Hij brak me keer op keer.

103

Daar zaten we dan, naast elkaar in de auto. 'Vertel het me Yousra, wat is er' onderbrak Yassir de lange stilte. 'Het zijn men ouders..' en voor ik men zin kon afmaken begonnen men ogen al tranen aan te maken. Ik kan het zelf nogsteeds niet geloven dat men ouders me dit aandoen. 'Ja wat is er met ze? Willen ze me niet accepteren?' vroeg Yassir. 'Nee babe, het heeft niks met je te maken..' zei ik. 'Ze willen me uithuwelijken aan iemand die ik niet ken, een zekere Soufiane..' maakte ik men zin af en deze keer wel met tranen. 'Wat? Nee dat meen je niet, onee Yous..' zei hij verbaasd. 'Toch is het zo..' zei ik terwijl ik een zakdoek pakte en men tranen afveegde. 'Heb je verteld dat je al iemand hebt?' vroeg Yassir. 'Nee, ik was zo kwaad en teleurgesteld dat ik meteen naar boven liep na het nieuws..' zei ik. 'Daarom dat je niet antwoorde op men berichtjes' zei hij begrijpelijk. 'Sorry dat ik je negeerde..' zei ik vol spijt. 'Dat is helemaal niet erg, kom hier schatje' zei hij en trok me terwijl in een knuffel. 'Ik weet niet wat te doen Yassir, straks komt die soufiane langs bij ons..' zei ik. 'Het komt goed Yous, probeer je ouders te vertellen dat je al iemand hebt en laat hem maar komen, maar beter blijft die af van men vrouwtje.' zei Yassir. Men lippen krulde een kleine glimlach. Ik hou van deze jongen en ik wil enkel met hem eindigen. 'Ik hou van je' fluisterde ik. 'Ik ook van jou. Ik liet hem los en zei hem dat ik moest gaan. 'Wanneer zie ik je weer' vroeg hij. 'Kan ik je nog niet zeggen babe, ik doe men best' zei ik en opende de deur. 'Wacht' zei Yassir en trok me terug, hij gaf me een kus op men lippen en ik stapte uit. Ik voel me nu zoveel beter nu ik met hem gesproken heb. Hij maakt me zoo gelukkig, ik hou zoveel van hem.

Ik opende de deur met men sleutel en ik hoorde men vader met een onbekende mannenstem praten. Men moeder kwam toevallig in de hal. 'Soufiane is er, haast je' zei ze en liep terug de keuken in. Men hart klopte super snel. Ya allah wat doe je me aan. Ik wil dit echt niet meemaken. Ik liep de woonkamer in en zette men resting bitchface op. Toen men ogen op soufiane vielen probeerde ik hem een beetje samen te vatten, hij had zwart krullend haar, groene ogen, bruin getint & een schattige lach. But Yassir is de bomm! 'Aah hier ben je mijn dochter, kom erbij' zei men vader en wees me een plek aan op de zetel. 'Soufiane, dit is men dochter Yousra' zei men vader. 'Heb veel over je gehoord' zei Soufiane. 'Leuk' antwoorde ik droog. 'Dus vertel eens wat over jezelf' vroeg hij lief. 'Euhm, je hebt toch al oh zo veel over me gehoord dus volgens mij weet je genoeg' zei ik en rolde met men ogen. 'Eu..jaa, maar jezelf eens voorstellen dan?' Probeerde hij nogeens lief. 'Ik ben Yousra' zei ik droogjes. 'Oke mooie naam, ik ben soufiane' en hij stak terwijl zen hand naar me uit. 'Leuk' antwoorde ik droogjes en met men ogen keurde ik zen hand af. Ik ga deze gast echt niet de hand schudden. Er zal nooit iets komen tussen ons, dus waarom zou ik? 'Yousra doe een beetje normaal' zei men vader een beetje streng. 'Wat? Ik doe normaal hoor' zei ik. Op dit moment kan het me niet schelen wat ze denken of zeggen over me. 'Jullie gaan binnenkort trouwen' zei men vader blij. 'Ik zou het enorm appreciëren om met u mooie dochter te trouwen Meneer' zei Soufiane beleefd. Killll deze jongen meent het nog. 'Ik appreciér het anders niet hoor' zei ik straight.
Soufiane lachte ongemakkelijk. 'Ik moet gaan' zei hij plots. 'Is goed, tot de volgende inshallah' zei men vader. 'Amien' antwoorde hij beleefd. 'Tot ziens Yousra, slaapwel alvast' zei hij tegen me. 'Doei' zei ik en verliet de woonkamer om men moeder nog even gedag te zeggen.
Toen hij weg was kwam meteen de vraag die ik verwacht had. 'Waarom deed je zo onbeleefd' zei men vader een beetje kwaad. 'Omdat ik hem niet wil punt!' zei ik vastbesloten. 'Yousra, ik heb je al gezegt dat alles al is geregeld' zei hij. Men moeder zei natuurlijk geen woord, maar stiekem denk ik dat ze er zelf niet achter staat. 'Nee, want mijn antwoord is nee! Maar dat kan je natuurlijk niet schelen want je denkt enkel aan je eigen geluk!' zei ik. En zonder ik het wist viel er een traan over men wang. 'Yousra, of je het nu wilt of niet, het huwelijk zal er komen!' zei men vader streng. 'Nee die komt er niet! Ik ga niet trouwen met iemand die ik niet ken!' Schreeuwde ik vol met tranen. 'Je gaat hem leren kennen!' zei hij. 'Nee dat wil ik niet, want ik heb allang iemand leren kennen oke!! Iemand van wie ik hou! En met hem zal ik trouwen!' Riep ik. Zonder ik het wist had ik alles eruit gegooid maar oh God wat voelde dat goed. Men ouders keken me beiden met grote ogen aan..