Hij brak me keer op keer.

59

*aangekomen restaurant*

We hadden plaats genomen en ondertussen al besteld. We hadden ons eten ook al. We babbelde gezellig over random dingen. Tot er een vraag viel waardoor ik zelf een beetje stil viel. 'Mis je hem?' Vroeg Bilal. Ik richtte men blik naar men glas en draaide er wat mee. 'Ik wil het er niet over hebben' legde ik uit. 'Ja dus' antwoorde Bilal. 'Het is gewoon, ik mis hem wel, maar ik ben meer gekwetst begrijp je' legde ik uit terwijl ik men gezicht weer ophief. 'Het is normaal, dat gaat wel over' zei hij me. 'Daar twijfel ik wel over' zei ik. 'Yassir is niet iemand die terug komt bij een persoon' ging ik verder. 'Maar hij wou een pauze? Zei hij ook voor hoe lang dat hij dat wou?' Vroeg Bilal. 'Nee, en dat hoef ik zelfs niet te weten.' Zei ik. Alsof hij ons gehoord had kwam Yassir het restaurant binnengewandeld met 1 van zen vrienden. Ik keek geschrokken zijn kant op en men hart maakte een sprongetje terwijl men buik in elkaar knoopte. Dit kan niet waar zijn, dacht ik. 'Waarom gebeurt dit elke keer' fluisterde ik tegen Bilal terwijl ik naar Yassir wees met men ogen. 'Jullie harten verbinden jullie steeds samen' antwoorde Bilal lachend. Deze woorden deden me wel iets. Yassir stapte voorbij maar zag me niet. Ik keek uit reflexen naar de grond, want ik wou niet dat hij me zou zien. Waar is dat meisje? Vroeg ik me de hele tijd af. Hoezo komt hij met een vriend naar restaurant in plaats van met haar? Zou ze nog onderweg zijn? Kan toch? En zo bleef ik me maar vragen stellen. Ze namen een plaats niet ver van ons. Ik kon men ogen niet van hem afhouden. Ik mis hem zo hard, ik wil hem en alleen hem. 'Ik wil hier weg' zei ik tegen Bilal. 'Je hebt nog niet eens iets gegeten' zei hij. 'Ik heb echt geen honger meer' antwoorde ik terug. 'Wollah yousra je gaat iets eten, het is niet omdat Yassir hier is dat je weer in je mood moet vallen, eet je bord leeg en dan vertrekken we' zei hij menend. 'Ik wil het echt niet, laten we het meepakken' stelde ik voor. 'Mhm ik ga even vragen of dat gaat' zei Bilal en stond op om naar de bar te gaan. Ik keek Yassir's gezicht de hele tijd aan. Ik probeerde om niet opvallend te doen, want nu Bilal niet meer tegenover mij zit, kan Yassir men gezicht perfect zien. Ik bleef wachten op Bilal, wat duurt dat lang. Toen ik even rond keek en terug kwam op het gezicht van Yassir, zag ik dat hij keek. Ik voelde me zo verlegen. Ik keek meteen naar de grond. Damn damn damn. Dit wou ik dus niet. Bilal kwam terug en zei dat we het eten mochten meepakken. Ik stond op, nam men tas en de borden en we liepen naar de bar. Heel even keek ik terug naar Yassir. Hij keek teleurgesteld onze richting uit. Toen ik naar hem keek beweegde en suste hij zen hoofd van nee. Ik zuchte luid en wou niets anders dan hier zo snel mogelijk weg gaan..