Hij brak me keer op keer.

75

Toen we eindelijk aankwamen bij het restaurantje waren we letterlijk een uur verder. Wollah ik had zelfs geen honger meer. Men voeten waren kapot en ik voelde ze niet meer. We bestelden ons eten en drinken en begonnen eraan. Ik wou eerlijk gezegt echt naar huis toe. Ik was zooo moe en had men bedje echt nodig. 'Hoe gaan jullie naar huis' begon ik. Het was echt stil aan tafel woow. 'Yassir heeft auto' antwoorde Walid. 'Jullie?' Ging hij verder. 'Trein, want zo zijn we ook gekomen' antwoorde ik. 'Je kan met ons meerijden?' Zei Walid en hij keek naar Yassir's blik. We keken nu alle 3 naar Yassir, wachtend op zen antwoord. 'Ja hoor, dat mag zeker' zei hij. 'Oh thanks' zei ik. Beter voor ons. Zo worden we afgezet voor onze deur in plaats van op het station. Mhm even later verlieten we het restaurant en we liepen naar de auto. Ik was zo moe, ik kan zelfs niet tellen hoevaak ik al gegeeuwd heb. Dit was for real een geslaagd dagje, maar het kon beter.

In de auto zette Yassir als eerst Walid thuis af. We namen afscheid en hij reed door. Ergens hoopte ik dat hij nu mij thuis zou zetten, zo moest ik die awkward moment niet meemaken om alleen met hem in de auto te zitten. Maar neen hoor, het was te mooi om waar te zijn. Hij nam de baan naar oumaima's huis. Toen we ook voor haar deur aankwamen namen we afscheid. 'Ik stuur je later' riep ze. 'Doen!' Zei ik terug. 'Wil je vanvoor komen zitten?' Vroeg Yassir naar me. Ik zat natuurlijk op de achterbank. 'Ik zit hier goed hoor' zei ik. Dit voelde zo raar aan omg. Dit wou ik dus vermijden. 'Ik wil eigenlijk met je praten, dus wil je hier komen zitten aub' hij klonk erg serieus. Zo overdreven serieus dat ik zelfs al helemaal niet meer vanvoor wou gaan zitten. Maar anyways, ik opende men deur en stapte uit. Ik opende de deur vanvoor en stapte naast hem in. 'Ziezo, praat maar' begon ik. We stonden geparkeerd in de straat van Oums. Wel niet voor haar deur maar iets verderop. 'Over vandaag..' begon hij. Oh God, dit beloofde wat..