Hij brak me keer op keer.

90

'Yassir' zei ik zacht. 'Wat' zei hij. Ejow deze boy is gewoon dag en nacht measeb. 'Euhm..w.. wa..wat..d doe je hier?' vroeg ik met brok in men keel. Ik zweer je, men handen zijn letterlijk aan het trillen van de schrik. Ik ben hier gewoon met Anissa mensen!! Hij gaat me zowiezo verlaten wollah, zowiezo!! Men ogen konden de tranen bijna niet meer houden. 'Kan ik ook aan jou vragen toch?' Zei hij. Anissa bleef letterlijk stokstijf naar de grond kijken. Waarom is ze altijd zo gespannen als Yassir er is? Er zit hier swso ook iets achter. 'Euhm.. ik was wat gaan eten met Anissa' gaf ik eerlijk toe. Hij knikte en liep door. He's mad boiiiii. 'Ik heb het echt verpest' zei ik. 'Huh?' Zei Anissa. 'Euh.. niks hoor' zei ik snel. Ik kan toch moeilijk zeggen dat het haar schuld is dat Yassir me gaat droppen? Dat is faka onbeleefd. 'Vertel Yous, er is iets he?' vroeg ze. 'Nee hoor, trouwens waarom ben je altijd zo gespannen als Yassir er is? Allez mhm het is normaal, maar je lijkt verdrietig ofzo?' zei ik. Ze staarde naar de grond en bleef stil terwijl ze haar lippen op elkaar perste. Tot op een moment dat ik haar hoorde snikken. 'Anissa? Is alles oke?' vroeg ik. 'Het is niets hoor' zei ze met tranen. Omg, dit is mijn schuld, ik had het niet moeten vragen. 'Het spijt me, vergeet wat ik zei' begon ik. 'Nee het is niets, het is gewoon, ik heb het nooit deftig kunnen afsluiten met Yassir. Ik zit nogsteeds met vragen in men hoofd zonder antwoord. Het was nooit men bedoeling om vreemd te gaan, en hij liet me het niet uitleggen. Yassir is men zwakke punt, en dat is de reden dat ik altijd zo stil ben als hij er is.' zei ze doorheen haar tranen. Ze verbergde haar gezicht in haar handen. Wauw, ze is echt gekwest.. zelfs ik kreeg er bijna tranen door. Maar wat kan ik zeggen? Ze is wel bezig over mijn vriend, nouja ik weet niet hoe ik en Yassir nu staan maar mhm. Ik opende men tas en gaf haar een zakdoekje. 'Het spijt me' zei ik. 'Het spijt me in Yassir's plaats' maakte ik af. 'Het is echt niets hoor' zei ze. Dit is echt hayek erg, ze zit er zo mee in en toch doet ze alsof er niets is..

Na even kwam haar bus, ze veegde haar tranen weg en gaf me een knuffel. 'Bedankt voor alles' fluisterde ze in men oor. 'Ik hou van je, hou je goed habiba en tot snel' zei ik.

*later die avond*

Ik lag in men bed en besloot om Yassir te sturen over daarnet. Ik wil weten waar we staan dus ja..

*bericht tussen Yousra en Yassir*
Yousra: <ben je boos?>
73636383 minuten later
Yassir: <ne>
Yousra: <ja dus>
Yassir: "bekeken en genegeerd"
Yousra: <Yassir negeer me niet, je weet dat ik dat haat>
Yassir: 'ah en daarom moet ik wel luisteren naar jou? Je luistert toch ook nooit naar wat ik zeg? Ewa dan speel ik het spel ook zo>
Yousra: <Yassir doe niet zo, wat kon ik zeggen? Dat ik niet meer met haar mag omgaan omdat men vriendje me ging droppen ofwat?>
Yassir: <ja? Wats ermee?>
Yousra: <ik heb een hart, dats ermee!!>
Yassir: <safe dan>
Yousra: <ze heeft om je gehuild wist je dat? En jij doet alsof ze de shitan is ofzo?>
Yassir: <ja wauw, was ze ook ant huilen toen ze vreemd ging ofwat>
Yousra: <je hebt echt geen genade>
Yassir: <leven is mooi toch>
Yousra: <tazz, Yassir je bent 19, gedraag je naar je leeftijd>
Yassir: <thalla, ga maar naar Anissa toe>
Yousra: <ga je me serieus laten voor dat?>
Yassir: <uhu, goed verstaan Yousra, applaus voor dat>
Yousra: <meen je deze?>
Yassir: <ja, dat waren mijn woorden he>
Yousra: <wauw, ik wist echt niet dat je zo was, want weet je yassir? Ik hou echt ontzettend van je, ik heb jou zo graag en ik zie men toekomst met jou inshallah, maar wollah dit zag ik echt niet aankomen. Maar mhm, wat jij wilt toch? Hou je nog goed>
Yassir: "bekeken en genegeerd"

Ik zette men hoofd op het kussen en huilend viel ik in slaap. Hij meent dit echt serieus. Hij gaat me echt laten voor dat. Deze boy is niet 100 man. Hoe kan hij geen genade hebben en me zo behandelen? Ik doe gewoon wat er van me verwacht word. Ik wil niemand pijn doen en voor iedereen kiezen, maar eigenlijk doe ik mezelf daarmee pijn.. mhm fackit.

*die morgend*

Ik stond op en ging naar de badkamer. Ik schrok letterlijk van mezelf. Ik zie er echt niet uit. Ik heb letterlijk de hele nacht gehuild om Yassir. Ik voel me zo slecht woow. Even dacht ik aan gisteren en alweer kwamen de tranen op. Ik nam een heerlijke douche en poetste men tanden. Ik ging naar men kamer en legde me weer op bed. Ik nam men laptop en startte netflix. 'Yousraa!!' Hoorde ik mama van de trap roepen. 'Jaaa!!' Riep ik terug. 'Kom je eten habiba!' Riep ze. 'Heb geen honger!' Riep ik terug. Ze zei nog oke en stapte weer weg. Ik heb letterlijk altijd honger maar nu niet. Ik zit er echt mee in hoe Yassir deed. Hoe kon hij? Is hij echt serieus? Ik voelde me ogen prikken en weer verlieten de tranen men ogen. Yassir, wat doe je toch met me! Dacht ik..

(Na dit deeltje zal ik verder schrijven hoe het er na 2 jaar uit zal zien!! Ik ga het spannender maken dus blijf zeker lezen en vergeet niet te stemmen! xxxx)