn ogen... en alles wordt zwart...

***

Meskien Fahima...

Ze heeft het helaas niet gered...

Ik weet sommige mensen gaan me haten maar sommige mensen zijn me dankbaar.

Schrijf je mening in de reacties (domme meningen hoef ik niet te lezen hou die maar voor je😂)

Ik moet jullie wel helaas melden dat ik het hoek afsluit bij hoofdstuk 25 ongeveer.

En misschien komt er een tweede boek...

Zoals ik al zij schrijf je mening in de reacties en tot de volgende keer😉

Xoxo ~Solien❤😘🌹