Sevmeyecek Sus Artık!(1.Kitap)

24.Bölüm

'İhanet ?'

Dedim sorarca.Kafam gittikçe karışıyor kalbim hızlanıyordu.Bir fal için fazla şey biliyordu.Korktuğum kısım ise diğer söylediklerinin çıkmış olmasıydı.

'Gel.'

Yanına çağırdı.Rahatsızca oturduğum , sandalyeden kalktım kadının yanına gittim.Eliyle suyu gösterdi.

'Odaklan.'

Her ne kadar zor olsa da bunu yapmaya çalıştım.O an bir görüntü belirdi.Ardından bir ses işittim.

'Yapmamalıyız.'

Suya daha çok odaklandım.Şuan dış dünyada değildim.Görkem ve ben vardım.Ama ruhum o bedenin içinde değildi.Ben yalnızca hayalet bir izleyiciydim.

'Yapmamalıyız.'

Dedi Görkem benim ile aramda santimler varken.Ona daha çok yaklaştım.

'Hayır yapmalıyız.'

Dudaklarımı onun dudaklarına hapsetmiştim.O beden onu öpüyordu fakat ruhumun ne hissettiği hakkında en küçük bir fikrim yoktu çünkü ben o kız değildim.Ben yalnızca bu dizinin izleyicisiydim onlar ise oyuncuydu ve benim dizinin gidişatı hakkında hiçbir etkim yoktu..Onlara bakmaya devam ettim.Dudaklarımın cız ettiğini hissettim.Elim dudaklarıma gitti yanıyorlardı.Yalasamda kavuran ateş geçmemişti.Görkem dışı ben olan kızın alnına alnını dayadı.

'Efe ne olacak?'

Diye sordu.

'Umurumda değil olacaklar.'

Bu ben değildim.Ben bu kadar yüzsüz ve aşağılık olamazdım.Hele bunları söyleyebilecek kadar cesur hiç değil.Görkem'in elini tuttum.Bir an kendi bedenimi hissettiğimi kıskandım.O dokunabiliyordu o ele fakat ben hissedemiyordum.

'Doğru değil.'

Dedi Görkem kafasını olumsuz anlamda sallarken.

'Bu yaptığım hayatımdaki en doğru şey.'

Dedim emin bir sesle.Ben Görkem'in gözlerine bakarken konuşamazken bu beden emin bir şekilde konuşuyordu.

'Ama şimdi sevgilinin yanına dönmelisin.Nede olsa doğum günü çocuğu.'

Diyen Görkem hafif bir kinaye kullanmıştı.Üzgünce dudaklarımı büzdükten sonra parmak uçlarıma yükselip yanağına öpücük bıraktım.Ardından kulağına fısıldadım.

'Onun sevgilisi olabilirim fakat sana aidim.'

Ardından Görkem'in elini alıp kalbime koydum gülümsedim.

'Bu kalp yıllardır senin için çarpıyor sevgilim.'

Elini bırakıp Görkem'in yanından uzaklaştı.Bir anda sessizlik gitmiş yerine müzik gelmişti.Etrafa bakındım.Bir kaç kişinin önünden geçsemde beni fark etmiyorlardı.Gerçektende hayaletten bir fakrım yoktu.Bedenimi gözlerimle aradıktan sonra kafasını Efe'nin göğsüne yaslamış olarak gördüm.Yavaşça onlara doğru yaklaşırken bir şeyler konuşuyorlardı.Duymalıydım daha da yaklaştım.Efe bedenimin kulağına doğru eğildi.

'Seni seviyorum.'

Gülümsedim.

'Bende seni.'

Yanağına öpücük kondururken birden herşey kayboldu.Etraf karardı.Ve ben tekrar başladığım yere döndüm.Entel kadının yanına.Kadın sim siyah gözlerini gözlerime dikti.

'Olacakları gördün.Değişeceksin.Tam bir sürtük olacaksın ve unutma kınadığın o kızlar gibi olacaksın.İçin her ne kadar iyi olursa olsun dışın içini bastıracak.Aklın yerine arzularınla devam edeceksin.'

Bir anda tekrar her yer karardı.Gözlerimi açmaya çalışsam da gözlerim karanlığa hapsolmuştu.Bağırmaya çalışıyordum fakat olmuyordu.Çırpınsamda bir şey ifade etmiyordu karanlık beni hapsetmişti.Biri ismimi söyledi.Ses çok tanıdıktı yavaşça sesin sahibini fark ettim.Ses ablamındı.Yoksa o kadın beni öldürmüş müydü?Bir ses daha duydum küçük bir kız çocuğunun sesiydi.

'Herkes kendi karanlığında kaybolur.'