Hij brak me keer op keer.

48

'Laten we even wandelen, ons eten laten zakken' vroeg Bilal. 'Safe is goed, lego' zei ik. We waren in een soort van drukke straat, maar gezellig druk, snap je. Er liepen veel mensen, sommige zaten buiten gezelschapspelletjes te spelen, sommige verkochten kleine prulletjes en schreeuwden voor reclame te maken, sommige vroegen of je een kameel-toer wou maken, jaja mensen welkom in Marokko. 'Kom eens, dit wil ik eens zien' vroeg bilal en hij trok me mee. Hij bleef staan bij een vrouw die sleutelhangers verkocht. Hij nam er eentje en betaalde die. 'Voor jou' zei hij en duwde het in men handen. 'Wat? Waarom?' Zei ik verbaasd. Ik bekeek het, het was een hartje met erin gegrafeerd ~Yousra~ in het arabisch geschrift. 'Klein cadeautje, mag toch' lachte hij. 'Dat is zo lief, maar moest niet haha' lachte ik. 'Nee wollah is helemaal geen probleem, ik ken je pas en heb al fantastische dingen met je meegemaakt, heb er een nieuwe vriendschap gratis bij gekregen' zei hij. 'Zotte vriendschap' knipoogde ik. We lachte en praatte nog wat en na nog even gewandeld te hebben, gingen we weer richting home.