Een zware stem maakt me wakker.
Een gevoel van angst overvloed me wanneer ik om me heen kijk. Waar ben ik?
Het stinkt, overal is rook en ik kan niet goed zien. Zand bedekte mijn lichaam en in de verte kon ik de zee zien.
"Hallo? Gaat het? Wie ben jij, wat is er met je gebeurt?" Vraagt de onbekende man.
"W-waar ben ik?" Vraag ik wanneer ik dode lijken om me heen zag.
"Antalya..." Zegt hij, en doet alsof ik had gevraagd wat een plus een is.
Ik kruip bang weg, maar een zware gewicht op mijn lichaam houd mij tegen.
Dan herinner ik me alles weer.
Ik kijk naar waar de gewicht vandaan kwam, en voelde mijn hart breken in stukken.
Mijn twee kleine meisjes lagen in mijn handen. Ik schudde ze een beetje, maar ze werden niet wakker.
Tranen vormden in mijn ogen en ik liet een schreeuw van verdriet los.
Mijn babys zijn dood, al mijn dromen, toekomstige herinneringen met hun verdwenen.
"Nora! Farah!" Schreeuwde ik.
Ik bleef doorhuilen, snikken, schreeuwen. Door en door.
JE LEEST
Geen Vrijheid (voltooid)
SpiritualDe 20 jarige Adiya woont samen met haar tweeling Lina, twee van haar vier broers; Idris en Mohammed en natuurlijk met haar ouders in een grote huis in Kobani. De omstandigheden in huis zijn niet het beste sinds haar moeder erg ziek is en haar drankz...
