Sevmeyecek Sus Artık!(1.Kitap)

41.Bölüm

Çünkü iki kişi sır saklayabilir

Ama eğer onlardan biri ölüyse…

Şimdi olamazdı her şey güzelken birisi gelip bozamazdı. Bozdurtmazdım! Sırada oturmuş tırnaklarımla ritim tutuyordum. Delicesine korkuyordum Görkem i kaybedemezdim.Elimde ki zarfa baktım.

'Görkem e söylemeliyim Hayır soylememeliyim. '

Zarfı sıraya fırlattım ve elimi başıma yasladım. El yazısını tanımamam için bilgisayardan çıkarılmıştı yani bu kişi tanıdığım birisiydi. Ama kim olabilirdi ki? Hayatında Belirsizlik ten nefret eden birisi olarak sürekli belirsizlikler ile yaşamıştım. Acaba Görkem beni sever mi? Acaba beni fark eder mi? Acaba güzel olabilecek miyim? Acaba kilo verebilecek miyim? Ve şimdi tam da tüm belirsizlikler bitti derken bir belirsizlik daha eklenmişti.Acaba bu kişi kim? Tek başıma çözemeyecegimi anlayınca Görkem e mesaj attım

'Arkada ki bankalara gel acil fazlasıyla acil!'

Sinirle sıradan kalktım ve hızlıca sınıftan çıktım herkes öğle yemeği nedeniyle ya dışarıdaydı yada kantinde. Buda bir avantajdı. Onunla ilk gün konuştuğumuz bankalara ilerlerken arkama baktım. Bundan sonra rahatça yuruyemeyecegimi biliyordum hayır bu paranoyaklık değildi açıkça beni veya bizi takip eden birisi vardı. Kendimi banka atarken tekrar etrafta göz gezdirdim. En fazla bir dakika sonra Görkem geldi.

'Bu kadar acil olan ne?'

Zarfı önüne attım. Açtığında kaşlarını çattı.

'Ama bu.'

'Sıramda buldum oysa o gün orada kimsenin olmadığına emindim. '

Gözleri ileriye daldı. Kafasında birşeyleri tartıyordu ve bunu bana söylemeyecekti bundan adım kadar emindim.

'Sesli düşünmeye ne dersin? '

Diye inledim. Bana baktı.

'Sence kim olabilir ?'

Aptal mısın bakışları gönderdim bilsem neden uğrasayım ki çoktan saçlarını yolmuştum.

'Kimse işini iyi yapıyor yazıyı bile tanınmamak adına kendisi yazmamış'

ℒღ ℒღ ℒღ ℒღ ℒღ ℒღ

Sinirle ayağımı sallıyordum.Yemek yemek bile suç doğrusu şu sıraya bakılırsa. Gözüm Mert lerin takıma takıldı yalnızca üç yer boştu.Mert, Görkem ve Merve. Bir kaç saniye gözlerimi açtım Görkem ve Merve. Yoksa Merve daha ileriye mi gitmişti benim gibi bir bakar kör bile fark ettiyse herkes o boş yerleri fark edebilirdi.Bu kız hiç bir zaman akıllı olmamıştı ki .

Bir kaç adım atmışken sıranın başına yaklaşmamla birlikte zaferle gülümsedim.

'Sonunda. '

Diye fısıldadım Ceyda ya.

'Başa gelen çekilir gülüm. '

Gözlerimi devirdim ve önüme döndüm sonunda önündeki iki kişide bitmişti ve sıra bana gelmişti tam tepsisi alacaktım ki birisi elini uzattı hızlıca kafamı elin sahibine çevirdigimde Mert i gördüm. Kaşlarım çatıldı.

'Ne yapıyorsun? '

Sırıttı.

'Yemek alıyorum. '

'Hadi canım. '

Dedim kaşlarımı kaldırarak.

'Evet canım ya.'

Sinirle elimi belime koydum. Salladığım tek bacağım ve belimdeki elimde kavgacı kadınlara benzediğimi farkındayım.

'Şimdi ne yapacaksın biliyor musun? '

'Ne yapacağım? '

Sinirle  güldüm.

'Sıranın sonuna geçeceksin ve sırası bekleyeceksin ayrıca yemeğimi bana vereceksin'

Sırıtışı biraz daha büyüdü.

'Eee yapmazsam? '

'Her zaman dizilerde ve kitaplarda okuyup özendiğim şeyi yapacağım'

'Beni öpücüksin öyleyse. '

Güldüm ve ona yaklaştım bir kaç göz bize dönmüştü ama fazla olmadan diğerleri de bakanların dürtüşüyle bize döndü. Mert in tepsiyi tutan  elini tutum ve ters çevirip yere yapışmasını sağladım ve o yüzünü yere çarparken alayla fısıldadım.

'Ben seni değil sen yeri öpeceksin'