Hij brak me keer op keer.

69

*3 weken later*

Even een Throwback:
Yousra & Yassir hadden ruzie wegens het negeren. Dit is weken later nog niet opgelost. Yassir is ondertussen al terug in nederland. School gaat bijna weer van start.

Men wekker ging af. Ik stond op, friste me op en maakte me klaar. Vandaag ging ik de stad in. Kleren kopen voor school. School gaat binnen exact 2 weken weer van start. I hate it! Hier had ik dus echt geen zin in. Maar oke, ik deed een jeanse broek aan, highwaisted ofcourse, een zwart kooltruitje erin en een klassieke zwarte vest. Ik deed grote oorbellen in en pakte men LV tas erbij. Hier stopte ik al het nodige in. Ik was van plan om met oumaima de stad in te gaan, maar ze kan spijtig genoeg niet. Ik mis haar echt zo! Maar vanavond komt ze naar me toe, en misschien blijft ze ook slapen. Ik heb haar echt gemist en heb haar ook nodig. Van Yassir heb ik nog niets gehoord sinds onze ruzie. Ik heb hem al soortvan uit men leven gewist. Ik mis hem nog elke dag, maar ik zet men trots erbovenop. Yassir heeft me al zovaak gebroken. Ooit moet dit ook stoppen.

Nadat ik men schoenen aanhad gaf ik mama nog een kus en ik liep de deur uit. De stad is niet ver van hier. Eventjes stappen en ik ben er.

Na een poosje kwam ik aan, ik had nog niet ontbeten, maar heb eigenlijk niet echt honger. Maar honeslty moet ik wel iets eten, sinds het uit was met Yassir heb ik zovaak men eten geskipt, ik ben zelfs afgevallen. Liefde doet rare dingen met je. Maar nou ja, ik liep de HEMA in en ging voor een ontbijtje. Ik nam brood, gebakken ei, croissontjes, thee, pancakes, red velvet taartje en een kaasbroodje. Ik nam plaats bij de raam, perfect hier zo, ik heb namelijk uitzicht op de stad zelf en zie alle mensen voorbij lopen. Ik begon aan men ontbijtje en zat tegelijk op men telefoon. Ik dacht ook na welke winkel ik als eerste zou doen en welke erna. Lol hele planning in men hoofd. In men ooghoek zag ik een jongen voorbij lopen die achter een tafel zocht. Het was niet echt druk ofzo, maar je wil natuurlijk een leuk plaatsje. Maar wacht eens? Ik herken die jongen! Het was Yassir! OMG JA HET WAS ECHT HIJ.

Even keken we in elkaar ogen en daarna draaide ik men hoofd zo snel mogelijk weer naar de raam toe. Ik vroeg me af hoe hij hier ineens komt, het leek geen toeval maar aan de andere kant ook weer wel. Dit is zo raar for real. Hoe kan dit nu?

Hij nam plaats bij de raam, net een tafel tussen ons. Hij zat wel juist tegevover me. Hij at ook een ontbijtje. Dit was echt akward als ik weet niet wat. Ik zag gewoon hoe hij de hele tijd naar me keek en me in het oog hield. Misschien wacht hij op iemand, op zen nieuwe vriendin ofzo. De gedachten al ervan gaven me een draai in men buik. Het zou me echt ontzettend pijn doen moest hij een nieuw iemand hebben ontmoet.

Ik wist niet goed of ik zou blijven zitten of zou gaan. Uiteindelijk besloot ik toch om te gaan. Ik ruimde het ontbijtje op en begon men tas in te pakken. Yassir bleef me zittend aankijken en observeerde heel goed elke beweging die ik maakte..