Geen Vrijheid (voltooid)

Hoofdstuk 22

          

Adiya.

People come,people go.

Goodbyes come but in the end there is one true love story.

You and Allah

***

We kijken allemaal rustig naar het nieuws en praten met elkaar.

"Er is gister opnieuw een bomaanslag gepleegd in Kobani in de wijk "...." er zijn 400 mensen overleden en de bom ging tot 5 km ver"

We kijken allemaal met grote ogen naar de tv.

En zien ons huis langs komen die helemaal in Brand is.

Ze laten ook zien welke doden er zijn en tot mijn schrik.

Ik begin hard te huilen en Nessim trekt me in een knuffel.

"Nee Nessim dat kan niet... dat mag niet ya rabbi!"

Hij sust me zachtjes maar ik blijf door huilen.

"We zijn uiteindelijk hier... het maakt niet meer uit over het huis het belangrijkst is dat jullie in leven zijn" Zegt mijn moeder.

"Het gaat niet om het huis.... het is Fahima..." Zeg ik hard huilend.

Iedereen kijkt me verbaasd aan.

"Wie is dat?" Vraagt Idris.

"Ze was een goede vriendin was ons" Zegt Nessim.

"Gecondoleerd" Zeggen ze en geven ons een knuffel.

Ik ren maar boven en pak een foto van mij Fahima en Nora...

Oh wat was ze toch zo mooi mashallah...

En wat was ze toch behulpzaam en zo erg veranderd.

Toen ze aankwam bij ons huis was ze iets en toen ze vertrok was ze iets.

Ik aai over mijn buik als ik moet denken aan de grote buik die zijn kreeg en begin te snikken.

Zij kan het niet zien...

Nora komt mijn kamer inenten en wanneer ze mij ziet snikken knuffelt ze mijn benen.

Ik hurk op de grond en trek haar in een goeie knuffel.

"Mama waarom huil je?"

"Er is een goede vriendin van me overleden... weet je ze kende jou heel goed"

"Echt waar?" Vraagt ze verbaasd.

"Ja en ze hield zoveel van je en jullie lachte altijd wanneer jullie elkaar zagen"

"Hoe zag ze eruit?"

Ik laat haar de foto zien en wijs naar Fahima.

"Ze heette Fahima"

"Wat en mooie naam" Zegt ze lachend en geeft mij een dikke kus op me wang.

"Ik hou heel erg van je mama"

Ik voel een steek in mijn rug.

Ik ben niet eens haar echte moeder en haar moeder is gister dood gegaan...

Moet ik het haar vertellen?

Of later...

Ik bedoel ze is nog jong...

"Ik hou veel meer van jou schatje"

"Mama zullen we spelen"

Ik voel me helemaal niet lekker en morgen moeten we de echo doen van mijn baby....